THE DEVELOPMENT OF PUBLIC MIND INDICATORS OF STUDENTS OF RAJABHAT UNIVERSITIES IN CENTRAL GEOGRAPHICAL REGION
Keywords:
The Development of Public Mind Indicators, Public mild indicators, Rajabhat Universities In Central Geographical RegionAbstract
The purpose of this research was to develop the public mind Indicators of Students Of Rajabhat Universities In Central Geographical Region by mixed methodology of quantitative and qualitative method thought confirmatory factor analysis from sample of 2,545 Students Of Rajabhat Universities In Central Geographical Region.
The findings of this study show that an important elements of public mind Indicators of Students Of Rajabhat Universities In Central Geographical Region ranking from maximum to minimum are 14.98% in public property responsibility, 13.12% in respect in public property, 12.03% in public property attendant, 11.87% in others oriented consciousness, 10.19% in public sacrifice, 9.02% in public consciousness, 8.65% in social creativities, 7.69% in reasonable and discretion to use public property, 6.69% in discipline to use public property And 5.76% in public property conserve.
References
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2553). โรงเรียนสร้างคนมีจิตสาธารณะ. การศึกษา, 2(65), 3-17.
เกียรติสุดา ศรีสุข. (2545). การพัฒนาตัวชี้วัดในการประเมินคุณภาพการจัดการศึกษาหลักสูตรมหาบัณฑิตทางการศึกษา : การประยุกต์ใช้วิธีการวิเคราะห์แบบจำลองความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงเส้น (ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
เจือจันทร์ จงสถิตอยู่ และแสวง ปิ่นมณี. (2556). ดัชนีทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ : องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2559). สอนเด็กให้มีจิตสาธารณะ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์วีพรินท์
บุญทัน ภูบาล. (2549). การใช้วีดิทัศน์ละครหุ่นเชิดเป็นตัวแบบเพื่อพัฒนาจิตสาธารณะของนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร
พรพรหม พรรคพวก. (2556). ปัจจัยบางประการที่ส่งผลต่อจิตสาธารณะของนักเรียนช่วงชั้นที่ 4 ในสหวิทยาลัยเขตกรุงเทพตะวันออก (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร
พิริยา นิลมาตร. (2558). ปัจจัยที่ส่งผลต่อจิตสำนึกสาธารณะของนักเรียนช่วงชั้นที่ 4 สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาจังหวัดร้อยเอ็ด (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
มุทิตา หวังคิด. (2557). การฝึกทักษะการแก้ปัญหาโดยการนำเสนอสถานการณ์ผ่านสื่อคอมพิวเตอร์ เพื่อพัฒนาจิตสาธารณะในนักเรียน ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร
ยุทธนา วรุณปิติกุล. (2559). สำนึกพลเมือง. กรุงเทพฯ : มูลนิธิการเรียนรู้และพัฒนาประชาสังคม
วรรณี แกมเกตุ. (2540). การพัฒนาตัวบ่งชี้ประสิทธิภาพการใช้ครู : การประยุกต์ใช้สมการโครงสร้างกลุ่ม พหุ และโมเดลเอ็มทีเอ็มเอ็ม (ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฏีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร. (2560). เพื่อสังคม. วารสารการศึกษา. 26(12), 18-20.
ศักดิ์ชาย เพชรช่วย. (2559). การพัฒนาตัวบ่งชี้รวม คุณภาพการศึกษาของคณะครุศาสตร์ในมหาวิทยาลัยราชภัฎ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
สุคนธรส หุตะวัฒนะ. (2560). ผลการใช้โปรแกรมพัฒนาจิตสาธารณะด้วยเทคนิคการเสนอตัวแบบผ่านภาพการ์ตูนร่วมกับการชี้แนะทางวาจาที่มีต่อจิตสาธารณะ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์). บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
หฤทัย อาจปรุ. (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ภาวะผู้นำ รูปแบบการดำเนินชีวิตและ ความสามารถในการเรียนรู้ด้วยตนเอง กับการมีจิตสำนึกสาธารณะของนักศึกษาพยาบาล (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อัญชลี ยิ่งรักพันธุ์. (2550). ผลการใช้สถานการณ์จำลองกับเทคนิคการประเมินจากสภาพจริงเพื่อพัฒนา จิตสาธารณะของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร
Johnstone, James N. (1981). Indicators of education systems. London: UNESCO.
Schmitz, C.C. (1993). Assessing the validity of higher education indicators. Journal of Higher Education, 64, 503-519.
Downloads
Published
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
