กลยุทธ์การปรับตัวแห่งอนาคตสำหรับธุรกิจสายการบินเต็มรูปแบบของประเทศไทย
คำสำคัญ:
ธุรกิจการบิน, สายการบินเต็มรูปแบบ, กลยุทธ์การปรับตัวแห่งอนาคตบทคัดย่อ
ธุรกิจการบิน เป็นธุรกิจบริการขนส่งทางอากาศ (Air Transport) ซึ่งเป็นโครงสร้างพื้นฐานทางการคมนาคมที่สำคัญต่อธุรกิจการท่องเที่ยวและการพาณิชย์ ธุรกิจการบินเป็นองค์ประกอบแรกของอุตสาหกรรมการบินในการขนส่งผู้โดยสาร (Passenger Service) และสินค้า (Cargo Service)
ในอนาคตธุรกิจการบินโดยเฉพาะสายการบินที่ให้บริการแบบเต็มรูปแบบ (Full-Service Airlines) อาจต้องเผชิญกับปัจจัยขับเคลื่อนทางธุรกิจที่หลากหลาย และความไม่แน่นอน เช่น เศรษฐกิจ เสถียรภาพทางการเมือง การเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุ พลังงานทดแทน และเทคโนโลยีที่ล้ำสมัย อีกทั้งความต้องการของผู้โดยสาร และห่วงโซ่อุปทานก็เป็นอีกสาเหตุให้ธุรกิจการบินต้องปรับตัวให้ทันกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลง
ดังนั้นการศึกษาบริบท แนวโน้ม ตัวขับเคลื่อน และความไม่แน่นอนที่ส่งผลต่อธุรกิจสายการบินเต็มรูปแบบในประเทศไทยในการวิเคราะห์ฉากทัศน์และโอกาสทางอนาคตของธุรกิจ เพื่อใช้ในการวางแผนกลยุทธ์สำหรับการปรับตัวของธุรกิจสายการบินเต็มรูปแบบในประเทศไทย (Resilient Future Strategy) ให้ตอบสนองกับความต้องการที่หลากหลายของผู้โดยสาร ด้วยการวางกลยุทธ์การส่งมอบคุณค่าแก่ผู้บริโภค (Value Proposition) การทำโมเดลธุรกิจแบบเปิด (Open Business Model) และการเขียนแผนธุรกิจ (Business Model Canvas) ในการปรับเปลี่ยนและพัฒนาศักยภาพองค์กรให้ตอบสนองกับบริบททางธุรกิจที่จะต้องเผชิญจึงเป็นสิ่งสำคัญ เพื่อให้สามารถดำเนินธุรกิจได้อย่างมั่นคงและยั่งยืน
เอกสารอ้างอิง
Airports of Thailand Public Company Limited. (2019). Air traffic report 2019.
Capoccitti, S., Khare, A., & Mildenberger, U. (2010). Aviation industry-mitigating climate change impacts through technology and policy. Journal of technology management & innovation, 5(2), 66-75.
Chesbrough, H. W. (2007). Why companies should have open business models. MIT Sloan management review, 48(2), 22.
Hasan, M. A., Mamun, A. A., Rahman, S. M., Malik, K., Al Amran, M., Uddin, I., Khondaker, A. N., Reshi, O., Tiwari, S. P., & Alismail, F. S. (2021). Climate change mitigation pathways for the aviation sector. Sustainability, 13(7), 3656.
Hiltunen, E. (2006). Was it a wild card or just our blindness to gradual change. Journal of Futures Studies, 11(2), 61-74.
Holloway, S. (2016). Straight and level: practical airline economics. Routledge.
International Air Transport Association. (2018). Future of the airline industry 2035 (URL: https://www. iata. org/policy/Documents/iata-future-airline-industry. pdf, Issue.
International Civil Aviation Organization. (2019). Annual Reports of the Council 2019.
Kan, S., Chung, D., & Chung, G. (2019). Customer Experience Transformation in the Aviation Industry: Business Strategy Realization through Design Thinking, Innovation Management, and HPT. Performance Improvement, 58(1), 13-30.
Kiatnakin Phatra. (2020). ทศวรรษถัดไปของไทย ธุรกิจโตอย่างไร เมื่อคนไทยกว่า 40% เข้าสู่วัยเกษียณ.
KPMG. (2016). Growth and Uncertainty : Highs and lows in the Aerospace and Defense sectors. kpmg.com
Lawton, T., Rajwani, T., & O'Kane, C. (2011). Strategic reorientation and business turnaround: the case of global legacy airlines. Journal of Strategy and Management, 4(3), 215-237.
Lohmann, G., & Koo, T. T. (2013). The airline business model spectrum. Journal of Air Transport Management, 31, 7-9.
Nhamo, G., Dube, K., & Chikodzi, D. (2020). Counting the cost of COVID-19 on the global tourism industry. Springer.
Osterwalder, A., & Pigneur, Y. (2010). Business model generation: a handbook for visionaries, game changers, and challengers (Vol. 1). John Wiley & Sons.
Pereira, B. A., & Caetano, M. (2017). BUSINESS MODEL INNOVATION IN AIRLINES.
International Journal of Innovation, 5(2), 184-198.
Peterson, G. D., Cumming, G. S., & Carpenter, S. R. (2003). Scenario planning: a tool for conservation in an uncertain world. Conservation biology, 17(2), 358-366.
Riwo-Abudho, M., Njanja, L. W., & Ochieng, I. (2013). Key success factors in airlines: Overcomingthe challenges.
Roongruengratanakul, P. (2019). Business model for elderly daycare service.Thammasat University.
Ryan, C., & Trauer, B. (2012). Aging populations: trends and the emergence of the nomad tourist. In Global tourism (pp. 523-541). Routledge.
Ryley, T., Baumeister, S., & Coulter, L. (2020). Climate change influences on aviation: A literature review. Transport Policy, 92, 55-64.
Sathapongpakdee, P. (2021). แนวโน้มธุรกิจ/อุตสาหกรรมปี 2564-2566: บริการขนส่งทางอากาศ. Krungsri Research. https://www.krungsri.com/th/research/industry/industry-outlook/logistics/air-transport/IO/io-Air-Transport-21
Surawattananon, N., Reancharoen, T., Prajongkarn, W., Chunanantatham, S., Simakorn, Y., & Gultawatvichai, P. (2021). Revitalising Thailand’s tourism sector: In search of enablers for future sustainability” B. o. Thailand.
Suwansingha, N., Ketkeaw, M., & Jangsiriwattana, T. (2020). Factors affecting the perceptions of senior citizens toward airline services technology: A case study of senior citizens in Thailand.
Urban, M., Klemm, M., Ploetner, K. O., & Hornung, M. (2018, 2018/08/01/). Airline categorisation by applying the business model canvas and clustering algorithms. Journal of Air Transport Management, 71, 175-192.
The Civil Aviation Authority of Thailand. (2019). State of Thai aviation industry 2019.
Zhang, A., & Zhang, Y. (2018). Airline economics and finance. The Routledge Companion to Air Transport Management, 171-188.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 วารสารพัฒนบริหารศาสตร์
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
