ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงเชิงจริยธรรมวัฒนธรรมองค์การ องค์การแห่งการเรียนรู้และประสิทธิผลโรงเรียนสังกัดสำนักงาน เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในจังหวัดนครสวรรค์ : การวิเคราะห์เส้นทาง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาระดับความสัมพันธ์ระหว่าง ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงเชิง จริยธรรม วัฒนธรรมองค์การ องค์การแห่งการเรียนรู้และประสิทธิผลโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในจังหวัดนครสวรรค์ 2) เพื่อศึกษาระดับอิทธิพลโดยรวมของภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงเชิงจริยธรรมและวัฒนธรรม องค์การที่ส่งผลต่อองค์การแห่งการเรียนรู้และ 3) เพื่อศึกษาระดับอิทธิพลโดยรวมของภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงเชิงจริยธรรมวัฒนธรรมองค์การและองค์การแห่งการเรียนรู้ที่ส่งผลต่อประสิทธิผลโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ประถมศึกษาในจังหวัดนครสวรรค์ กลุ่มตัวอย่างที่ตอบแบบสอบถาม ได้แก่ ข้าราชการครู รวมทั้งผู้อำนวยการและรอง ผู้อำนวยการ รวมทั้งสิ้นจำนวน 1,050 คน จากโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในจังหวัด นครสวรรค์ จำนวน 210 โรงเรียน โดยการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster random sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ แบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 6 ระดับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่า สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ค่าอิทธิพลรวม ค่าอิทธิทางตรงและทางอ้อม โดยการวิเคราะห์เส้นทางและวิเคราะห์ ความถดถอยเชิงพหุคูณแบบมีขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า 1) ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงเชิงจริยธรรม วัฒนธรรมองค์การ องค์การแห่งการเรียนรู้และ ประสิทธิผลโรงเรียนมีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ทุกคู่ 2) ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงเชิง จริยธรรมมีอิทธิพลโดยรวมเชิงบวกในระดับต่ำต่อองค์การแห่งการเรียนรู้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (TE=0.204, p<.01) และวัฒนธรรมองค์การมีอิทธิพลโดยรวมเชิงบวกในระดับสูงมากต่อองค์การแห่งการเรียนรู้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (TE=0.769, p<.01) โดยปัจจัยภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงเชิงจริยธรรมและปัจจัยวัฒนธรรมองค์การสามารถร่วมกัน อธิบายองค์การแห่งการเรียนรู้ได้ในระดับสูงมากถึงร้อยละ 91.30 (R2 = 0.913) และ 3) ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงเชิงจริยธรรมมีอิทธิพลโดยรวมเชิงบวกในระดับต่ำต่อประสิทธิผลโรงเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (TE=0.268, p<.01) วัฒนธรรมองค์การมีอิทธิพลโดยรวมเชิงบวกในระดับสูงต่อประสิทธิผลโรงเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (TE=0.675, p<.01) องค์การแห่งเรียนรู้มีอิทธิพลโดยรวมเชิงบวกในระดับสูงต่อประสิทธิผลโรงเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (TE=0.557, p<.01) โดยปัจจัยภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงเชิงจริยธรรม วัฒนธรรมองค์การและองค์การแห่งการเรียนรู้สามารถร่วมกันอธิบาย ประสิทธิผลโรงเรียนได้ในระดับสูงมากถึงร้อยละ 85.10 (R2 = 0.851)
Article Details
บทความที่ปรากฏในวารสารนี้ เป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ซึ่งสมาคมนักวิจัยไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป การนำเสนอผลงานวิจัยและบทความในวารสารนี้ไปเผยแพร่สามารถกระทำได้ โดยระบุแหล่งอ้างอิงจาก "วารสารสมาคมนักวิจัย"
เอกสารอ้างอิง
ปิติพงษ์ วรรณรี. (2551). ความสัมพันธ์ระหว่างความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ในโรงเรียนกับประสิทธิผล การบริหาร งานในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสกลนคร เขต 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการ บริหารการศึกษา มหาวิยาลัยราชภัฏสกลนคร.
พรเทพ แซ่ซิ้ม. (2554). ภาวะผู้นาการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษาสังกัด สานักงาน เขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 1. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต วิทยาลัยเทคโนโลยีสยาม.
พงษ์เทพ จันทสุวรรณ. (2554) ภาวะผู้นำวัฒนธรรมองค์การกับประสิทธิผลองค์การของโรงเรียนในสังกัดกรุงเทพมหานคร: ตัวแบบสมการโครงสร้าง. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิตสาขาวิชาการพัฒนาสังคมและการจัดการสิ่งแวดล้อมคณะพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
พงษ์เทพ จันทสุวรรณ เอกรัตน์ ดวงปัญญา ชาญณรงค์ เศวตาภรณ์และอนงนาฎ ภูมิภักดี. (2555). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมองค์การ องค์การแห่งการเรียนรู้และประสิทธิผลของหน่วยงานในสถานีตำรวจนครบาล: การวิเคราะห์เส้นทาง. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัย เจ้าพระยา, 1, 17-34.
