การเสริมสร้างความพร้อมทางอาชีพของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย โดยกิจกรรมแนะแนว
คำสำคัญ:
ความพร้อมทางอาชีพ, กิจกรรมแนะแนว, มัธยมศึกษาบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาความพร้อมทางอาชีพของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย 2) เพื่อเปรียบเทียบความพร้อมทางอาชีพของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายก่อนและหลังการใช้กิจกรรมแนะแนว การวิจัยแบ่งออกเป็น 2 ระยะ คือ ระยะที่ 1 การศึกษาความพร้อมทางอาชีพของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย กลุ่มตัวอย่างได้มาโดยการสุ่มอย่างง่าย จำนวน 372 คน ระยะที่ 2 การเสริมสร้างความพร้อมทางอาชีพของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย กลุ่มตัวอย่าง เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายจำนวน 17 คน โดยการเลือกแบบเฉพาะเจาะจงจากกลุ่มตัวอย่างระยะที่ 1 เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา ได้แก่ 1) แบบวัดความพร้อมทางอาชีพ ค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ .95 และ 2) กิจกรรมแนะแนว เพื่อเสริมสร้างความพร้อมทางอาชีพ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ การทดสอบค่าทีแบบไม่เป็นอิสระต่อกัน
ผลการวิจัยพบว่า 1) ความพร้อมทางอาชีพโดยรวมและรายด้านทุกด้านของนักเรียน อยู่ในระดับปานกลาง 2) หลังการเข้าร่วมกิจกรรมนักเรียนมีความพร้อมทางอาชีพสูงกว่าก่อนการเข้าร่วมกิจกรรมแนะแนว อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่ากิจกรรมแนะแนวสามารถเสริมสร้างความพร้อมทางอาชีพของนักเรียนให้สูงขึ้น
References
กรมการจัดหางาน. (2561a). คู่มือการเตรียมความพร้อมก่อนเข้าสู่ตลาดแรงงาน กระบวนการช่วยให้ผู้รับการแนะแนวรู้จักอาชีพ. กรุงเทพฯ.
กรมวิชาการ. (2544). แนวทางการจัดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียน กระทรวงศึกษาธิการ.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2563). นโยบายและจุดเน้นของกระทรวงศึกษาธิการ สืบค้นจาก http://www.bkkedu.in.th
กัลยดา ถนอมถิ่น. (2553). การศึกษาและพัฒนาชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อส่งเสริมการควบคุมตนเองด้านการเรียนภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. (ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. จิตวิทยาการแนะแนว). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
คนึงนิจ เนติประวัติ. (2535). ผลของการปรึกษาเชิงจิตวิทยาทางอาชีพแบบกลุ่ม ตามแนวคิดแบบวิเคราะห์ลักษณะบุคคลและองค์ประกอบสิ่งแวดล้อม ต่อวุฒิภาวะทางอาชีพของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
คมเพชร ฉัตรศุภกุล. (2521). การแนะแนวเบื้องต้น = Introduction to guidance: กรุงเทพฯ : ภาควิชาการแนะแนวและจิตวิทยาการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
นันทา สู้รักษา. (2548). รูปแบบชีวิตและการให้คำปรึกษาอาชีพ : เอกสารคำสอนวิชา. กรุงเทพฯ: ภาควิชาการแนะแนวและจิตวิทยาการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ประคอง กรรณสูต. (2542). สถิติเพื่อการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 3 (ฉบับปรับปรุงแก้ไข).): กรุงเทพ ฯ : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมคิด กอมณี. (2559). รูปแบบการแนะแนวอาชีพสำหรับนักเรียนในระดับชั้นมัธยมศึกษา. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์ ปีที่ 17, ฉบับที่ 2 (ก.ค.-ธ.ค. 2559), หน้า 106-122.
สุรจิต วรรณลักษณ์. (2540). ผลของการใช้ชุดกิจกรรมแนะแนวที่มีต่อกระบวนการตัดสินใจเลือกอาชีพของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนวัดพุทธบูชา เขตราษฎร์บูรณะ กรุงเทพมหานคร (ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. จิตวิทยาการแนะแนว). บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
สุนันทา พลับแดง. (2554). นน 424 การสอนกิจกรรมพัฒนาผู้เรียน GU 424 Teaching of students development activities. กรุงเทพฯ: โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ(ฝ่ายมัธยม) คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
หนึ่งฤทัย กูระเสถียร. (2548). การสร้างชุดการสอนกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาด้านการศึกษาและอาชีพของนักเรียนช่วงชั้นที่ 4. (สารนิพนธ์ กศ.ม. จิตวิทยาการแนะแนว). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Oluyomi S. & Sulaiman O. ( 2017, Number 4). Structural Determinants of Students' Employability: Influence of Career Guidance Activities. South African Journal of Education, 37, 1.
Rich A. & Beth B. (2013). Strategies to Prepare Middle School and High School Students for College and Career Readiness. The Clearing House, 136.
Wendy Patton, Peter Creed, และ Rebecca Spooner-Lane. (2005, October 1). Validation of the Short Form of the Career Development Inventory - Australian Version with a Sample of University Students. Australian Journal of Career Development, 14(3), 49-60. Retrieved from https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/103841620501400308
