ปัจจัยที่ส่งผลสำเร็จในกำรบริหารธุรกิจด้านบุคลากรของวิสาหกิจ ขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs) ในกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1. เพื่อศึกษาผลสำเร็จในการบริหารธุรกิจด้านบุคลากรของวิสาหกิจ ขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs) ในกรุงเทพมหานคร 2. เปรียบเทียบผลสำเร็จในการบริหารธุรกิจโดยจำแนกตาม เพศ อายุ วุฒิการศึกษา ระยะเวลาการประกอบธุรกิจ ประเภทกิจการ จำนวนบุคลากรและ 3. เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลสำเร็จใน การบริหารธุรกิจด้านบุคลากรของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในกรุงเทพมหานคร การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิง สำรวจโดยใช้เทคนิคแบบผสมผสานระหว่างการศึกษาเชิงคุณภาพ และเชิงปริมาณ โดยกลุ่มตัวอย่างที่ศึกษาคือ ผู้ประกอบ การวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในกรุงเทพมหานคร จำนวน 405 ตัวอย่าง เครื่องมือที่ใช้การในการเก็บข้อมูลเป็น แบบสอบถามชนิดให้เลือกตอบ ปลายเปิด และแบบสัมภาษณ์แบบกึ่งมีโครงสร้าง สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การ แจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าเฉลี่ย การทดสอบค่าที การทดสอบความแปรปรวนทางเดียว ใช้ วิธีการทดสอบรายคู่ของ LSD และใช้การวิเคราะห์ความถดถอยเชิงพหุ ผลการวิจัยพบว่า 1. ผู้ประกอบการมีความคิดเห็นต่อความสำเร็จในการบริหารธุรกิจด้านบุคลากรของวิสาหกิจ ขนาดกลางและขนาดย่อมอยู่ในระดับปานกลาง โดยมีความคิดเห็นต่อปัจจัยที่ส่งผลสำเร็จ ในด้านการบรหิารบคุลากรภาพ รวมอยใู่นระดบัปานกลาง และปจัจยัดา้นแนวทางการปฏบิตัขิององคก์รภาพรวม อยใู่นระดบัปานกลาง 2. ผู้ประกอบการที่มี เพศ อายุ และที่มีจำนวนบุคลากรต่างกัน มีผลสำเร็จในการบริหารธุรกิจแตกต่างกัน ส่วนผู้ประกอบการที่่มีวุฒิการศึกษา ระยะเวลาการประกอบธุรกิจ ประเภทกิจการต่างกันมีผลสำเร็จในการบริหารธุรกิจด้านบุคลากรไม่แตกต่างกันและ 3. ปัจจัยแนวทางการปฏิบัติขององค์กร ทั้ง 4 ด้าน ได้แก่ ด้านสวัสดิการ ด้านสภาพแวดล้อมการทำงาน ด้านเครื่องอำนวยความ สะดวกในการทำงาน และด้านการให้รางวัลและการยอมรับเป็นปัจจัยที่ส่งผลต่อผลสำเร็จในการบริหารธุรกิจด้านบุคลากรของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในกรุงเทพมหานคร โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เชิงพหุเท่ากับ 0.882 และมี อำนาจในการพยากรณ์ความสำเร็จในการบริหารธุรกิจด้านบุคลากรอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05 สามารถพยากรณ์ ความสำเร็จในการบริหารธุรกิจด้านบุคลากรได้ร้อยละ 77.80 (R2 = 0.778)
Article Details
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
เอกสารอ้างอิง
ชัยนันท์ แสงสุระธรรม. (2551, สิงหาคม). 6 Packs Core Tools: เครื่องมือสร้างความฟิตของระบบการผลิต. จดหมำย ข่ำวรำยเดือน สถำบันเพิ่มผลผลิตแห่งชำติ, 9, (101), 2-3.
จอมพงศ์ มงคลวณิช. (2556). กำรบริหารองค์การ และบุคลำกรทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
ชุติมา หวังเบ็ญหมัด และธนัชชา บินดุเหล็ม. (2556). ปัจจัยแห่งความสำเร็จของการประกอบการธุรกิจ ขนาดกลางและ ขนาดย่อม (SMEs) ในอำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา. วารสารวิทยาการจัดการ, 1 (1), 109-123.
ฐิติพร ป่านไหม. (2556, กุมภาพันธ์). การใช้ดุลพินิจ (ไม่) อนุญาตให้ออกจากงานก่อนกำหนด. วารสารกรมประชาสัมพันธ์ คอลัมน์กฎหมายใกล้ตัว, 2. 1-3.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทน์. (2556). การบริหารธุรกิจ. กรุงเทพฯ: บริษัทซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัด (มหาชน).
ธนวุฒิ พิมพ์กิ. (2558). การบริหารธุรกิจขนาดย่อม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
นิภาพรรณ เจนสันติกุล.( 2555, มีนาคม – เมษายน). การจัดการค่าตอบแทนและการให้รางวัล จากแนวคิดสู่การประยุกต์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม 69, 31 (2), 65-74.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). จิตวิทยาการบริหารงานบุคคล. กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมกรุงเทพ.
ปาจรีย์ ผลประเสริฐ. (2552). ผลกระทบของการจัดการทรัพยำกรมนุษย์ ที่มีต่อการเพิ่มผลผลิตของวิสาหกิจขนาดกลาง และขนาดย่อม ในเขตภาคเหนือของประเทศไทย. กำแพงเพชร: มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
พวงทิพย์ ชัยพิบาลสฤษดิ์. (2551). คุณภาพการบริหารการพยาบาล. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิรัช สงวนวงศ์วาน. (2550). การจัดการและพฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: เพียร์สันเอ็ดดุเคชั่น อินโดไชน่า.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2555). แนวคิด ทฤษฎี และประเด็นเพื่อการบริหารทำงการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: หจก. ทิพยวิสุทธิ์.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2554). การจัดการและพฤติกรรมองค์กร. กรุงเทพฯ: ธีระพิมพ์และไวเท็กซ์ จำกัด.