ลือชัย จันทร์โป๊. (2546). รูปแบบการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของโรงเรียนอาชีวศึกษาคาทอลิกในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรอุตสาหกรรมดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารอาชีวศึกษา สถาบันเทคโนโลยี พระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
ศศกร ไชยคำหาญ. (2550). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเป็นองค์กำรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สัมพันธ์ พันธุ์พฤกษ์. (2558, เมษายน). “ประกาศผลโอเน็ต ม.3 ปลื้ม ป.6 คะแนนเพิ่ม” แหล่งที่มา http://www. thairath.co.th/content/487122 สืบค้นเมื่อ 18 เมษายน 2558.
สมคิด สร้อยน้ำ. (2547). การพัฒนาตัวแบบแห่งองค์การเรียนรู้ในโรงเรียนมัธยมศึกษา. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎี บัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สมจินตนา คุ้มภัย. (2553). การศึกษำเปรียบเทียบวัฒนธรรมองค์การที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลองค์การ: กรณีศึกษำ รัฐวิสาหกิจในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิต พัฒนบริหารศาสตร์.
อัจชรา วรีฤทธิ์ ( 2553). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นาการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารโรงเรียนกับประสิทธิผลของ โรงเรียนสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษำเลยเขต 1-3. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
References
Bass, B. M. & Avolio, B. J. (1995). Transformational leadership development: Manual for the multifactor leadership questionnaire. Palo Alto, CA: Consulting Psychologists Press.
Brown, M.E. Treviño, L. K & Harrison, D. (2005). Ethical leadership: A social learning perspective for construct development and testing. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 97, 117-134.
Cameron, K. (2005). (Eds.), Organizational effectiveness: Its demise and re-emergence through positive Organizational scholarship in K.G. Smith and M.A. Hitt Great minds in management: The process of the theory development (pp.394-429).
New York: Oxford University Press. Chaikumhan, Sodsakorn. (2007). Factors influencing learning organization of the Basic Education School. Doctor of Philosophy, Silpakorn University. (in Thai).
Chandasuwan, Pongthep. (2011). Leadership, organizational culture, and organizational effectiveness of the schools managed by the Bangkok Metropolitan Administration: Structural equation modeling. Doctor of Philosophy (Social Development and Environmental Management) National Institute of Development Administration. (in Thai).
Chandasuwan, Pongthep., Doungpanya, Agarat., Sawataporn, Charnarong., & Phoomphakdee, Anongnat. (2012). Transformational leadership, organizational culture, learning organizational and organizational effectiveness of Metropolitan Police Station: Path analysis. Academic Journal Chaopraya University, 1, 17-34. (in Thai).
Chanpo, Leorchai. (2003). Learning organization model for Catholic Vocational School in Thailand. Dissertation of Doctoral Degree. King Mongkut's Institute of Technology Ladkrabang. (in Thai).
Cummings, T.G. & Worley, C.G. (2005). Essentials of organization development & change. America: South-Western College Publishing.
Denison, D. R. (1990). Corporate culture organizational effectiveness. New York: Wiley.
Koompai, Somjintana. (2010). Comparison among organizational cultures affecting organizational effectiveness: A case study of Thailand’s Public Enterprises. Doctor of Philosophy (Public Administration) National Institute of Development Administration. (in Thai).
Kotter, J. P. & Heskett, J. L. (1992). Corporate culture and performance. New York: Free Press.
Leech, N. L., Barrett, K. C. & Morgan, G. A. (2005). SPSS for Intermediate Statistics: Use and Interpretation. (2nd ed.) Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.
Marquardt, M. J. (2002). Building the learning organization: Mastering the 5 elements for corporate learning. (2nd ed.) Palo Alto, CA: Davies-Black Publishing.
Marsick, V. J. & Watkins, K. E. (1997). Lessons from informal and incidental learning. In J. Burgoyne, & M. Reynolds (Eds.), Management learning: Integrating perspectives in theory and practice. (pp. 295311).
Thousand Oaks, CA: Sage. Phanphurk, Sumphan. (2015, April). O-net result. Retrieved from http://www.thairath.co.th/content /487122/ (in Thai).
Punnin, Tippawon. (2008). Influence of transformation leading to the effectiveness of school administrators under the organization climate of Bangkok Diocese Schools Region 6. The thesis of Master's degree, Burapha University. (in Thai).
Quinn, R. E. & Rohrbaugh, J. (1983). A spatial model of effectiveness criteria: Towards a competing values approach organizational analysis. Management Science, 29(3), 363-377.
Robbins, S.P. & Coulter, M. (2012). Introduction to management and organization. New York: Pearson Prentice Hall.
Saesim, Porntep. (2011). Transformational leadership administrators affecting the effectiveness of school under the Office of Secondary Educational Service Area 1. The thesis of Master's degree, Educational Administration Technology Program, Siam Technology College. (in Thai).
Sroinam, Somkid. (2004). Development of the learning organization model in secondary schools. Dissertation of Doctoral Degree, Khon Kaen University.
Wanree, Pitipong. (2008). The relationship between learning organization in school and the effectiveness of school administration under Educational Service Area Office Sakon Nakhon 1. The thesis of Master's degree, Educational Administration Program, Rajabhat Sakon Nakhon University. (in Thai).
Wareerit, Achara. (2010). The relationship between transformational leadership of school administrators and school effectiveness under Educational Service Area Office Loei 1-3. Thesis of Master's degree, Education Program, Rajabhat Loei University. (in Thai).
Watkins, K.E. & Marsick, V. J. (1993). Sculpting the learning organization. San Francisco:
Jossey-Bass. (2003). Making learning count! Diagnosing the learning culture in organizations: Advances in developing human resources. Thousand Oaks, CA: Sage.
