Chan Sangwoei Phra Maha Sawettrachat in the Reign of King Rama IV: Power relations of King Mongkut

Main Article Content

Nattapol Chaiaiam

Abstract

This Research aims to study the Power relations between King Rama IV in Chan Sangwoei Phra Maha Sawettrachat during his reign. The results shown 7 Power relations, including; 1) The Power relation of King Rama IV as the ruler, 2) The Power relation of King Rama IV and the ceremonial day, 3) The Power relation of King Rama IV and the god, 4) The Power relation of King Rama IV and his royal families, 5) The Power relation of King Rama IV and the government officials, 6) The Power relation of King Rama IV and the people, and 7) The Power relation of King Rama IV and other colonies. These power relations represent his Majesty charisma to the fullest, as if King Mongkut (The power Weidler) using or controlling his power over his people and surroundings (The one who affected by such power), using “Phra Maha Sawettrachat or The Royal Nine-Tiered Umbrella” which represent his righteous as the King who acknowledged by others, resulting in an absolute power to rule and make people act accordingly. (Either submit or refuse to do so). Additionally, the methods of using figure of speech to honor King Rama IV also shown in the royal ceremony literature.

Article Details

Section
Research Articles

References

พรรณไม้ไทย. (ม.ป.ป.). หญ้ากุศะ พรรณไม้ในพุทธประวัติ. https://www.panmai.com

กรมศิลปากร. (2555). งานช่างหลวง. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.

เจษฎา พรไชยา. (2543). พระราชอำนาจของพระมหากษัตริย์ตามกฎหมายและธรรมเนียมปฏิบัติทางรัฐธรรมนูญ : ศึกษาเปรียบเทียบประเทศอังกฤษและประเทศไทย. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ.

ชลดา เรืองรักษ์ลิขิต. (2549). ความคิดเรื่อง “พุทธราชา” ในวรรณคดีไทย. ใน ชลดา เรืองรักษ์ลิขิต (บ.ก.), วรรณลดา รวมบทความวิจัยและบทความวิชาการภาษาและวรรณคดีไทย. (น.15-49). กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชัยรัตน์ พลมุข. (2552). วรรณคดีประกอบพระราชพิธีสมัยรัตนโกสินทร์ : แนวคิดธรรมราชากับกลวิธีทางวรรณศิลป์. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ.

ชาตรี อุตสาหรัมย์, ร้อยตำรวจโท. (2560). พัฒนาการความสัมพันธ์เชิงอำนาจระหว่างรัฐกับคณะสงฆ์ไทย. ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระนครศรีอยุธยา.

ชุมนุมฉันท์ดุษฎีสังเวย. (2503). กรุงเทพฯ: องค์การค้าของคุรุสภา.

ณัฐพล ใจเอี่ยม. (2565). ความสำคัญของเทพเจ้าในคำฉันท์ดุษฎีสังเวยกล่อมช้าง. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 13(1), 158-188.

ดวงมน จิตร์จำนงค์. (2540). คุณค่าและลักษณะเด่นของวรรณคดีไทยสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ดินาร์ บุญธรรม. (2557). หมู่พระอภิเนาว์นิเวศน์. https://shorturl.asia/1T3Zd

ทิพากรวงศมหาโกศาธิบดี (ขำ บุนนาค), เจ้าพระยา. (2563). พระราชพงศาวดารกรุงรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ 4. กรุงเทพฯ : ไทยควอลิตี้บุ๊คส์ (2006).

ธัญญา สังขพันธานนท์. (2556). วรรณคดีสีเขียว : กระบวนทัศน์และวาทกรรมธรรมชาติในวรรณกรรมไทย. ปทุมธานี: นาคร.

บาหยัน อิ่มสำราญ. (2559ก). มโนทัศน์เรื่อง “อำนาจ” ในวรรณกรรมพงศาวดารจีนเรื่อง “เลียดก๊ก” วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม, 6(3), 26-33.

บาหยัน อิ่มสำราญ. (2559ข). วรรณคดีพระราชพิธี. นครปฐม : คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. มูลนิธิสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา. (2560). นามานุกรมวรรณคดีไทย ชุดที่ 2 ชื่อผู้แต่ง. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: มูลนิธิสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา.

ยุพร แสงทักษิณ. (2539). เครื่องราชกกุธภัณฑ์และเครื่องสูง กรุงเทพฯ : องค์การค้าของคุรุสภา.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.

วรุณญา อัจฉริยบดี. (2563). บทบาทการควบคุม : ความสัมพันธ์เชิงอำนาจในคำฉันท์ดุษฎีสังเวยกล่อมช้าง. วรรณวิทัศน์, 20(2), 29–62.

วรุณญา อัจฉริยบดี. (2564). อุดมการณ์ทางสังคมในคำฉันท์ดุษฎีสังเวยกล่อมช้าง. วารสารไทยศึกษา, 17(2), 73-99. หมายกำหนดการพระราชพิธีบรมราชาภิเษก พุทธศักราช 2562, (2562, พฤษภาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 136 ตอนที่ 13 ข, หน้า 1-69.

แอนนา เลียวโนเวนส์. (2562). อ่านสยามตามแอนนา (สุภัตรา ภูมิประภาส และสุภิดา แก้วสุขสมบัติ แปล). (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มติชน.