การจัดการเรียนการสอนดนตรีของเตรียมอุดมดนตรี วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล TEACHING AND LEARNING MANAGEMENT OF PRE-COLLEGE, COLLEGE OF MUSIC, MAHIDOL UNIVERSITY
คำสำคัญ:
การจัดการเรียนการสอนดนตรี, เตรียมอุดมดนตรี, ทักษะวิชาชีพพื้นฐานบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) สภาพการจัดการเรียนการสอนดนตรีของเตรียมอุดมดนตรี วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล และ 2) แนวทางการจัดการเรียนการสอนดนตรีของเตรียมอุดมดนตรี วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล ด้วยการสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง และการสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม กลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลัก คือ ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการจัดการเรียนการสอนดนตรีวิชาทักษะวิชาชีพพื้นฐานของเตรียมอุดมดนตรี จำนวน 13 คน ประกอบด้วย 1) ครูใหญ่ 1 คน และอาจารย์ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาหลักสูตร 1 คน 2) อาจารย์ผู้สอนกลุ่มวิชาทักษะวิชาชีพพื้นฐาน 11 คน คัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้างและแบบสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม ผลการวิจัยแบ่งออกเป็น 2 ส่วน โดยพบว่า ส่วนแรก สภาพการจัดการเรียนการสอนดนตรี แบ่งออกเป็น 5 ด้าน 1) ด้านหลักสูตรและเนื้อหามีการจัดวางเนื้อหาและเป้าหมายของแต่ละวิชาที่แตกต่างกันออกไป โดยครูผู้สอนคำนึงถึงความเหมาะสมกับผู้เรียนทั้งด้านเนื้อหาในรายวิชาและด้านการนำไปประยุกต์ใช้ 2) ด้านครูผู้สอน จะมีการวางแผนการจัดการเรียนการสอนและปรับเปลี่ยนรูปแบบการเรียนการสอนให้เข้ากับผู้เรียนอยู่เสมอ และมีเทคนิคในการจัดการเรียนการสอนในแต่ละวิชาแตกต่างกันออกไป 3) ด้านกิจกรรม ในกลุ่มวิชาทฤษฎีมีการใช้กิจกรรมเสริมเพื่อเพิ่มความเข้าใจในการเรียน ส่วนกลุ่มวิชาปฏิบัติ ใช้กิจกรรมการลงมือทำจริง ปฏิบัติเสริมความเข้าใจในการเรียน 4) ด้านสื่ออุปกรณ์และสถานที่ มีการประยุกต์ใช้สื่อและอุปกรณ์อย่างหลากหลาย ซึ่งทางเตรียมอุดมดนตรีมีการจัดการ และเตรียมความพร้อมให้อย่างครบถ้วน นอกจากนี้ครูผู้สอนยังนำสื่อออนไลน์ต่าง ๆ มาใช้ในการเรียนการสอนให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด 5) ด้านการวัดและประเมินผล ครูผู้สอนส่วนมากจะประเมินผู้เรียนแบบรายบุคคลตามพัฒนาการการเรียนรู้ ส่วนที่สอง แนวทางการจัดการเรียนการสอนดนตรี ส่วนมากเห็นว่ามีการพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนการสอนและเนื้อหาการเรียนการสอนโดยการใช้เทคโนโลยีประกอบการเรียนการสอนให้มากขึ้น จัดการเรียนการสอนที่ส่งเสริมทักษะต่าง ๆ ของผู้เรียน เพื่อให้ผู้เรียนสามารถนำความรู้และทักษะในแต่ละรายวิชาไปพัฒนาต่อยอดการเรียนในอนาคตเองได้
Downloads
เอกสารอ้างอิง
สำนักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย. (ม.ป.ป.). แนวทางการจัดทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ที่เน้นสมรรถนะทางสาขาวิชาชีพ. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2559). สภาวะการศึกษาไทย ปี 2557/2558 “จะปฏิรูปการศึกษาไทยให้ทันโลกในศตวรรษที่ 21 ได้อย่างไร”. กรุงเทพฯ: พิมพ์ดีการพิมพ์.
พระราชบัญญัติการอาชีวศึกษา พ.ศ. 2551. (2551, 5 มีนาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 125 ตอนที่ 43 ก. หน้า 1-24.
สุกรี เจริญสุข. (2555). โครงการพัฒนาวิชาชีพดนตรีสู่ความเป็นเลิศ วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล หลักสูตรเตรียมศิลปิน Pre-College Boarding School. นนทบุรี: หยิน หยาง การพิมพ์.
ธิติ ปัญญาอินทร์. (2553). การจัดการเรียนการสอนวิชาทฤษฎีดนตรีสากลของครูผู้สอนดนตรี ในโรงเรียนมัธยม จังหวัดบุรีรัมย์. บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
นคร วงศ์ไชยรัตนกุล. (2554). การเรียนการสอนดนตรีสากลของวิทยาลัยนาฏศิลป์ในประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
หฤษฎ์ เตือนหทัย. (2560). แนวทางการจัดการเรียนการสอน รายวิชาเพิ่มเติม (ดนตรีไทย) สำหรับโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดใหญ่ในจังหวัดกรุงเทพ. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหิดล.
ปรัชญา เวสารัชช์, และคณะ. (2550). ประมวลสาระชุดวิชาบริบททางการศึกษา หน่วยที่ 1-4. (พิมพ์ครั้งที่ 3). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ธวัชร์ บุญเลิศ. (2549). สภาพและปัญหาการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสมุทรปราการ จังหวัดสมุทรปราการ. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม.
ทิศนา แขมมณี. (2560). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 21). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมศักดิ์ เอี่ยมคงสี. (2561). การจัดการห้องเรียนในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: ทริปเพิ้ล เอ็ดดูเคชั่น.
ชนาธิป พรกุล. (2551). การออกแบบการสอน การบูรณาการ การอ่าน การคิดวิเคราะห์ และการเขียน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นงลักษณ์ ใจฉลาด. (2557). ทิศทางการจัดการเรียนการสอนยุคใหม่ในระดับอุดมศึกษา. วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 8(2), 1-12.
เบญญาภา คงมาลัย. (2556). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะการจัดการความรู้ของนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาบัณฑิต. (วิทยานิพน์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2553). หลักการสอน (ฉบับปรับปรุง). (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
Richard Ralphs. (2563, 4 สิงหาคม). สัมภาษณ์โดย ธัญญ์รภัสร์ ดิตถ์ดำรงสกุล ที่เตรียมอุดมดนตรี วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล. (บทสัมภาษณ์).
อนุศร หงษ์ขุนทด. (2558). การพัฒนารูปแบบระบบการเรียนแบบห้องเรียนกลับด้านผ่านสื่อ 3 แบบ ด้านทักษะดนตรี สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา. (วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ อยู่ภายใต้การอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 4.0 International (CC-BY-NC-ND 4.0) เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่น โปรดอ่านหน้านโยบายของวารสารสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเข้าถึงแบบเปิด ลิขสิทธิ์ และการอนุญาต
