The Effective of Holistic Health learning Courses for Older Adults in Elderly School
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This quasi-experimental research aimed to compare the physical and mental health of older adults before and after participating in a Holistic Health learning course at the Nong Chum Phon Nuea Elderly School, Khao Yoi District, Phetchaburi Province. The sample comprised 30 elderly aged 60 and over who were selected purposively. The data collection tools consisted of 1) a physical function assessment form, and 2) a mental health assessment form.
The research instrument was the holistic health learning courses for older adults. The activity content consisted of 5 domains: 1) group relations and recreation activities, 2) physical activities, 3) communication, language, and technology, 4) mental health promotion activities, and 5) spiritual activities, media, and evaluation. Data were collected from May to August 2024. Data were analysed using percentages, mean, standard deviations, and t-tests. The result found that the mean of systolic blood pressure, diastolic blood pressure, And the 2-minute walking pace pre-and post the experiment was statistically significantly different (p < 0.05). The mean mental health scores were statistically significantly different (t = 3.34, p < 0.05), with the item with a higher mean score being self-esteem (t = 2.18, p < 0.05).
Article Details
References
กัญญาณี สมอ, ศิริลักษณ์ หวังชอบ, ณัฐพัชร์ วงศ์ณรัตน์,ธงชัย เจือจันทร์,วิจิตรา โพธิสาร, ธเนษฐ โยธาศิริ และกฤษฎา นวลนาง. (2566). การพัฒนาทักษะการผลิตสื่ออย่างสร้างสรรค์ของสังคมผู้สูงอายุในจังหวัดสุรินทร์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 25(1),1-14.
เกษมณี นบน้อม, สุรศักดิ์ เทียบฤทธิ์, ภัทรพล โพนไพรสันต์ และสุไวย์รินทร์ ศรีชัย. (2565). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุที่มีโรคเรื้อรังในเขตตําบลสะเดาใหญ่ อําเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ.วารสารวิชาการสาธารณสุขชุมชน, 8(4),64-84.
ชัยยา นรเดชานันท์, เพชรีย์ กุณาระสิริ, ณัทกวี ศิริรัตน์ และจิรัฐัติกาล ศิลปะสุวรรณ. (2563). ผลของหลักสูตรเสริมสร้างสมรรถนะผู้สูงอายุในการส่งเสริมสุขภาพและป้องกันภาวะแทรกซ้อนจากโรคไม่ติดต่อเรื้อรังที่มีต่อสมรรถภาพการทำหน้าที่ทางกายและคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุโรงเรียนผู้สูงอายุหาดเจ้าสำราญ อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี. วารสารการพยาบาลและสุขภาพ, 14(3), 60-62.
ณฤดี ชลชาติบดี, รังสิมันต์ สุนทรไชยาและสารรัตน์ วุฒิอาภา. (2565). ผลของโปรแกรมส่งเสริมสุขภาพจิตต่อภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุในชุมชน. วารสารพยาบาลทหารบก,23(3), 342-350.
ธวัชชัย วรพงศธร และสุรีย์พันธุ์ วงพงศธร. (2561). การคํานวณขนาดตัวอย่างสําหรับงานวิจัยโดยใช้โปรแกรมสําเร็จรูป g*power. วารสารการส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม, 41(2), 11-21.
ธีรวัฒน์ กุณาอิ่น, นครินทร์ คำดี, สถาพร คำแก้ว, ศิริลักษณ์ จันทเขต และชุติกาญจน์ งานปรีชาธร. (2566). กระบวนการเสริมสร้างสุขภาพแบบองค์รวมอย่างมีส่วนร่วมของผู้สูงอายุในชุมชนปางเปา ตำบลขี้เหล็ก อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารข่วงผญา, 17(2), 2-18.
