การพัฒนารูปแบบการนำตนเองด้วยการเรียนรู้จากการปฏิบัติ เพื่อเสริมสร้างสมรรถนะ การบริหารจัดการความเสี่ยงในการหกล้มของผู้สูงอายุที่มีการรู้คิดบกพร่องระดับเล็กน้อย
คำสำคัญ:
การนำตนเอง การเรียนรู้จากการปฏิบัติ สมรรถนะการบริหารจัดการความเสี่ยงในการหกล้ม ผู้สูงอายุที่มีการรู้คิดบกพร่องระดับเล็กน้อยบทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อพัฒนารูปแบบการนำตนเองด้วยการเรียนรู้จากการปฏิบัติเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการบริหารจัดการความเสี่ยงในการหกล้มของผู้สูงอายุที่มีการรู้คิดบกพร่องระดับเล็กน้อย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย แบ่งเป็น 2 กลุ่มคือ 1) กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาสมรรถนะการบริหารจัดการความเสี่ยงในการหกล้มเป็นผู้สูงอายุที่มีการรู้คิดบกพร่องระดับเล็กน้อย จำนวน 260 คน และ 2) กลุ่มตัวอย่างที่ 2 ใช้ในการเสริมสร้างสมรรถนะการบริหารจัดการความเสี่ยงในการหกล้มเป็นผู้สูงอายุที่มีการรู้คิดบกพร่องระดับเล็กน้อยจำนวน 40 คน และสุ่มอย่างง่ายด้วยการจับฉลากเข้ากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 20 คน การวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี ผลการวิจัยสรุปดังนี้ 1) สมรรถนะการบริหารจัดการความเสี่ยงในการหกล้มของผู้สูงอายุที่มีการรู้คิดบกพร่องระดับเล็กน้อย มีค่าเฉลี่ยโดยรวมอยู่ในระดับสูง 2) รูปแบบการนำตนเองด้วยการเรียนรู้จากการปฏิบัติ พัฒนาจากการประยุกต์ใช้แนวคิดการนำตนเองและแนวคิดการเรียนรู้จากการปฏิบัติ 3) สมรรถนะการบริหารจัดการความเสี่ยงในการหกล้มของกลุ่มทดลอง หลังการทดลอง และหลังการติดตามผล สูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.01
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ทัศนคติ ความคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏในวารสารเกษมบัณฑิตฉบับนี้เป็นของผู้เขียน โดยเฉพาะ มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิตและบรรณาธิการ ไม่จำเป็นต้องมีความเห็นพ้องด้วย
