การจัดการสิ่งแวดล้อมชุมชนอย่างยั่งยืนบนฐานทุนทางสังคมและทุนทางวัฒนธรรมของชุมชนชาวกะเหรี่ยงบ้านห้วยโป่งเลา ตำบลแม่กิ๊ อำเภอขุนยวม จังหวัดแม่ฮ่องสอน
คำสำคัญ:
ทุนทางสังคมและทุนทางวัฒนธรรม, ชุมชนชาวกะเหรี่ยง, การจัดการสิ่งแวดล้อมชุมชนอย่างยั่งยืนบทคัดย่อ
การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาบริบททุนทางสังคมและทุนวัฒนธรรมของชุมชน 2) ศึกษาการจัดการสิ่งแวดล้อมชุมชนภายใต้บริบททุนทางสังคมและทุนวัฒนธรรมของชุมชน เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ประกอบด้วย การวิเคราะห์ข้อมูลและการสำรวจภาคสนาม โดยการสัมภาษณ์เชิงลึก การสนทนากลุ่ม และการสังเกตแบบมีส่วนร่วมและไม่มีส่วนร่วม ผู้ให้ข้อมูลหลัก ได้แก่ คณะกรรมการเครือข่าย ผู้นำ ภาคประชาสังคม ผู้สูงอายุ ข้าราชการ บุคคลภายนอกชุมชน และประชาชนในพื้นที่จำนวน 31 คน เครื่องมือประกอบด้วยการสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้างและแบบไม่มีโครงสร้าง และการวิเคราะห์ข้อมูลตามการวิจัยเชิงคุณภาพ ผลการวิจัยพบว่า 1. ในด้านทุนทางสังคมและทุนทางวัฒนธรรมของชุมชนบ้านห้วยโป่งลาว เป็นชุมชนที่อุดมสมบูรณ์มาก มีวิถีชีวิตสงบสุขเรียบง่าย มีความรักความสามัคคีในชุมชนสูง ผู้อยู่อาศัย นอกจากนี้ผู้นำชุมชนยังมีศักยภาพ สมาชิกในชุมชนมีความเชื่อทางศาสนาและปฏิบัติศาสนกิจสม่ำเสมอ สร้างเครือข่ายกับชุมชนอื่นๆ การจัดการระบบนิเวศตามภูมิปัญญาและความเชื่อในท้องถิ่น การใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นในการทอผ้าฝ้ายทอมือที่มีมาแต่โบราณ มีความผูกพันกับ ธรรมชาติและพิธีกรรมประกอบกับความเชื่อดั้งเดิม 2. การจัดการสิ่งแวดล้อมชุมชนอย่างยั่งยืนบนพื้นฐานทุนทางสังคมและทุนทางวัฒนธรรมของชุมชนบ้านห้วยโป่งลาว ยึดหลักเศรษฐกิจพอเพียงโดยอาศัยความเชื่อ วัฒนธรรม และประเพณีที่เชื่อมโยงและเชื่อมโยงกับธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อมด้วยความเคารพ เช่น การจัดการแหล่งน้ำตามภูมิปัญญาท้องถิ่น การปลูกข้าว การเลี้ยงโคเป็นอาชีพเสริมเพื่อสร้างรายได้ เป็นหมู่บ้านดีเด่นเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงระดับจังหวัด
เอกสารอ้างอิง
Ammar Siamwalla. (2001). Picking up the pieces: Bank and corporate restructuring in post-1997 Thailand. In ESCAP (Ed.), Governance Re-Invented: The Progress, Constraints, and Remaining Agenda in Bank and Corporate Restructuring in East and South-East Asia. United Nations, Economic and Social Commission for Asia and the Pacific. Bangkok.
Anek Nakabutr. (2002). Social capital and civil society in Thailand. Bangkok: Social Fund Office and Government Savings Bank.
Beebe, J. (1987). Rapid appraisal: The evolution of the concept and the definition of issues. In Khon Kaen University (Ed.), Proceedings of the 1985 international conference on rapid rural appraisal. Siriphan Press. Khon Kaen, Thailand.
Hirschman, E. C. (1984). Experience seeking: A subjectivist perspective of consumption. Journal of Business Research.
Knack, S., & Keefer, P. (1997). Does social capital have an economic payoff? A cross-country investigation. The Quarterly Journal of Economics, November.
Mitree Intria. (2017). Social Capital Learning Institute for Everyone (LIFE). Social Capital, 9(2), July- December.
Narayan, D., & Pritchett, L. (1997). Cents and sociability: Household income and social capital in rural Tanzania. Policy Research Working Paper 1796. Washington, DC: The World Bank.
Office of the National Economic and Social Development Board. (2002). Ninth National Economic and Social Development Plan, 2002-2006. Bangkok: Office of the Prime Minister.
Pornchai Preechapanya, & Warin Jirasuktaweekul. (2001). Karen knowledge about the sustainability of forested watershed and agroforestry ecosystems. Journal of The Forestry Research, 3(1).
Preecha Piempongsarn, Kanchana Kaewthep, & Kanoksak Kaewthep. (2006). A new way of development methodology for studying Thai society. Chulalongkorn University Press. Bangkok, Thailand.
Putnam, R. D., Leonardi, R., & Nanetti, R. Y. (1993). Making Democracy Work: Civic Traditions in Modern Italy. Princeton, New Jersey: Princeton University Press.
Sansern Wongcha-um. (2011). National development planning. Bangkok: Phet Rung Printing Center.
Sinad Treevanchai. (2003). Social Capital and the Performances of Savings Groups: A Case Study in Songkhla. Master's Thesis, Faculty of Economics (English Program), Thammasat University.
Suwit Khongsong, Suwicha Kosaiyawat, & Chanchalee Mapudh. (2019). Community Empowerment of Taling Chan Floating Market Community, Bangkok Metropolitan Based on Social Capital and Cultural Capital. Journal of Education and Social Development, 14(2).
Thompson, M. (2018). Social capital, innovation and economic growth. Journal of Behavioral and Experimental Economics.
Worawut Romratapun. (2005). Social capital, a project to enhance learning for a happy community. Chulalongkorn University Press. Bangkok, Thailand.
World Bank. (1999). Social Capital, Household Welfare and Poverty in Indonesia. Working Paper No. 6. Washington, DC.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 วารสารพัฒนบริหารศาสตร์
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
