ปัจจัยส่งเสริมให้นักท่องเที่ยวชาวไทยเข้าพักโรงแรมในจังหวัดเชียงรายช่วงสถานการณ์โควิด-19

Main Article Content

มนสิชา ซาวคำ
สุริยา ส้มจันทร์
ประกอบศิริ ภักดีพินิจ
นิรมล พรมนิล

บทคัดย่อ

ปัจจัยที่ช่วยส่งเสริมให้นักท่องเที่ยวชาวไทยเข้าพักโรงแรมในระยะที่ 6 ของการควบคุมการระบาดของโรคโควิด-19 พบว่า ข้อที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดของปัจจัยด้านราคาและความคุ้มค่า คือ ช่องทางการชำระเงิน ที่หลากหลาย เช่น เงินสด บัตรเครดิต ชำระออนไลน์ ในด้านสุขอนามัย (Hygiene) พบว่า ข้อที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือ ห้องพักมีความสะอาด ด้านสภาพแวดล้อม (Environment) พบว่า ข้อที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือ มีการระบายอากาศที่ดี มีอัตราการหมุนเวียนของอากาศเพียงพอในอาคาร ด้านความปลอดภัย (Safety) พบว่า ข้อที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือ มีการจัดเตรียมเจลล้างมือ หน้ากาก รวมทั้งตู้ฆ่าเชื้อโรคสำหรับแขกที่มาพัก ด้านสิ่งอำนวยความสะดวก (Facilities) พบว่า ข้อที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือ การจัดบริการในสถานบริการ ภายในโรงแรม เช่น ฟิตเนส สปา สถานบันเทิง และอื่น ๆ ปฏิบัติตามมาตรการปลอดภัยสำหรับองค์กร (COVID Free Setting) ด้านการบริการ (Service) พบว่า ข้อที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือ พนักงานให้บริการ ด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใส มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี และค่าเฉลี่ยรวมทุกด้านของปัจจัยที่เป็นแรงจูงใจในการเข้าพักโรงแรมในช่วงสถานการณ์วิกฤต โรคระบาดโควิด-19 สามารถสรุปได้ดังต่อไปนี้ ปัจจัยด้านการบริการ ปัจจัยด้านราคาและความคุ้มค่า ปัจจัยด้านสุขอนามัย ปัจจัยด้านสภาพแวดล้อม ปัจจัยด้านความปลอดภัย และสุดท้ายคือ ปัจจัยด้านสิ่งอำนวย ความสะดวก ตามลำดับ

Article Details

บท
บทความวิจัย

References

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2564). สถานการณ์การท่องเที่ยวในประเทศ รายจังหวัดปี 2563 (Domestic Tourism Statistic (classify by region and province 2020)). ค้นเมื่อ 8 พฤษภาคม 2566 จาก https://www.mots.go.th/news/category/594

กระทรวงสาธารณสุข. (2565). แผนและมาตรการการบริหารจัดการสถานการณ์โรคโควิด 19 สู่โรคปะจำถิ่น. ค้นเมื่อ 8 พฤษภาคม 2566 จาก www.spko.moph.go.th/wp-content/uploads/2022/05/แผนและมาตรการ-การบริหารจัดการสถานการณ์โรค-.pdf

กัลยา วานิชย์บัญชา. (2548). การวิเคราะห์สถิติขั้นสูงด้วย SPSS for Windows. กรุงเทพฯ: ภาควิชาสถิตคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชีจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชนพัฒน์ ช่วยครุฑ, อมรฤทัย ภูสรม และอรอนงค์ เดชมณี. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวของเยาวชนไทยหลังยุคโควิด-19. วารสารวิชาการและวิจัยมหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 10(3), 187-201.

บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาและการอนุรักษ์แหล่งท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ.

พชรพจน์ นันทรามาศ, กิตติพงษ์ เรือนทิพย์ และจารุวรรณ เหล่าสัมฤทธิ์. (2563). เจาะพฤติกรรมท่องเที่ยวใน New Normal: เมื่อโควิดทำชีวิตเปลี่ยน. Krungthai Compass, p7.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2546). การบริหารการตลาด. กรุงเทพมหานคร : พัฒนาศึกษา.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2550). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ บริษัท ธีระฟิล์ม และไซเท็ก จำกัด.

สำนักงานการต่างประเทศ กรุงเทพมหานคร. (2564). ยุทธศาสตร์การฟื้นฟูภาคการท่องเที่ยวในช่วงการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19. ค้นเมื่อ 8 พฤษภาคม 2566 จาก https://iao.bangkok.go.th/content-detail/22438

Enrich Hotel Products. (2020). การจัดแบ่งประเภทของที่พักแรมหรือโรงแรม. สืบค้นเมื่อ 3 กันยายน 2566 จาก https://www.enrhotelproducts.co.th/content_topic.php?id=40

HRNOTE. (2565). ทำความรู้จัก crisis Management ในวันที่โลกนี้ไม่มีความแน่นอน”. ค้นเมื่อ 8 พฤษภาคม 2566 จาก https://th.hrnote.asia/personnel-management/220506-crisis-management

Krungthai COMPASS. (2563). Research Note: Krungthai COMPASS ประเมิน “เราเที่ยวด้วยกันกระตุ้นท่องเที่ยวไทยได้ 3.6-6.2 หมื่นล้านบาท. Jul 20, 2020.

TAT Review. (2022). พฤติกรรมนักท่องเที่ยวไทยในสถานการณ์ COVID-19. งานวิจัย กองวิจัยการตลาดการท่องเที่ยว ททท. ค้นเมื่อ 9 กันยายน 2566 จาก https://tatreviewmagazine.com/article/thai-travel-behavior-in-covidmosphere

Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3rd. New York: Harper and Row Publication.