สุขสรรค์ กันตะบุตร. (2550). การศึกษาการประยุกต์ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในภาคธุรกิจ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัย มหิดล.
สวลี วงศ์ไชยา และ พีชญาดา พื้นผา. (2561). อิทธิพลของกลยุทธ์ธุรกิจและคุณลักษณะของผู้ประกอบการที่ส่งผลต่อ ความสำเร็จของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (วารสารสมาคมนักวิจัย ปีที่ 23 ฉบับที่ 2 พฤษภาคม - สิงหาคม 2561)
สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (สสว.). (2558). คู่มือเกณฑ์กำรตัดสินรำงวัลสุดยอด SMEs แห่งชำติ ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (สสว.).
สุพาดา สิริกุตตา. (2556). กลยุทธ์เศรษฐกิจสร้างสรรค์ที่มีผลต่อความสำเร็จขององค์กรธุรกิจ : กรณีศึกษาผู้ประกอบการ อุตสาหกรรมภาคกลางตอนบน วิทยาสารเกษตรศาสตร์ : สังคมศาสตร์ 34, 428-439.
References
Cruz-Cunha and Maria Manuela. (2010). E-Business Issues, Challenges and Opportunities for SMEs: Driving Competitiveness: Driving Competitiveness. USA: IGI Global.
Huang, Y., Cant, M. C., & Wiid, J. A. (2016). The importance of human resources management for small businesses in South Africa. Problems and Perspectives in Management, 14(3), 232-238.
Luo Yuanzhe, Xu Yanmei and Jin Yuning. (2013). Research on Human Resource Management Risks of SMES (2nd ed). International Conference on Science and Social Research, Atlantis Press. Office of Small and Medium Enterprises Promotion (OSMEP). (2005).
Meeting Plans”SMEs in Bangkok. Osei, A. J., & Ackah, O. (2015). Employee’s competency and organizational performance in pharmaceutical industry, an empirical study of pharmaceutical firms in Ghana. International Journal of Economics, Commerce and Management, 3, 1-9.
Timothy S. Hatten. (2015). Small Business Management: Entrepreneurship and Beyond. USA: Cengage Learning.
Translated Thai References
Chainan Saengsuratham. (2008, August). 6 Packs Core Tools: Instruments for Strengthening of Manufacturing System. Monthly Report, Thailand Productivity Institute, 9, (101), 2-3. (in Thai).
Chutima Wangbenmad and Thanatcha Bindulem. (2013). Factors of Success of SMEs Business in Hat Yai district, Song Khla province. Journal of Management Science, 1 (1), 109-123. (in Thai).
Ministry of Labour. (2006). Ministerial Regulation Prescribing the Standard for Administration and Management of Occupational Safety, Health, and Environment for Working B.E.2549. Book No. 123, Part No. 65 Kor, Royal Gazette, 21 June 2006. (in Thai).
Natthaphan Khejoranan. (2013). Business Management. Bangkok: Se-Education Public Company Limited. (in Thai).
Niphawan Chensantikun. (2012, March-April). Management in Remuneration and Reward, From Ideal to Applied. Journal of Humanities and Social Sciences, Mahasarakham University, 31 (2), 65-74. (in Thai).
Ministry of Labour. (2006). Ministerial Regulation Prescribing the Standard for Administration and Management of Occupational Safety, Health, and Environment for Working B.E.2549. Book No. 123, Part No. 65 Kor, Royal Gazette, 21 June 2006. (in Thai).
Natthaphan Khejoranan. (2013). Business Management. Bangkok: Se-Education Public Company Limited. (in Thai).
Niphawan Chensantikun. (2012, March-April). Management in Remuneration and Reward, From Ideal to Applied. Journal of Humanities and Social Sciences, Mahasarakham University, 31 (2), 65-74. (in Thai).
Office of Small and Medium Enterprises Promotion (OSMEP). (2015). Manual of 7th SME National Award. Bangkok: Office of Small and Medium Enterprises Promotion (OSMEP). (in Thai).
Pachari Phonprasoet. (2009). Influence of Human Resource Management Against Productivity of Small and Medium Enterprises in Northern of Thailand. Kamphaeng Phet: Rajabhat University Kamphaeng Phet. (in Thai).
Preeyaphon Wonganuttrarot. (2010). Personnel Management Psychology. Bangkok: Bangkok Promotion Center. (in Thai).
Sawali Wongchaiya and Phichayada Phuenpha. (2018, May-August). Influence of Business Strategies and Entrepreneur’s Characteristics that affected to Success of Small and Medium Business. Journal of Researcher Association, Vol. 22, 2. (in Thai).
Siriwan Serirat, and et al. (2011). Management and Organizational Behavior. Bangkok: Theera Film and Seitex Co., Ltd. (in Thai).
Suramon Thaikasame. (2015, May-August). Developing the Measurement Model of Entrepreneur s Servant Leadership Style in Small and Medium Business in Chachoengsao Province. Journal of the Association of Researchers, 20, (2), 59-69.
Thanawut Phimki. (2015). Small Business Management. Bangkok: Odeon Store Publishing. (in Thai).
The Dutch Ministry of Economic Affairs. (2003). Human resource management within. small and mediumsized enterprises.
Thitiphon Panmai. (2013, February). Discretion for (not) Allow to Premature Clock Off . Journal of Public Relations Department, Column Close to Law, 2, 1-3. (in Thai).
