Development of the Empathy of the Students Major in Psychology at Kasetsart University by Group Counseling Program
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this study were 1) to construct group counseling program to develop the empathy of students of Psychology Department at Kasetsart University, 2)to compare the empathy of the experimental group before counseling, after counseling, and at the follow up period and 3) to compare the empathy between the experimental group and the control group before counseling, after counseling and at the follow up period. The subjects consisted of 16 students of Psychology Department at Kasetsart University with total the empathy scores at the 25th percentile rank and lower; and they were divided into two groups : experimental group and control group. Each group composed of 8 students. The research instruments were a questionnaire of the empathy and a group counseling program. The data were analyzed by two way repeated measure ANOVA and One way repeated measure ANOVA.
The results of the study were as follows: 1) The empathy group counseling program consisted of three stages: the initial stage, the working stage and the final stage. Integration of group counseling theories and techniques from different schools were applied to develop the empathy of students major in psychology at Kasetsart University. 2) The total score and each dimention score of the empathy of the experimental group, posttest and follow up period were significantly higher than pretest at the .01 level. And 3) The total score and each dimention score of the empathy the experimental group, posttest and follow up period were significantly higher than the control group at the .01 level. The results of this study indicated that the group counseling program was a key factor in increasing the empathy of students major in psychology at Kasetsart University.
Article Details
References
ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, สาขาจิตวิทยาการแนะแนว มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
กาญจนา ไชยพันธุ์. (2549). การให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม. กรุงเทพมหานคร : โอเดียนสโตร์.
จิตราภรณ์ ทองกวด. (2555). การศึกษาและพัฒนาความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นของนักเรียนชั้น
มัธยมศึกษาตอนต้น. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการแนะแนว, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ดุลยา จิตตะยโศธร. (2552). “พฤติกรรมเอื้อสังคม : แนวคิดกลุ่มนักจิตวิทยาที่ยึดทฤษฎี
พัฒนาการทางสติปัญญา”. วารสารมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย 29 (1) : 238-251.
ธีรพัฒน์ วงศ์คุ้มสิน. (2561). “การพัฒนาคุณลักษณะที่พึงประสงค์ทางจิตวิทยาของนิสิตจิตวิทยา
มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์โดยโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม” วารสารสังคมศาสตร์ และมนุษยศาสตร์ (44)1:(มกราคม-มิถุนายน 2561).
นวลศิริ เปาโรหิตย์, เมธินินท์ ภิญญูชน. (2552) คู่มือให้คำปรึกษาและช่วยเหลือผู้อื่น : ทักษะพื้นฐานในการเป็นผู้ให้คำปรึกษาและคู่มือปฏิบัติการ (Basic Counseling Skills & a Helper's Manual. กรุงเทพมหานคร : บีมีเดีย.
นาถสินี ศิลาวัชรพล. (2539). ผลการใช้สถานการณ์จำลองที่มีต่อความเห็นอกเห็นใจผู้ป่วยของ
นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 2 วิทยาลัยพยาบาลเกื้อการุณย์ ปริญญานิพนธ์การศึกษา
มหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการแนะแนว, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปวรี กาญจนภี. (2556). “การพัฒนาความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นของนักศึกษาคณะศิลปศาสตร์และ
วิทยาศาสตร์มหาวิทยาลัยนครพนม โดยใช้วิดีทัศน์การเรียนรู้จากตัวแบบสัญลักษณ์.” วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม (3) 3 : 21-26.
ปรียานุช มาตยารักษ์. (2555). ผลของโปรแกรมกระบวนการกลุ่มพัฒนาการเข้าใจความรู้สึกผู้อื่นของวัยรุ่น. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการศึกษาและการให้คำปรึกษา, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
รัชฎา โสภณ. (2546). ผลของกิจกรรมการฝึกความไวต่อการรับรู้ความรู้สึกของผู้อื่นที่มีต่อการร่วมรู้สึกของนิสิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ปริญญานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วันเพ็ญ เกื้อหนุน. (2531). ผลของบทบาทสมมติที่มีต่อความเห็นอกเห็นใจผู้ป่วยของนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 2 วิทยาลัยพยาบาลสภากาชาดไทย กรุงเทพมหานคร. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการแนะแนว,มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เศรษฐกร มงคลจาตุรงค์. (2546). ผลของการฝึกการแสดงออกที่เหมาะสมเพื่อพัฒนาความเฉลียวฉลาดทางอารมณ์ด้านความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนสตรีวิทยา 2. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการแนะแนว, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อำพัน จารุทัสนางกูร. (2541). การเปรียบเทียบผลของการฝึกทักษะทางสังคมแบบกลุ่มและแบบรายบุคคลที่มีต่อการแสดงความเห็นอกเห็นใจผู้ป่วยจิตเวชของพยาบาลเทคนิค โรงพยาบาลสมเด็จเจ้าพระยา. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการแนะแนว, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุขอรุณ วงษ์ทิม. (2561). “ทักษะการสร้างสัมพันธภาพ” ในเอกสารการสอนชุดวิชาเทคนิคการปรึกษาเบื้องต้น. นนทบุรี : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่12 พ.ศ. 2560 – 2564. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
Bandura, Albert. (1986). Social Foundations of Thought and Action: A Social Cognitive Theory. New Jersey: Prentice – Hall.
Bar-On, and James D.A. Parker (Editors). (2000). The Handbook of Emotional Intelligence: Theory, Development, Assessment, and Application at Home, School, and in the Workplace. San Francisco: Jossey-Bass.
Brammer, L.M. (1999). Helping Relationship : Process and Skills. 7th Edition. Upper Saddle River,NJ. : Prentice Hall.
Corey, Gerald. (2004). Theory and Practice of Group Counseling. 6th ed. California: Thomson Brook/Cole Inc.
Brammer, L.M. (2008). Theory and Practice of Counseling and Psychotherapy. 7th ed. International Student Edition. California: Thomson Brooks/Cole Inc.
Creswell, John W. (2003). Research Design: Qualitative Quantitative and Mixed Methods Approaches. 2nd ed. London: SAGE Publication.
Goleman, Daniel. (1998). Working with Emotional Intelligence. New York: Bantam Books.
Hoffman, M. L. (2000). Empathy and Moral Development: Implications for Caring and Justice. New York, NY, US: Cambridge University Press.
Ioannidou, F., & Konstantikaki, V. (2008). “Empathy and emotional intelligence: What is it really about.” International Journal of Caring Sciences, 1(3), 118-123.
Milne, Alfred R. (2003). Teach Yourself Counseling. London: Cox & Wyman.
Nelson – Jones, Richard. (1998). Theory and Practice of Counseling. New York : Holt, Rinehart and Winston.
Ra, F. (2011). Empathy: Teaching Empathy in Children: Empathy Training with Empathy Exercises. Vancouver: Subjective well-being Inst.
Thompson A. Rosemarry. (2003). Counseling Techniques: Improving Relationships with Others, Ourselves, Our Families and Our Environment. 2nd ed. New York: Brunner-Rutledge.
Trotzer, Jame P. (1999). The Counselor and The Group : Integrating Theory, Training, and Practice. 3rd ed. Philadephia : Taylor & Francis.
Trotzer, Jame P. . (2006). The Counselor and The Group : Intregrating Theory, Training, and Practice. 4th ed. Philadelphia : Taylor & Francis.