สู่สังคมชาญชรา: นวัตกรรมทางสังคมกับการเสริมสร้างเครือข่ายเพื่อการพัฒนาศักยภาพผู้สูงอายุในสังคมไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาวิเคราะห์รูปแบบเครือข่ายการพัฒนาศักยภาพของผู้สูงอายุในสังคมไทย และ 2) ศึกษาวิเคราะห์และพัฒนาองค์ความรู้และนวัตกรรมทางสังคมเพื่อพัฒนาเครือข่ายการพัฒนาศักยภาพผู้สูงอายุในสังคมไทย โดยวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพจากการศึกษาเอกสาร การสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกตการณ์ และการสนทนากลุ่ม มีกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 30 คน และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหาและการวิเคราะห์แก่นสาระ
ผลการศึกษาพบว่า รูปแบบเครือข่ายการพัฒนาศักยภาพผู้สูงอายุในสังคมไทยมีรูปแบบที่สำคัญ 3 รูปแบบคือ 1) เครือข่ายการพัฒนาศักยภาพของผู้สูงอายุที่มีองค์กรพระพุทธศาสนาเป็นแกนกลาง 2) เครือข่ายการพัฒนาศักยภาพของผู้สูงอายุที่มีองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเป็นแกนกลาง และ 3) เครือข่ายการพัฒนาศักยภาพของผู้สูงอายุที่มีภาครัฐส่วนกลางเป็นแกนกลาง โดยทั้ง 3 รูปแบบมีความแตกต่างกันที่เครือข่ายในการผลักดันและสนับสนุนการพัฒนาศักยภาพผู้สูงอายุ สำหรับนวัตกรรมทางสังคมเพื่อสร้างเครือข่ายการพัฒนาศักยภาพผู้สูงอายุในสังคมไทยมี 2 ลักษณะสำคัญได้แก่ 1) นวัตกรรมทางสังคมเชิงเครือข่าย และ 2) นวัตกรรมทางสังคมเชิงองค์ความรู้ โดยดำเนินไปภายใต้องค์ความรู้ในเรื่องสุขภาวะองค์รวม องค์ความรู้ในสิทธิขั้นพื้นฐานสำหรับการใช้ชีวิตของผู้สูงอายุ และองค์ความรู้เกี่ยวกับความรอบรู้ด้านเทคโนโลยีและดิจิทัล ซึ่งจะช่วยก่อให้เกิดความเข้มแข็งของเครือข่ายและเกิดความยั่งยืน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
Brown, P. (2014). Active Aging: Roles of the Aged Groups and “Capitals” Utilized in Elderly Care Movement. Humanities and Social Science, 31(3), 97-120.
Moulaet, F., Martinelli, F., Swyngedouw, E., and Gonzalez, S. (2005). Towards Alternative Model(s) of Local Innovation. Urban Studies, 42(11), 1969-1990.
Office of the National Economic and Social Development Council. (2020). In the next 20 years, Thailand will have an elderly population of 31 percent. Retrieved form https://thaitgri.org/?p=39327
Phra Rajvoramuni (Phol Apakarp) & Phramaha Prayoon Chothivaro. (2015). The study of modeland networks of creating goodness communityunder the concept of Goodness Bank. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 8(1), 367 – 382.
Phramaha Suthep Supandito, and et.al. (2019). Research and Development of Thammathayat Student Monks in Northeastern Region of Thailand. Nakhon Lampang Buddhist’s Journal, 8(1), 1-10.
Phramaha Suthit Apakaro. (2004). Network: Nature, Knowledge and Management. Bangkok: Project to enhance learning for a happy community.
Putnum, R. (1993). Making democracy work: Civic traditions in modern Italy (Graduate’s Thesis). Princeton University. Princeton.
Suwanrada, W. (2013). An Aging Society with Socioeconomic Impact. Bangkok: The Thailand Research Fund.
Suwanrada, W. (2016). Aging Society: Step into an aging society with knowledge and wisdom. Bangkok: The Thailand Research Fund.
Suwanrada, W., and et.al. (2016). The Cost of Institutional Long Term Care for Older Persons: a Case Study of Thammapakorn Social Welfare Development Center for Older Persons, Chiang Mai Province. Journal of Health Systems Research, 10(2), 152-166.
Uhlenberg, P. (1992). Population Aging and Social Policy. Annual Review of Sociology, 18, 449-474.
Wongboonsin, K. (2008). Aging Society. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
Wongboonsin, P., and Wongboonsin, K. (2018). Demographic and Social Changes in the ASEAN Community and ASEAN +3. Bangkok: College of Population Studies, Chulalongkorn University.
Yodpetch, S., Patanasri, P., and Sakdaporn, T. (2017). The Research on “Good Lessons Learned from Schools and Clubs for Older Persons with Knowledge Transfer Activities. Bangkok: Foundation of Thai Gerontology Research and Development Institute.
