ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการอ้างตนเป็นทนายความโดยมิได้รับอนุญาต ตามพระราชบัญญัติทนายความ พ.ศ. 2528

บทคัดย่อ

 บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาแนวคิด ทฤษฎี คำพิพากษาและงานวิจัย ปัญหาเกี่ยวกับการกำกับดูแลการอ้างตนเป็นทนายความ และบทกำหนดโทษของการอ้างตนเป็นทนายความโดยมิได้รับอนุญาตเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพซึ่งศึกษาเอกสาร ตัวบทกฎหมาย ตำราทางวิชาการ และสื่ออิเล็กทรอนิกส์ของไทยและของต่างประเทศผลการวิจับพบว่า พระราชบัญญัติทนายความ พ.ศ. 2528 มาตรา 33 ไม่ครอบคลุมการกำกับดูแลผู้ให้บริการทางกฎหมายในประเทศไทย โดยกำหนดให้กิจกรรมที่ทนายความเท่านั้นที่ทำได้มีเพียงการว่าความในศาลการเป็นตัวแทนคู่ความ การร่างคำฟ้อง คำให้การ และการยื่นอุทธรณ์หรือฎีกา ข้อจำกัดดังกล่าวทำให้กิจกรรมทางกฎหมายอื่น เช่น การให้คำปรึกษากฎหมาย การร่างสัญญา หรือการจัดการคดีนอกศาล มิได้อยู่ภายใต้การควบคุมของ ส่งผลให้ผู้ที่ไม่มีใบอนุญาตสามารถให้บริการทางกฎหมายในลักษณะดังกล่าวได้โดยไม่เป็นความผิดซึ่งก่อให้เกิดช่องว่างทางกฎหมายและเพิ่มความเสี่ยงต่อประชาชน จึงควรมีการแก้ไขมตรา 33 โดยเพิ่มกิจกรรมบริการทางกฎหมายให้ชัดเจน และบทลงโทษตมมตรา 82 น้อยเกินไป จึงควรเพิ่มโทษจากจำคุกไม่เกิน 2 ปี ปรับไม่เกิน 40,000 บาท ให้มีโทษปรับที่สูงขึ้น