รูปแบบการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์เพื่อเพิ่มคุณค่าการท่องเที่ยวบนฐานภูมิปัญญาท้องถิ่นในจังหวัดอ่างทอง MODEL OF CREATIVE TOURISM FOR ADDING VALUE IN TOURISM ON LOCAL WISDOM-BASED IN ANG THONG PROVINCE

Authors

  • ฐิติมา อังกุรวัชรพันธุ์ คณะวัฒนธรรมสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • กิ่งกนก เสาวภาวงศ์ คณะวัฒนธรรมสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

Keywords:

Creative Tourism, Local Wisdom, Cultural Significance

Abstract

            The research has objective to study the identity and cultural significance of cultural heritage of the Handicraft groups in Ang Thong Province both the existing physical conditions, culture and the identity of the area and propose the model of creative tourism for adding value in Tourism on local wisdom-based in Ang Thong Province.

            The research presents qualitative research method. Data collections were conducted by documentary method, field survey and participant observation the existing physical conditions. This research uses a qualitative research process through in-depth interview from the community leaders, local people, the entrepreneur and the stakeholders. Evaluates the cultural significance of using the field survey form and evaluation form which had been designed by academic acceptance.

           The study results discovered that the cultural significance of the Handicraft groups has value of cultural significance as Historic value, Aesthetic value, Social value, Scientific Value/Education Value, Economic Value, Spiritual Value, and Rarity and Unique Value. For the model of creative tourism for Ang Thong province, the researcher has identified three major factors includes, 1) the components of creative tourism such as Creative resources, Creative tourists, Creative activities, Creative locals, and Creative Entrepreneur. 2) The characteristics of creative tourism and, 3) The implementation of creative tourism in Ang Thong province would have done by local people. This model of creative tourism can cross-cultural/transformation experience of tourists and local people. Creative tourism is the way to conserve the local wisdom and cultural significance of the area and also build or create the value- added for the tourism resources to be consistent and sustainable in Economic, Social, Culture and Environment that the aim of Sustainable tourism development.

Downloads

Download data is not yet available.

References

[1] นรินทร์ สังข์รักษา; และ สมชาย ลักขณานุรักษ์. (2552). การวิจัยเพื่อพัฒนาและยกระดับการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมสู่เศรษฐกิจสร้างสรรค์ผ่านกระบวนการมีส่วนร่วมของภาคีเครือข่ายอย่างยั่งยืนในจังหวัดราชบุรี. ใน รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
[2] บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพฯ: ศูนย์วิชาการการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
[3] Richards, G. (2010). Creative Tourism and Local Development. In Wurzburger, R, et al. Creative Tourism: A Global Conversation: How to Provide Unique Creative Experiences for Travelers Worldwide. Santa Fe: Sunstone Press.
[4] ภูริวัจน์ เดชอุ่ม. (2556, กรกฎาคม-ธันวาคม). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์: กรอบแนวคิดสู่แนวทางปฏิบัติสำหรับประเทศไทย. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร. 33(2): 357.
[5] Richards; and Raymond. (2000). Creative Tourism. ATLAS: News. 23: 16-20.
[6] สำนักงานจังหวัดอ่างทอง. (2560). แผนพัฒนาจังหวัดอ่างทอง พ.ศ. 2557-2560. สืบค้นเมื่อ 22 มีนาคม 2560, จาก http://www.angthong.go.th/planproject/plan58.pdf
[7] ฐิติมา อังกุรวัชรพันธุ์. (2560, 23 ธันวาคม). โครงการวิจัย เรื่อง การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์เพื่อเพิ่มคุณค่าทางการท่องเที่ยวบนฐานภูมิปัญญาท้องถิ่นในจังหวัดอ่างทอง. หมู่บ้านจักสานผลิตภัณฑ์ไม้ไผ่และหวาย ตำบลบางเจ้าฉ่า จังหวัดอ่างทอง.
[8] ฐิติมา อังกุรวัชรพันธุ์. (2560, 25 ธันวาคม). โครงการวิจัย เรื่อง การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์เพื่อเพิ่มคุณค่าทางการท่องเที่ยวบนฐานภูมิปัญญาท้องถิ่นในจังหวัดอ่างทอง. กลุ่มจักสานผักตบชวาบ้าน บางตาแผ่น ตำบลคลองวัว จังหวัดอ่างทอง.
[9] ฐิตาภา บำรุงศิลป์. (2559). รูปแบบการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์เพื่อการอนุรักษ์วัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ในจังหวัดศรีสะเกษ. ปริญญานิพนธ์ ปร.ด. (การจัดการการท่องเที่ยว). พะเยา: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยพะเยา.
[10] สุดแดน วิสุทธิลักษณ์; และคณะ. (2554). ต้นแบบการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์. ใน รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์ คณะสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

Downloads

Published

2019-01-16

How to Cite

อังกุรวัชรพันธุ์ ฐ., & เสาวภาวงศ์ ก. (2019). รูปแบบการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์เพื่อเพิ่มคุณค่าการท่องเที่ยวบนฐานภูมิปัญญาท้องถิ่นในจังหวัดอ่างทอง MODEL OF CREATIVE TOURISM FOR ADDING VALUE IN TOURISM ON LOCAL WISDOM-BASED IN ANG THONG PROVINCE. Srinakharinwirot Research and Development Journal of Humanities and Social Sciences, 10(20, July-December), 29–42. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/swurd/article/view/166529