แนวทางการนำวิถีอัธยาศัยไมตรีญี่ปุ่นมาปรับใช้ในธุรกิจที่พักแรมประเภทโฮมสเตย์ในจังหวัดสุโขทัย
คำสำคัญ:
การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์, โอโมเตนาชิ, การวิเคราะห์แก่นสาระ, อัธยาศัยไมตรีญี่ปุ่น, โฮมสเตย์บทคัดย่อ
งานวิจัยเชิงคุณภาพนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์การรับรู้และการแสดงออกซึ่งอัธยาศัยไมตรีญี่ปุ่นของผู้ประกอบการโฮมสเตย์ 2) วิเคราะห์การรับรู้อัธยาศัยไมตรีญี่ปุ่นของผู้ใช้บริการ และ 3) สังเคราะห์ช่องว่างการรับรู้ดังกล่าวระหว่างผู้ประกอบการและผู้ใช้บริการ เพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาบุคลากรในธุรกิจจิตบริการและเป็นทางเลือกในการยกระดับคุณภาพการต้อนรับและบริการนักท่องเที่ยวชาวไทยและชาวต่างชาติ โดยใช้กรอบแนวคิดอัธยาศัยไมตรีญี่ปุ่นในกระบวนการนำเสนอสินค้าและบริการของผู้ประกอบการโฮมสเตย์ ในเขตอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย อุทยานประวัติศาสตร์ศรีสัชนาลัย และพื้นที่เชื่อมโยง นำข้อมูลที่รวบรวมได้จากการลงพื้นที่สังเกตการณ์ การสัมภาษณ์ผู้ประกอบการ และการสนทนากลุ่มกับผู้ใช้บริการมาวิเคราะห์แก่นสาระ ผลการวิจัยพบว่า ผู้ประกอบการรับรู้อัธยาศัยไมตรีญี่ปุ่นตรงกันกับผู้ใช้บริการในด้านมาตรฐานความสะอาด การดูแลความปลอดภัยให้ลูกค้า การสร้างความสัมพันธ์ที่ดี การพยายามตอบสนองความต้องการที่แตกต่างกันของลูกค้า รู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเรา ความเท่าเทียมระหว่างผู้ใช้บริการ/ผู้ให้บริการ และการแลกเปลี่ยนบทบาทระหว่างกันที่สะท้อนให้เห็นในพฤติกรรมการแสดงออกที่สังเกตและประเมินได้ ในขณะที่มาตรฐานด้านการเตรียมอาหารและด้านอัธยาศัยไมตรีบางด้านถูกลดความสำคัญลงไป ผลการวิจัยดังกล่าวนำไปสู่แนวทางในการพัฒนาบุคลากรในธุรกิจที่พักแรมประเภทโฮมสเตย์ของไทยด้วยอัธยาศัยไมตรีญี่ปุ่นผ่านกระบวนการสัมมนาเชิงปฏิบัติการเพื่อสร้างเสริมอัธยาศัยไมตรีญี่ปุ่นด้านที่แสดงออกอยู่แล้วให้ผู้ประกอบการนำไปใช้ได้หลังจากพัฒนากิจการของตนให้ได้รับการรับรองมาตรฐานการบริการและแนวทางการวิจัยขยายผลองค์ความรู้เกี่ยวกับอัธยาศัยไมตรีด้านที่ยังไม่แสดงออกต่อไป
Downloads
เอกสารอ้างอิง
Suvittawat, A. (2020). Hospitality industry economic innovation out of traditional small-medium-size enterprises in North-Eastern Thailand. Australian Economics Papers, 59, 319-335.
Sekorarith, N. (2016). Key factors influencing Thai travelers to choose a homestay accommodation in Thailand [Unpublished master independent study]. Thammasat University.
Worapongpat, N. (2022). Strategies for enhancing competitive tourism value of homestay service in the lower central region. Journal of Accountancy and Management, 14(3), 121-133.
Saiprasert, N. (2021). Sustainable creative culture tourism development based on Thainess and local identities in Pranburi River basin. Elementary Education online, 20(5), 1592-1606.
