Guidelines of Management for Developing Welfare System and Quality of Life of Elderly People in Lampang Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were 1) to study factors influencing the quality of life of elderly people in Lampang province and 2) to examine guidelines for improving the quality of life of elderly people in Lampang province. The research has been conducted by a mixed methods approach combining the quantitative and qualitative researches. The quantitative method used survey forms for 400 elders in Lampang province. The qualitative method included the semi-structured in-depth interviews of 9 elders and the focus group discussion with 7 governmental or private institutes and organizations performing in service or providing welfares for elders in Lampang province. The descriptive statistical analysis was done in terms of Frequency, Percentage, Min, Max, Mean, and Standard Deviation. The inferences statistical analysis consisted of (1) Exploratory Factor Analysis: EFA to seek for Structural Equation Model: SEM, and (2) causal influence analysis of factors and important composition by using Partial Least Square: PLS and Content Analysis techniques.
The findings showed that important factors or elements for developing the quality of life of Lampang elders were 1) mental condition by giving them opportunities to do what they like and creating conditions for elders to reduce their anxiety of being abandoned, 2) attention from family and community and 3) factors influencing on their physical health and self-help capability which are economic stability related factors such as having stable income and no debt. Suggesting guidelines for developing the potential and welfare systematization for elderly people in Lampang province in order to prepare for entering to an ‘Aging Society’ was a setting up of a core committee having members from every sector of the province and an integration of coordinating work to reduce the working redundancy. The format of social welfare system should be a mixed pattern between (1) Public Assistance and (2) Social Services in order to promote the Participatory Learning (PL) focusing on a participation of all involving units including the elders who were the main target of the operation.
Downloads
Article Details
References
Cronbach, L.J. (1970). Essentials of psychological testing. (3rd eds.). New York Harper& Row.
UNESCO. (1980). Evaluation the quality of life in Belgium. Social Indicators Research, 21 (2): 312.
The WHOQOL Group. (1996). WHOQOL-BREF Introduction, Administration, Scoring and Generic Version of Assessment. Field trail version. Geneva: WHO.
Yamane, Taro. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. Third edition. New York : Harper and Row Publication.
เอกสารภาษาไทย
กรมสุขภาพจิต. กระทรวงสาธารณสุข. (2552). เครื่องมือวัดคุณภาพชีวิตขององค์การ อนามัยโลกชุดย่อฉบับภาษาไทย. กระทรวงสาธารณสุข.
ประภาพร มโนรัตน์. (2556). ผู้สูงอายุที่อยู่ตามลำพัง: ผลกระทบและบทบาทสังคมกับ การดูแล. วารสารวิทยาลัย พยาบาล บรมราชชนนี อุตรดิตถ์, 5(2), 98-103.
พรชัย ตระกูลวรานนท์, สายฝน สุเอียนทรเมธี, รุ่งนภา เทพภาพ, ปณิธี สุขสมบูรณ์, และพรทิพย์ เนติภารัตนกุล. (2554). กระบวนการทางสังคมเพื่อกำหนด มาตรการสร้างเสริมสุขภาวะประชากรสูงวัย: รายงานการศึกษาวิจัย. แผนงาน เสริมสร้างนโยบายสาธารณะที่ดี (TUHPP), สำนักงานกองทุนสนับสนุนการ สร้างเสริมสุขภาพ(สสส.).
มนตรี พิริยะกุล.(2553). ตัวแบบเส้นทางกําลังสองน้อยที่สุดบางส่วน Partial Least Square Path Modeling (PLS Path Modeling), การประชุมวิชาการสถิติ และสถิติประยุกต์ครั้งที่ 11 ประจําปี 2553.
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร, ภาวนา พัฒนศรี, เล็ก สมบัติ, และคณะ. (2544). การเกื้อหนุน ทางสังคมแก่ผู้สูงอายุ: พื้นที่การศึกษาในเขตภาคเหนือ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดลและคณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศรีเรือน แก้วกังวาล. (2545). จิตวิทยาพัฒนาการชีวิตทุกช่วงวัย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร สำนักงานปลัดกระทรวงการพัฒนาสังคมและ ความมั่นคงของมนุษย์. (2557). ประชากรสูงอายุไทย : ปัจจุบันและอนาคต. เอกสารประมวลสถิติด้านสังคม 1/2558.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. ( 2556). การคาด ประมาณประชากรของประเทศไทย พ.ศ. 2553-2583. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ เดือนตุลา.
—————————————————————————. (2559). รายงานภาวะ สังคมไทยไตรมาสสาม ปี พ.ศ. 2559. สืบค้นเมื่อ วันที่ 19 ธันวาคม 2559 จาก https://www.nesdb.go.th. .
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2557). รายงานผลเบื้องต้น สำรวจประชากรสูงอายุในประเทศ ไทย พ.ศ. 2557. สืบค้นเมื่อวันที่ 7 กรกฎาคม 2559 จาก https://www.m- society.go.th/article_ttach/14494/18145.pdf.
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดลำปาง. (2556). ข้อมูลตามประกาศสำนักทะเบียนกลาง เรื่อง จำนวนราษฏร์ทั่วราชอาณาจักรแยกเป็นกรุงเทพมหานครและจังหวัดต่างๆ ตามหลักฐานทะเบียนราษฏร์ ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2556 : ประกาศ ณ วันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2557.
