การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานกับการยกระดับผลิตภัณฑ์ชุมชน: กรณีศึกษาประโยชน์และผลลัพธ์ร่วมสู่การบริหารจัดการต้นทุนการผลิต

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ประเมินผลการเรียนรู้ของเยาวชนกับแนวคิดการยกระดับผลิตภัณฑ์ชุมชนเพื่อประโยชน์และผลลัพธ์ร่วม 2) พัฒนารูปแบบการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานผสานวิธีการโค้ชเพื่อยกระดับผลิตภัณฑ์ชุมชนเพื่อประโยชน์และผลลัพธ์ร่วม และ 3) ศึกษาผลลัพธ์ของการพัฒนารูปแบบการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานสู่การบริหารจัดการต้นทุนการผลิตสินค้าชุมชนเพื่อประโยชน์และผลลัพธ์ร่วมของวิสาหกิจชุมชน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นกลุ่มเยาชนในอำเภอปราณบุรี จำนวน 370 คน และวิสาหกิจชุมชน จำนวน 29 คน โดยใช้วิธีการสุ่มแบบสะดวก เครื่องมือวิจัยใช้แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์แบบจำลองสมการถดถอยเชิงเส้นตรง ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการเรียนรู้ตามกระบวนการนำตัวแบบในการขับเคลื่อนประโยชน์และผลลัพธ์ร่วม ตามแนวคิดของกลุ่มเยาวชน มีปัจจัยสำคัญบูรณาการร่วมกัน 4 ปัจจัย ได้แก่ ปัจจัยด้านโครงการภายในชุมชน ปัจจัยด้านจิตใจ ปัจจัยด้านสุขภาพกาย และปัจจัยด้านสัมพันธภาพทางสังคม 2) รูปแบบการเรียนรู้ของเยาวชนกับแนวคิดการยกระดับผลิตภัณฑ์ชุมชน มีปัจจัยสำคัญ ได้แก่ ความได้เปรียบทางการแข่งขัน การตลาดออนไลน์ ศักยภาพของวิสาหกิจชุมชน และการพัฒนาบรรจุภัณฑ์ และผลการประเมินรูปแบบโดยรวมพบว่ามีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่าด้านประโยชน์และผลลัพธ์ร่วมมีค่าเฉลี่ยสูงสุดอยู่ในระดับมาก รองลงมาคือ ด้านโครงการภายในชุมชน ด้านสัมพันธภาพทางสังคม ด้านสุขภาพกาย และด้านจิตใจตามลำดับ และ 3) ผลลัพธ์ของการพัฒนารูปแบบการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน พบว่า ด้านโครงการภายในชุมชน ด้านจิตใจ ด้านสุขภาพกาย ด้านสัมพันธภาพทางสังคมส่งผลเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 และการบริหารจัดการต้นทุนการผลิต ได้แก่ การใช้วัตถุดิบ (สับปะรด) จากชุมชน และปรับปรุงสูตรเป็นหวานน้อย