Development of a Training Program to Enhance Self-Directed Learning of Business Students at Kasetsart University
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this study were to study self-directed learning components of business studies and to create a training program to enhance self-directed learning among Kasetsart University Business students. The subjects were two student groups at Kasetsart University Business school, Sriracha campus.
The first group of three hundred and seventy two were selected by stratified random sampling to participate in self-directed learning component study and the second group of thirty first year students to participate in the program validation process. The instruments used to collect data were 1) selfdirected learning questionnaires, 2) the training program and 3) achievement tests. The statistical methods used for analyzing the data included percentage, mean, standard deviation, confirmatory factor analysis and dependent sample t-test. The results were as follows: The confirmatory factor analysis significantly confirmed that the model of self-directed learning function could be divided into six factors: initiative learning, needs and goal attainment, learning plan, learning evaluation, learning resources and learning attitude. These six factors had high loading at a .05 level of significance and could be used to measure the self-directed learning of business students. The training program to enhance self-directed learning was highly appropriate and consistent and student achievement levels, which showed significantly higher scores after participation in the training program at the statistically significant .05 level.
Article Details
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
References
นรินทร์ บุญชู. (2532). ลักษณะการเรียนรู้ด้วยการนำตนเอง ของนักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหง. ปริญญานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (การศึกษาผู้ใหญ่และการศึกษาต่อเนื่อง). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นิทรา ปัญจมาศ. (2548). รายงานการวิจัยเรื่อง การศึกษาคุณสมบัติที่พึงประสงค์และแนวโน้มความต้องการบัณฑิตทางบริหารธุรกิจ ระหว่างปี พ.ศ. 2549 – 2551 : กลุ่ม SMEs ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. พระนครศรีอยุธยา: คณะศิลปศาสตร์ประยุกต์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ ศูนย์วาสุกรี.
พสชนัน นิรมิตรไชยนนท์. (2549). ปัจจัยทางจิตสังคมที่เกี่ยวข้องกับการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองของนิสิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ปริญญานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต (สาขาวิชาการวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์). กรุงเทพฯ:บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2554). หลักและเทคนิคการสอนระดับอุดมศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รังสิมาภรณ์ หนูน้อย. (2554). การพัฒนาแบบวัดคุณลักษณะการเรียนรู้ด้วยตนเองสำหรับนักศึกษาวิทยาลัยชุมชน. วิทยานิพนธ์
ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (วิจัยและประเมินผลการศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ศศิธร กุลสิริสวัสดิ์. (2537). ระดับความพร้อมในการเรียนรู้โดยการชี้นำตนเอง ของนักศึกษาวิทยาลัยเกษตรกรรม กรมอาชีวศึกษา. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (การศึกษาผู้ใหญ่). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). การเรียนรู้ : ขุมทรัพย์ในตน. รายงานต่อยูเนสโก โดยคณะกรรมาธิการนานาชาติว่าด้วยการศึกษาในศตวรรษที่ 21 พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ.
สุวัฒน์ วัฒนวงศ์. (2551). รวมบทความแนวคิดทางอาชีวศึกษาและการศึกษาผู้ใหญ่. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุภมาส อังศุโชติ; สมถวิล วิจิตรวรรณา; และ รัชนีกูล ภิญโญภานุวัฒน์. (2552). สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัยทาง สังคมศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์ : เทคนิคการใช้โปรแกรม LISREL. กรุงเทพฯ: เจริญดีมั่นคงการพิมพ์.
References
Cronbach, Lee Joseph. (1984). Essentials of Psychological Tesing. 4th ed. New York: Harper and Row. Department of Asean Affairs, Ministry of Foreign Affairs. (2012). Roadmap for ASEAN Community 2015.Bangkok. (in Thai).
Guglielmino, L.M. (1977). Development of the Self-Directed Learning Readiness Scales. Unpublished Doctoral Dissertation. Univesity of Georgia.
Joreskog, K.G.; & Sormorn, D. (1993). New features in Lisrel 8. Chicago : Scientific Software International.
Knowles, Malcolm S. (1975). Self-Directed Learning : A Guide for Learners and Teachers. Chicago:Association Press.
Narin Boonchoo. (1989). Self-Directed Learning Characteristics of Ramkhamhaeng University Students.Dissertation, M.Ed. (Adult and Continuing Education). Nakorn Pathom: Silpakorn University. (inThai).
Nithra Punjamas. (2005). The Study of Desired Characteristics of Business Graduated during 2006-2008 : Small and Medium Enterprises in Ayutthaya Province, Ayutthaya: Faculty of LiberalArts, Rajamangala University of Technology Suwanabhumi, Wasukri Campus. (in Thai).
Office of the Education Council, Ministry of Education. (2009). Learning: The Treasure Within. Report to UNESCO of the International Commission on Education for the Twenty-First Century. 2ndedition. Bangkok. (in Thai).
Paitoon Sinlarat. (2011). Instruction Techniques for Higher Education Level. 3rd edition. Bangkok:Chulalongkorn University Press. (in Thai).
Poschanan Niramitchainont. (2006). Social Psychological Factors Related to Students’ Self-Directed Learning at Srinakharinwirot University. Dissertation, M.Sc. (Behavioral Science Research). Bangkok: Srinakharinwirot University. (in Thai).
Rungsimaporn Noonoi. (2011). A Development of the Self-Directed Learning Characteristics Inventory for Community College Students. Dissertation, M.Ed. (Education Research and Evaluation).Bangkok: Kasetsart University. (in Thai).
Sasithorn Kulsirisawatdi. (1994). The Degree of Self-Directed Learning Readiness of Agricultural College Students. Dissertation, M.A. (Adult Education). Bangkok: Kasetsart University. (in Thai).
Supamas Angsuchoti; Somtawin Wijitwanna; & Ratchaneekool Pinyopanuwat. (2009). Statistical Analysis for Social Science and Behavioral Science Research : LISREL Techniques. Bangkok: Chareondeemunkong Press. (in Thai).
Suwat Watanawong. (2008). Concepts in Vocational and Adult Education. Bangkok: Chulalongkorn University Press. (in Thai).