การพัฒนาหลักสูตรสำหรับเด็กเร่ร่อนจังหวัดเชียงราย (CURRICULUM DEVELOPMENT FOR HOMELESS CHILDREN IN CHIANGRAI PROVINCE)
คำสำคัญ:
เด็กเร่ร่อน, การพัฒนาหลักสูตรบทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมาย ได้แก่ พัฒนาและศึกษาประสิทธิผลของหลักสูตรสำหรับเด็กเร่ร่อนจังหวัดเชียงราย กลุ่มเป้าหมาย ประกอบด้วย 1) เด็กเร่ร่อนที่รวมกลุ่มพักอาศัยที่บ้านห้วยปลากั้ง และบ้านไทยสมุทร ซึ่งหารายได้เลี้ยงชีพบริเวณตลาดไนท์บาร์ซ่า อำเภอเมืองเชียงราย จังหวัดเชียงราย รอบที่ 1 จำนวน 23 คน และรอบที่ 2 จำนวน 24 คน และ 2) ครูประจำกลุ่มเด็กเร่ร่อน 6 คน เครื่องมือวิจัยที่ใช้ในการพัฒนา ได้แก่ 1) หลักสูตรเด็กเร่ร่อน 2) คู่มือการใช้หลักสูตร 3) แผนการจัดการเรียนรู้ 4) แบบสะท้อนผลการใช้หลักสูตรสำหรับเด็กเร่ร่อนของครูประจำกลุ่ม 5) แบบสะท้อนผลความสามารถในการเรียนรู้หลักสูตรของเด็กเร่ร่อน และ 6) แบบบันทึกการสะท้อนผลของเด็กเร่ร่อนและครูประจำกลุ่ม และเครื่องมือที่ช่วยหาประสิทธิผลของหลักสูตร ได้แก่ 1) แบบสอบถามความสามารถในการเรียนรู้หลักสูตรของเด็กเร่ร่อน และ 2) แบบสอบถามการใช้หลักสูตรสำหรับเด็กเร่ร่อนจังหวัดเชียงรายของครูประจำกลุ่มที่ผ่านการตรวจสอบคุณภาพโดยผู้เชี่ยวชาญ ด้านเทคโนโลยี
ด้านหลักสูตรการสอน และด้านการวิจัยและพัฒนาหลักสูตรการเก็บรวบรวมข้อมูลมีทั้งเก็บด้วยตนเองและให้ครูประจำกลุ่มช่วยเก็บ การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยการหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าคะแนนเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบความแตกต่างของค่าคะแนนเฉลี่ยสถิติที (t-dependent test) และข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis)
ผลการวิจัยพบว่า 1) หลักสูตรสำหรับเด็กเร่ร่อนจังหวัดเชียงราย มีจำนวน 100 ชั่วโมง ประกอบด้วย (1) ผังมโนทัศน์ (2) ความเป็นมาและความสำคัญ (3) หลักการและจุดหมาย (4) กลุ่มเป้าหมาย (5) โครงสร้างหลักสูตร (6) เนื้อหาหลักสูตร (7) การจัดการเรียนรู้ (8) สื่อการเรียนรู้ และ (9) การวัดและประเมินผล และ 2) ประสิทธิผลของหลักสูตรหลังใช้หลักสูตร ค่าคะแนนเฉลี่ยความสามารถในการเรียนรู้หลักสูตรของเด็กเร่ร่อนภาพรวมและทุกด้านอยู่ในระดับดี ยกเว้นทักษะความรู้พื้นฐานในการดำเนินชีวิตอยู่ในระดับพอใช้ สูงกว่าก่อนใช้แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ค่าคะแนนเฉลี่ยความคิดเห็นของครูประจำกลุ่มในการใช้หลักสูตร จำแนกรายข้อทุกข้อและภาพรวม อยู่ในระดับดี และดีมาก ยกเว้นข้อผลการเรียนรู้ของเด็กเร่ร่อนด้านทักษะความรู้พื้นฐานในการดำเนินชีวิตอยู่ในระดับพอใช้
Downloads
เอกสารอ้างอิง
[2] อรทัย อาจอ่ำ. (2550). เด็กขายพวงมาลัย : ชีวิตชายขายของในเมือง. ใน ประชากรและสังคม. นครปฐม: สำนักพิมพ์ประชากรและสังคม.
[3] Daniel Tanner; and Laurel Tanner. (1995). Curriculum development : Theory in practice. New Jersey: Englewood Cliffs.
[4] Kemmis, S; and McTaggart, R. (1988). The Action Planer. 3rd ed. Victoria: Deakin University.
[5] Best, W. John. (1981). Research in Education. New Jersy: Prentice-Hall Englewood Cliffs.
[6] Discoll, March Perkins. (1994). Psychology of Learning for Instruction. Boston: Allyn and Bacon.
[7] McCormick, Christine B.; and Michael Pessley. (1997). Education Psychlogy : Learning, Instruction, Assessment. New York: Longman.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ อยู่ภายใต้การอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 4.0 International (CC-BY-NC-ND 4.0) เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่น โปรดอ่านหน้านโยบายของวารสารสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเข้าถึงแบบเปิด ลิขสิทธิ์ และการอนุญาต