สำนักบริหารทะเบียน กรมการปกครอง. (2556). ข้อมูลประชากรที่มีสัญชาติไทยและมี ชื่ออยู่ในทะเบียนบ้านจากทะเบียนราษฏร์. สืบค้นเมื่อวันที่ 9 กรกฎาคม 2557.จาก https://www.bora.dopa.go.th/index.php/th/. สุดา เนตรสว่าง, สุดาภรณ์ สืบสุติน, และถาวร ล่อกา. (2559). รูปแบบการมีส่วนร่วมในการพัฒนาค ุณภาพชีวิตผู้สูงอายุลำปาง (พฤฒพลังลำปาง). ลำปาง : มหาวิทยาลัยเนชั่น
สุวัฒน์ มหัตนิรันดร์กุล, ปริทรรศ ศิลปะกิจ, และวนิดา พุ่มไพศาลชัย. (2540). เปรียบเทียบแบบวัดคุณภาพชีวิตของ WHO 100 ตัวชี้วัด และ 26 ตัวชี้วัด. เชียงใหม่: โรงพยาบาลสวนปรุง.
สมศักดิ์ ชุณหรัศมิ์. (2553). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2553. มูลนิธิสถาบันวิจัย และพัฒนาผู้สูงอายุไทย (มส.ผส.). กรุงเทพ: บริษัท ที คิว พี จำกัด.
สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์ (2545) การใช้สถิติในงานวิจัยอย่างถูกต้องและได้มาตรฐานสากล. กรุงเทพ: .บริษัท เฟื่องฟ้า พริ้นติ้ง จำกัด
สุริยจรัส เตชะตันมีนสกุล. อาจารย์ประจำหลักสูตรการบริหารและการพัฒนาประชาคม เมืองและชนบท คณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์.มหาวิทยาลัยราชภัฏ ลำปาง. สัมภาษณ์ 5 กันยายน 2556.
Translated Thai References
Chunharas, S. (2010). Situation of Thailand Elders 2010. Foundation of Thai Gerontology Research and Development Institute (TGRI).
Department of Mental Health. Ministry of Public Health. (2009). The World Health Organization Quality of Life Scale – Brief (WHOQOL-BREF-THAI), Thai Version. Ministry of Public Health.
Information and Communication Technology Center, Office of the Permanent Secretary of Ministry of Social Development and Human Security. (2014). Thai Elderly Population: Present and Future. Social Statistics Paper 1/2015.
Kaewkangwan, S. (2002). Life Span Developmental Psychology. Bangkok: Thammasat University Press.
Lampang Provincial Health Office. (2013). Population statistical data of the whole kingdom from the Bureau of Registration Administration’s announcement divided into Bangkok and provinces according to census registration of December 31, 2013: announced on February 25, 2014.
Mahatnirunkul, S., Silpakit, P. & Pumpaisalchai, W. (1997). Comparison of the WHOQOL-100 and the WHO QOL-BREF (26 items). Chiang Mai: Suanprung Psychiatric Hospital.
Manorath, P. (2013). Elderly Persons Living Alone: The Effects and Social Role on Elderly Care. Boromarajonani College of Nursing, Uttaradit Journal, 5 (2): 98-103.
National Statistical Office. (2014). Report on the 2014 Survey of the Elderly Population in Thailand. Retrieved July 7, 2016 from https://www.m-society.go.th/article_ttach/14494/18145.pdf.
Netswang, S., Suebsuting, S., and Lorga, T. (2016). The Curriculum of Qualitative Life Promotion Prototype for Aging in Lampang Province. Lampang: Nation University.
Office of the National Economic and Social Development Board. (2013). Population Projections for Thailand 2010-2040. Bangkok: October Printing House.
———————————————————————————————-.(2016). Report on Thailand’s Social Situation in the Third Quarter of 2016. Retrieved December 19, 2016 from https:// www.nesdb.go.th.
Piriyakul, M. (2010. Partial Least Square Path Modeling (PLS Path Modeling). The 11th Statistics and Applied Statistics Conference, 2010.
Prasithrathsint, S. (2002). Using Statistics for Research Correctly and Compliance with International Standard. Bangkok: Fueang Fa Printing Co., Ltd.
Tarkulwaranont, P., Su-indramedhi, S., Thepprap, R., Suksomboon, P. & Netiparatanakul, P. (2011). Social Processes for Social Measurements of the Well-Being of Thai Aging Population: Research Report. Thai Universities for Healthy Public Policies (TUHPP). Thai Health Promotion Foundation.
Techatunminasakul, S. Lecturer of Department of Urban and Rural Community Development and Administration, Faculty of Humanities and Social Sciences, Lampang Rajabhat University. (2013). Interview. September 5, 2013.
The Bureau of Registration Administration, Department of Provincial Administration. (2013). Population Data of Thai Nationality Being Listed in the Civil Registration System. Retrieved July 9, 2014 from https://www.bora.dopa.go.th/index.php/th/.
Yodpet, S., Patanasri, P., Sombat, L., et al. (2001). Social Support for Thai Elders: Study Area of Northern Region. Bangkok: Mahidol University and Faculty of Social Administration Thammasat University.