Munpolsri, P., Mahiphan, F., Mahiphan, M., and Poonperm, K. (2019). Guideline for the development and promotion of community-based development tourism in Sahatsakan Dini-Road, Sahatsakan district Kalasin province. Prae-wa Kalasin Journal of Kalasin University, 6(3), 448-464.
Nonsiri, P. (2020). The development of service process with Thai hospitality in the tourism and hospitality industry. Journal of Business, Economics and Communications, 15(2), 148-164.
Pusaksrikit, T., and Assarut, N. (2022). Travel motivation and domestic tourism trends of Thai people after the Covid-19 pandemic. Journal of Business Administration, 45(174), 20-52.
Tourism Authority of Thailand. (2023). TAT intelligence center. https://intelligencecenter.tat.or.th/
Hara, Y., Ikenobo, S., and Han, S. (2022). A new approach to resilient hospitality management. Singapore: Springer.
Kuboyama, T. (2020). Omotenashi must comprise hospitality and service: The importance of a clinical approach to practice and science in the service industry. In T. Takenaka, S. Han, and C. Minami (Eds.), Serviceology for Service (pp. 34-53). Singapore: Springer.
Aoyama, R. (2015). Global Journeymen: Re-inventing Japanese craftsman spirit in Hong Kong. Asian Anthropology, 14(3), 265-282.
Morishita, S. (2021). What is Omotenashi? A comparative analysis with service and hospitality in the Japanese lodging industry. Journal of Advanced Management Science, 9(4), 88-95.
Yi, Z. (2016). Introducing Omotenashi to the world: Challenges to Japanese customer service in a cross-cultural setting. Transcultural Management Review, 13, 47-62.
Uemoto, W. (2017). Research about OMOTENASHI experiences of hotel guests in Japan. Kyoto Management Review, 33, 19-32.
Aungvitulsatit, K. (2016). A study of the adaption of Japanese service omotenashi to develop the service in Thailand for Japanese residents who live in Bangkok [Unpublished master independent study]. Thai-Nichi Institute of Technology.
Sookcharoen, W. (2020). Japanese service components affecting customer-based brand equity: The mediating role of customer satisfaction (A case of Thai consumers). Journal of the Association of Researchers, 25(2), 190-203.
Sattavorn, S. (2023). Self-perception, Omotenashi and Co-creation value: Conceptual framework for Japanese hospitality study. Journal of Accountancy and Management, 15(2), 76-94.
Dabphet, S. (2020). A search for Thai hospitality dimensions in hospitality and tourism Industry. Journal of Community Development Research, 13(2), 42-54.
Thavorn, D. (2017). The work site management in Japaneses Monozukuri. Kasetsart Applied Business Journal, 11(15), 1-13.
Iwashita, H. (2019). Transfering family logic within a multinational corporation: Japanese subsidiaries in the USA and Thailand. Cross-Cultural & Strategic Management, 26(4), 639-663.
Petcharit, A., Sornsaruht, P., and Pimdee, P. (2020). An analysis of total quality management (TQM) within the Thai auto parts sectors. International Journal of Online and Biomedical Engineering, 16(2), 131-145.
Hanaoka, T. (2017). Consider omotenashi once more from historical records. Hokkaido University Collection of Scholarly and Academic Papers. (in Japanese).
Yamauchi, Y. (2014). Service as a struggle: A new perspective on service design. Design-gaku ronko, 1, 24-34.
Nagao, Y., and Umemuro, H. (2012). Elements constructing: Omotenashi and development of omotenashi evaluation tool. Journal of Japan Industrial Management Association, 63(3), 126-137. (in Japanese)
Braun, V., and Clarke, V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative Research in Psychology, 3(2), 77-101.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ อยู่ภายใต้การอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 4.0 International (CC-BY-NC-ND 4.0) เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่น โปรดอ่านหน้านโยบายของวารสารสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเข้าถึงแบบเปิด ลิขสิทธิ์ และการอนุญาต
