กิจกรรมและเครือข่ายเศรษฐกิจชุมชน ตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง (SYSTEM AND COMMUNITY ECONOMIC NETWORK FOLLOWING THE SUFFICIENCY ECONOMY PHILOSOPHY)

ผู้แต่ง

  • พิมลพรรณ บุญยะเสนา คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
  • วรลักษณ์ หิมะกลัส คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

คำสำคัญ:

เศรษฐกิจชุมชน, เศรษฐกิจพอเพียง, กิจกรรมและเครือข่าย

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้ เป็นส่วนหนึ่งของโครงการวิจัย[1] ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมการนำปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาประยุกต์ใช้อย่างเป็นรูปธรรมผ่านกระบวนการจัดการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมของกลุ่มชุมชน และเพื่อพัฒนาศักยภาพและเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของชุมชน โดยใช้พื้นที่ชุมชนบ้านปง 3 ตำบลอินทขิล อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่ เป็นพื้นที่ศึกษา และใช้การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม (PAR) ผลการศึกษาพบว่าชุมชนบ้านปง 3 มีทั้งทุนวัตถุ ทุนมนุษย์ ทุนสังคม และทุนสิ่งแวดล้อมซึ่งจัดได้ว่าเป็นปัจจัยหลักของการพัฒนาอย่างยั่งยืน สำหรับกลุ่มในชุมชนได้มีการดำเนินกิจกรรมทางเศรษฐกิจเป็นไปตามหลักเศรษฐกิจพอเพียงแบบก้าวหน้าที่เน้นความพอเพียงในระดับกลุ่มหรือองค์กร ซึ่งในการพัฒนาศักยภาพและส่งเสริมการสร้างเครือข่าย ทางชุมชน นักพัฒนาในพื้นที่ และคณะนักวิจัยได้กำหนดเป้าหมายให้เกิดเครือข่ายในด้านเศรษฐกิจพอเพียง ด้านการผลิตและการตลาดสินค้า OTOP และด้านสถาบันการเงินชุมชน ด้วยการจัดกิจกรรมศึกษาดูงาน และดำเนินกระบวนการฝึกวิเคราะห์และจัดทำแผนธุรกิจเสนอคณะวิจัยเพื่อจัดอบรมพัฒนาอาชีพหรือโครงการกิจกรรมพัฒนาชุมชน ภายหลังการฝึกอบรมได้มีการจัดทำแผนธุรกิจเพื่อการดำเนินการทดลองการผลิต
และทดลองตลาดภายในชุมชน จนเป็นที่น่าพอใจ จึงได้จัดจำหน่ายส่งให้ชุมชนเครือข่าย ดังนั้นผลการทดสอบเพื่อยกระดับเบื้องต้น พบว่า การยกระดับเศรษฐกิจพอเพียงสู่ระดับที่สามเป็นเศรษฐกิจพอเพียงแบบก้าวหน้า ที่เน้นความพอเพียงในระดับเครือข่ายมีความเป็นไปได้สูง[1]โครงการวิจัย “การสร้างระบบกิจกรรมและเครือข่ายเศรษฐกิจชุมชนที่เข้มแข็งตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง แผนงานวิจัย : การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมเพื่อขับเคลื่อนปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงสำหรับการพัฒนาชุมชน” สนับสนุนทุนวิจัยโดย สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

[1] พิพัฒน์ ยอดพฤติการ. (2551). เศรษฐกิจพอเพียงหมายถึงอะไร. กรุงเทพฯ: สถาบันไทยพัฒน์ มูลนิธิบูรณะชนบทแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชินูปถัมภ์.
[2] สถาบันไทยพัฒน์ มูลนิธิบูรณะชนบทแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์. (2554). ระดับความพอเพียง. สืบค้นเมื่อ 23 กุมภาพันธ์ 2554, จาก http://sufficiencyeconomy.blogspot.com/2006/02/3.html
[3] ทรงศักดิ์ ศรีบุญจิตต์; และคณะ. (2551). โครงการประเมินผลเปรียบเทียบในมิติต่างๆ ของประชาชนในการนำหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาประยุกต์ใช้. เชียงใหม่: คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
[4] ทศพล กฤตยพิสิฐ. (2554). กระบวนการมีส่วนร่วมของชุมชน. สืบค้นเมื่อ 23 กุมภาพันธ์ 2554, จาก http://www.bannongjik.com/cddforums/index.php?topic=230.0.html
[5] ประพีร์พร อักษรศรี. (2545). การวิจัยและพัฒนาระบบการจัดการเครือข่ายวิสาหกิจชุมชนภาคกลาง. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
[6] สุขุม พันธุ์ณรงค์; และคณะ. (2554). การพัฒนาธุรกิจชุมชนเพื่อความเข้มแข็งและยั่งยืน: กรณีศึกษาธุรกิจชุมชนในเขตภาคเหนือตอนบน. เชียงใหม่: คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
[7] อภิชัย พันธเสน. (2546). วิจัยและพัฒนาระบบการแลกเปลี่ยนชุมชนเพื่อการพึ่งตนเอง: เล่มที่ 1 บทสังเคราะห์. กรุงเทพฯ.
[8] อารี วิบูลย์พงศ์; และคณะ. (2552). การวิจัยและพัฒนาระบบการผลิตเกษตรและวิสาหกิจชุมชนตามวิถีเศรษฐกิจพอเพียง. เชียงใหม่: ศูนย์วิจัยเพื่อเพิ่มผลผลิตทางเกษตร คณะเกษตรศาสตร์ และคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2018-08-17

รูปแบบการอ้างอิง

บุญยะเสนา พ., & หิมะกลัส ว. (2018). กิจกรรมและเครือข่ายเศรษฐกิจชุมชน ตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง (SYSTEM AND COMMUNITY ECONOMIC NETWORK FOLLOWING THE SUFFICIENCY ECONOMY PHILOSOPHY). วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 10(19, January-June), 127–139. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/swurd/article/view/140809