พระครูปลัดชัยณรงค์ (พัฒนพร้อมสุข) อทินฺโน, พระมหาบุญเลิศ อินฺทปญฺโญ และภูริวัจน์ ปุณยวุฒิปรีดา. (2564). การจัดการสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการดำรงชีวิตของผู้สูงอายุในชุมชนยายชา อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม. วารสารบัณฑิตแสงโคมคำ, 6(3), 558-572.
พิศมัย วรรณขาม, สุทธีพร มูลศาสตร์ และกฤษณาพร ทิพย์กาญจนเรขา. (2562). ประสิทธิผลของโปรแกรมการดูแลสุขภาพแบบองค์รวมในผู้สูงอายุที่เสี่ยงต่อภาวะสมองเสื่อม. วารสารวิจัยสุขภาพและการพยาบาล, 35(3), 1-12.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2564). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2564. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์พับลิชชิ่ง; 2564.
วิไลวรรณ อิศรเดช. (2565). ผู้สูงอายุกับการดูแลสุขภาวะแบบองค์รวม. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยา
เชิงพุทธ, 7(12), 147-161.
วิไลลักษณ์ ตียาพันธ์ และวรจรรฑญาร์ มงคลดิษฐ์ (2565). ความสัมพันธ์ระหว่างความรอบรู้ด้านสุขภาพกับพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้สูงอายุข้อเข่าเสื่อมในศูนย์บริการสุขภาพ โรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 6(2), 336-351.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2567 ). รายงานประจำปี 2567. เข้าถึงได้ที่ https://www.nso.go.th/public/e- book/NSOLetsRead/population.html. สืบค้นเมื่อ 24 พ.ย. 2567
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส). ( 2567). รายงานข่าว 2567.
เข้าถึงได้ที่ https://www.thaihealth.or.th/?p=219952. สืบค้นเมื่อ 24 พ.ย. 2567.
อัจฉรา ปุราคม , สบสันต์ มหานิยม, สุพรทพิย์ พูพะเหนียด , ทัศนีย์ จันธิยะ, สุภิญญา ปัญญาหสีห์ , นิตยา แสงชื่น และสุดารัตน์ วัดปลั่ง. (2562). การพัฒนาหลักสูตรการเรียนรู้สุขภาพผู้สูงอายุแบบองค์รวม.วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์, 20(1), 125-138.
อุไรวรรณ ขมวัฒนา. (2563). การพัฒนารูปแบบกิจกรรมนันทนาการระหว่างวัยที่มีผลต่อสุขภาพองค์รวมและคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์การกีฬา
ไม่สังกัดภาควิชา/ เทียบเท่าคณะวิทยาศาสตร์การกีฬา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.กรุงเทพมหานคร.
ฤทธี เทพไทยอำนวย. (2560). ผลการเข้าร่วมโปรแกรมกิจกรรมนันทนาการและการบันเทิงที่มีต่อระดับความเครียดของผู้สูงอายุในสถานสงเคราะห์คนชรา บ้านธรรปกรณ์ ตำบลวัดม่วง อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา. วารสารชุมชนวิจัย, 11(2), 142-155.
Boulton-Lewis. G, Purdie. N. & Gillian. G. (2003). The Learning Needs of Older Adults. Educational. Gerontology, 29(2), 129-149, DOI: 10.1080/713844281.
House, J.S. (1981). The nature of social support In M.A. Reading (Ed.), Work stress and social support. Addison-Wesley.
Jones C, J.; & Rikli, R.E. (2002). Measuring Functional Fitness of Older Adults. The Journal on Active Aging, 3(5), 24–30.
Pender, N.J, Murdaugh, C.L, & Parsons, M.A. (2010). Health Promotion in Nursing Practice 6th ed. Boston, MA: Pearson.
Polit & Beck. (2022). Essentials of nursing research: Appraising evidence for nursing practice (10thed.). Philadelphia, PA: Wolters Kluwer.
Ya-hui lee. (2011). Older adults’ Motivation to Learn in Higher Education. Adult education Research Conference.
Available: http://newprairiepress.org/cgi/viewcontent.cgi?article=3184&context=aer Accessed Sep.14, 2024.