ผู้สูงวัยในถิ่น
คำสำคัญ:
ผู้สูงวัย, ถิ่นที่อยู่อาศัย, การจัดสภาพแวดล้อม, ที่พักอาศัยสำหรับผู้สูงวัยบทคัดย่อ
ประชากรไทยมีแนวโน้มชัดเจนว่ากำลังสูงวัยขึ้นด้วยอัตราที่เร็วมาก สำหรับประเทศไทยจะเข้าสู่ “สังคมผู้สูงอายุโดยสมบรูณ์” ในปีพ.ศ. 2573 รัฐบาลจึงต้องรีบเร่งวางนโยบาย และหามาตรการต่าง ๆ เพื่อรองรับสังคมสูงอายุ โดยต้องเตรียมความพร้อมเพื่อให้อยู่ในภาวะพฤฒิพลัง (active aging) หนึ่งในนั้นคือ “นโยบายการจัดสรรหรือสร้างที่อยู่อาศัย” เนื่องจากเป็นหนึ่งในปัจจัยพื้นฐานที่สำคัญในการดำรงชีวิต และเกี่ยวข้องกับคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุโดยตรง
แนวคิดเรื่อง ผู้สูงวัยในถิ่น (Aging in Place) เป็นอีกแนวคิดหนึ่งที่เน้นการดูแลที่อยู่อาศัยเพื่อให้ผู้สูงวัยสามารถพักอาศัยในสถานที่เดิมได้อย่างยาวนานขึ้น โดยการสร้างถิ่นที่อยู่อาศัย การจัดสภาพแวดล้อม และที่พักอาศัยที่เหมาะสมสำหรับผู้สูงวัยทำให้เกิดสภาพแวดล้อมที่สามารถเอื้ออำนวย และเป็นมิตรต่อผู้สูงวัย การอาศัยอยู่ในแหล่งพำนักอาศัยหรือชุมชนเดิม หรืออยู่ร่วมกับคนในครอบครัว ญาติ สังคมที่คุ้นเคย หรือคนรู้จักจะยิ่งพัฒนาและสนับสนุนให้ผู้สูงวัยเป็นสมาชิกของสังคมที่มีคุณภาพและกระฉับกระเฉง อีกทั้งการคำนึงถึงความปลอดภัยโดยมุ่งเน้นการป้องกันและลดอุบัติเหตุที่อาจจะเกิดขึ้น จะยิ่งเป็นการส่งเสริมสุขภาวะที่ดี เพื่อทำให้ผู้สูงอายุที่ยังสามารถใช้ชีวิต หรือทำกิจกรรมด้วยตนเองได้ ไม่ต้องเปลี่ยนสถานะไปพึ่งพาครอบครัวหรือลูกหลานในการดูแลต่อไปในอนาคต
เอกสารอ้างอิง
กลุ่มอนามัยผู้สูงอายุ สำหรับส่งเสริมสุขภาพ กรมอนามัย. (2556). รายงานการสำรวจสุขภาวะผู้สูงอายุไทย ปี 2556 ภายใต้แผนงานส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุและผู้พิการ (ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์วัชรินทร์ พี.พี.
คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2556). ข้อแนะนำการออกแบบสภาพแวดล้อมและที่พักอาศัยของผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: หน่วยวิจัยสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมกับผู้สูงอายุ ภาควิชาเคหะการ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไตรรัตน์ จารุรัตน์ และทิพวัลย์ ทองอาจ. (2557). Universal design การออกแบบเพื่อการใช้งานของคนทุกกลุ่มในสังคม. สืบค้นเมื่อ 21 พฤศจิกายน 2557, จาก http://www.nstda.or.th/nac2013/ download/presentation/Set4/NT-106-02/03Trirat.pdf
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2557). รายงานสถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2557. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร. (2544). สวัสดิการผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุชน ยิ้มรัตนบวร. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อความเป็นไปได้ในการออกแบบอาคารพักอาศัยรวม กรณีศึกษา: Baron Residence ย่านบางกะปิ. Veridian E-Journal Silpakorn University, 8(3), 1269-1283.
สุภารัตน์ ชัยกิตติภรณ์, สมปรารถนา สุขเกษม, และวัชรินทร์ เสมามอญ. (2556). การมีส่วนร่วมในการพัฒนารูปแบบการจัดอุปกรณ์อำนวยความสะดวกและสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัยสำหรับผู้สูงอายุ (ปีที่ 2). มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา: พระนครศรีอยุธยา.
สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์ สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (2557). นโยบายและแผนกระทรวงสาธารณสุข. สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข กระทรวงสาธารณสุข.
อันธิกา สวัสดิ์ศรี. (2561). สจล. นำเทรนด์สร้างสังคมสูงอายุอย่างมีคุณภาพหนุนรัฐผลักดัน Aging in Place – ชราในถิ่นที่อยู่. สืบค้นเมื่อ 14 กุมภาพันธ์ 2561, จาก https://www.ryt9.com/s/prg/2782606
Hooyman, Nancy, & Kiyak, H., Asuman. (1996). Social Gerontology. Asimont Schuter Company: Needham Heights.
Suttichai Jitpankul. (2001). Elderly in Thailand: An extensive review of current data and situation, policy and research suggestion. Bangkok: Thailand Research Fund.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว

