Identity and aesthetics of Phi Boong Tao Masks influencing tourism development of Hi-Tak Village, Phu Ruea District, Loei Province
Main Article Content
Abstract
This research article aimed to 1) study the culture of Phi Boong Tao Masks of Hi-Tak Village, Phu Ruea District, Loei province and 2) study the identity and aesthetics influencing tourism development of Hi-Task Subdistrict, Phu Ruea District, Loei Province. The data was acquired from documentary research and field study using an interview, an observation, and a focus group conversation. The 17 informants were selected from local scholars, village headmen, youths, arts professors, community developers, and tourism officers. After that, the obtained data was analyzed using content analysis. The results of the study were : (1) The culture of Phi Boong Tao Masks was found in 3 aspects namely (1) the use of the Masks for decorating at the top of Tung to join the parade in a festival and being placed at the 4 corners of the Pavilion where the Buddha image was situated; (2) the use of the masks for wearing to join a parade in a festival and activities held for tourists to try wearing; and (3) the masks as souvenirs for tourists buying and taking home, and 2) the identity of Phi Boong Tao Masks is kind giant as a guardian to protect the community and the religion. For aesthetics, Phi Boong Tao Mask was a sense of content perception regarding how to solve the problems of products, and there was a connection leading to community traditions and tourism. For the conceptual pattern of Phi Boong Toa, it was composed from the principles of visual elements together with the image of giant so relatively and harmoniously that the beauty can be perceived.
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
The authors should ensure all the contents and information of the articles published in Mangraisaan. The editors do not share any related responsibility.
References
กฤตยภรณ์ ตันติเศรษฐ์. (2557). กระบวนการกลายเป็นสินค้าของประเพณีแห่เทียนพรรษา จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารสหวิทยาการวิจัย: ฉบับบัณฑิตศึกษา. 3(1), 137-150.
กษิรา ภิวงศ์กูร, บุญชู บุญลิขิตศิริ และภรดี พันธุภากร. (2562). การศึกษาลวดลายชาติพันธุ์ชนเผ่าในการออกแบบผลิตภัณฑ์ของที่ระลึกหมู่บ้านกระเหรี่ยงรวมมิตร. วารสารมังรายสาร. 7(2), 123-140.
ฉลาดชาย รมิตานนท์. (2545). แนวคิดในการศึกษาอัตลักษณ์ความเป็นไท. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
ชานนท์ ไชยทองดี. (2562). เรื่องเล่าศักดิ์สิทธิ์กับการสร้างพื้นที่ทางวัฒนธรรมในจังหวัดศรีสะเกษ. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฎบุรีรัมย์. 14(1), 72-89.
ณงค์ณุช นทีพายัพทิศ. (2557). อัตลักษณ์ผ้าทอกะเหรี่ยงประปาเกอะยอ. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต. 2(1), 113-121.
ไทยโรจน์ พวงมณี และสุภาวดี สำราญ. (2562). ผีปุ้งเต้า : พัฒนาการจากความเชื่อท้องถิ่นสู่ผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวชุมชนบ้านไฮตาก อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย. มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย. เอกสารการประชุมวิชาการระดับชาติราชภัฏเลยวิชาการ ครั้งที่ 5, 76-94.
ไทยโรจน์ พวงมณี. (2559). การศึกษากระบวนการปรับเปลี่ยนอัตลักษณ์ชุมชนท้องถิ่นสู่การเป็นพื้นที่การท่องเที่ยวเชิงศิลปะและวัฒนธรรม อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฎเลย. 11(36), 22-33.
ไทยโรจน์ พวงมณี. (2561). การศึกษาอัตลักษณทางศิลปะและวัฒนธรรมทองถิ่นในเขตพื้นที่การท่องเที่ยวอำเภอเชียงคาน จังหวัดเลยสูการออกแบบสร้างสรรคผลิตภัณฑ์ชุมชน. วารสารพัฒนศิลป์วิชาการ. 2(1), 93-112.
ธนวรรธน์ นิธิปภานันท์. (2558). กระบวนการสร้างพื้นที่ทางวัฒนธรรมเพื่อการท่องเที่ยว: ศึกษากรณีเพลินวาน อําเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ.
นิธิวดี ทองป้อง. (2558). แนวทางการออกแบบและปรับปรุงภูมิทัศน์บนทางระบายน้ำเสียสาธารณะโดยวิธีการบ้าบัดน้ำเสียวิถีธรรมชาติด้วยระบบพืชพันธุ์อย่างมีสุนทรียภาพทางทัศนาการ. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 8(1), 1402-1418.
ปริตตา เฉลิมเผา กออนันตกูล. (2545). อัตลักษณ์ซ้อนของนักมนุษยวิทยาในบ้านเกิด. คนใน : ประสบการณ์ภาคสนามของนักมานุษยวิทยาไทย. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร.
เปรมวิทย์ วิวัฒนเศรษฐ. (2560). อัตลักษณ์แห่งภูกามยาว : รูปลักษณ์ ความเชื่อ และภูมิปัญญา. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 10(3), 2775-2792.
พรรษรัตน์ เจริญรัตน์ และศิริเพ็ญ ดาบเหล็ก. (2563). ความหมายและอัตลักษณ์ของการท่องเที่ยวในเขตพื้นที่ทหาร : มุมมองของนักท่องเที่ยว. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร. 15(2). 125-147.
พระครูสังฆรักษ์ศุภณัฐ ภูริวฑฺฒโน, พระพิษณุพล สุวณฺณรูโป และภัทรเดช ปัณชยาธนาดุล. (2561). การตีความภาพพุทธศิลป์ที่ปรากฏในเอกสารโบราณของจังหวัดลำปาง. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง. 7(2), 231-238.
ภานุ สรวยสุวรรณ. (2555). การวิเคราะห์สุนทรียภาพในพระพุทธรูปสุโขทัยด้วยหลักการทางทัศนศิลป์. Veridian E-Journal, SU กลุ่มศิลปะและการออกแบบ. 5(1), 22-44.
รักยม (นามแฝง). (2560). พระพุทธรูปนาวาบรรพต ศรัทธาสุดหนาวที่ภูเรือ, 7 สิงหาคม 2565. https://www.thairath.co.th/horoscope/interesting/1116684
สิริกานต์ องคสิงห และตุลาภรณ์ แสนปรน. (2564). ประเพณีการตานธรรมหลวงของชาวไทลื้อ บ้านเชียงบาน อำเภอเชียงคำ จังหวัดพะเยา. วารสารมังรายสาร. 9(2), 39-49.
สุจิตรา เปลี่ยนรุ่ง. (2565). อัตลักษณ์แห่งชาติพันธุ์ในพหุวัฒนธรรมและการสื่อสาร. วารสารศาสตร์. 15(1), 198-228.
หนังสือพิมพ์บ้านเมือง. (2561). เที่ยววิถีชาวบ้านผีบุ้งเต้า เป็นผีแนวใหม่ ผสมผสานงานประเพณีดั้งเดิม, 15 กันยายน 2565, https://www.banmuang.co.th/news/region/131331
องค์การบริหารส่วนตำบลลาดค่าง. (2565). จุดชมวิวไฮตากแลนด์, 15 กันยายน 2565. https://ladkang.go.th/public/list/data/detail/id/2143/menu/1619