การส่งเสริมการตลาดเพื่อการท่องเที่ยวฐานธรรมหมู่บ้านปงถ้ำ ตำบลวังทอง อำเภอวังเหนือ จังหวัดลำปาง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความพร้อมของแหล่งท่องเที่ยวและการรับรู้ข่าวสารของนักท่องเที่ยว ที่มีต่อการท่องเที่ยวฐานธรรมรวมถึงค้นหารูปแบบการสื่อสารทางการตลาดการท่องเที่ยวฐานธรรม ในการศึกษาวัตถุประสงค์ที่ 1 เป็นการศึกษาด้วยระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณประชากรและกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่นักท่องเที่ยวและบุคคลทั่วไปในจังหวัดลำปางจำนวน 400 คน ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบบังเอิญ (Accidental Sampling) ออกแบบเครื่องมือโดยใช้แบบสอบถาม ส่วนวัตถุประสงค์ 2 ผู้ให้ข้อมูลหลัก ได้แก่ ตัวแทนกลุ่มอาชีพเพื่อการท่องเที่ยวและผู้รู้จำนวน 20 คน เป็นการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ การสัมภาษณ์เชิงลึก การสนทนากลุ่มย่อย ผลการศึกษาพบว่าความพร้อมของแหล่งท่องเที่ยวฐานธรรมของบ้านปงถ้ำ เมื่อวิเคราะห์ตามหลักการตลาดบริการทั้ง 7 องค์ประกอบ พบว่ามีความพร้อมในด้านการท่องเที่ยว จำนวน 6 องค์ประกอบ ได้แก่ ด้านผลิตภัณฑ์แหล่งท่องเที่ยว ด้านราคา ด้านการส่งเสริมการตลาด ด้านลักษณะทางกายภาพ ด้านกระบวนการให้บริการด้านบุคลากร และพบว่าการรับรู้ข้อมูลข่าวสารจากการส่งเสริมการตลาดการท่องเที่ยวฐานธรรมหมู่บ้านปงถ้ำมีจำนวน 4 ช่องทาง โดยเรียงลำดับจากค่าเฉลี่ย ได้แก่ 1) การรับรู้ผ่านสื่อโฆษณามัลติมิเดีย มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 2.51 2) การรับรู้การตลาดทางตรงผ่านเว็บไซต์ออนไลน์มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 2.49 3) การรับรู้การส่งเสริมการขายผ่านแหล่งท่องเที่ยวและโปรแกรมการท่องเที่ยวมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 2.45 และ4) การรับรู้การประชาสัมพันธ์ผ่านเว็บไซต์สื่อสังคมออนไลน์ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 2.44 ตามลำดับ นอกจากนี้พบว่าการประชาสัมพันธ์ผ่านเว็บไซต์สื่อสังคมออนไลน์เป็นรูปแบบการสื่อสารการตลาดที่เหมาะสมสำหรับการท่องเที่ยวฐานธรรมหมู่บ้านปงถ้ำ
Downloads
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Autthawuttikul S., Sungrugsa N., & Lakananulak S. (1975). The Model Development of Religious Tourism
Management of Ratchaburi Province. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 10(2), 2392-2409.
Chaichatchawanprathip T., & na Thalang C. (2019). Sustainable Tourism Development to Maintain the
Destination City of HuaHin Prachuap Khirikhan Province. The Journal of Development Administration
Research. 9(2), 103-111.
Chaisri A., Srida R., & Tuphaj S. (2018). The influential factors of the marketing of Buddhism Tourism in
Chaiyaphum Province. College of Asian Scholars Journal. 8(1), 133-140.
Charoensin W., Wongmontha S., Techkana C., & na Thalang C. (2019). Marketing promotion of cultural tourism
development in Nakhon Ratchasima Province. The Journal of Development Adminis Administration
Research. 9(1), 20-32.
Cheyachanya, P. (2016). Prediction Factors of Information Sharing Via Social Media for Tourism Promotion of
Floating Market in Central Basin of Thailand. Dhurakit Pundit Communication Art Journal. 9(2), 35-60.
Department of Tourism (2018). Creative Tourism Destination Management. Bangkok: Author.
Kotler, P. (2003). Marketing Management. 11th ed. Upper Saddle River, NJ: Prentice –Hall.
Mattra C., & Buatham O. (2017). The Promothion Guideline for Buddhist Tourism Phra That Na Dun,
Na Dun District, Maha Sarakham Province. Chophayom Journal. 28(2), 57-63.
Naka T., Promsuwon S., & Wongmontha S. (2018). Marketing Communication Strategies for Tourism Promotion
in the Upper Southern Region. Journal of MCU Peace Studies. 5 (3), 290-304.
Phumiworramunee S., Wongmonta S., & Techakana J. (2019). Guidelines for the Promotion of Cultural Tourism
Marketing in Nakhon Phanom Province. Desit Thani College Journal. 13(1), 184-201.
Poltanee I., & Boonphetkaew U. (2018). Internet Use Behaviour of European Tourists Towards the Decision of
Traveling to Phuket Province. Desit Thani College Journal. 13(1), 123-138.
Puchthonglang P., Prasitbureerak P., & Puchthonglang Y. (2018). Religious Tourism Development Guidelines for
Auspicious-Name Temples in Muang District, chiang Mai Provice. Journal of Language, Religion and Culture.
(1), 212- 241.
Srisawank K., & Buaban M. (2014). The guidelines for developing integrated marketing communication to
promote tourism in Bang Luang Market and Community, Nakon Pathom Province. Journal of Management
Science. 1(2), 1-15.
Suthawan, V. (2019). Internet-Using Behavior and Satisfaction toward the Use of Internet for Travelling Purpose
of the Tourists in Tak Province. The Journal of Development Administration Research. 9(3), 66-77.
Teerawaut, A. (2000). Rewearch methodology in behavioral sciences and social sciences. Ubon Rachathani: Ubon
Ratchathani Ratchathani Rajabhat University.
Tiwasing A., Thongrom P., Kaewdang P., Sathiankomsorakrai T., & Subyuon P. (2018). Traveling Decision
Behavior and Social Media Usage of Thai Tourist. Sisaket Rajabhat University Journal. 13(3), 100-107.
