A STUDY OF STRATEGIES FOR TRANSLATING SHORT POEMS FROM CHINESE TO THAI: A CASE STUDY OF TRANSLATING 100 SHORT POEMS BY ZENG XIN
Keywords:
Chinese-Thai Translation, Zeng Xin, Short Poems, Translation StrategyAbstract
The objective of this research article is to study the techniques used in translating short poems by Zeng Xin (Mr. Kriangkrai Sattrawong) from Chinese into Thai. The translation was conducted by Mr. Niranon Nakhasuriyan. This research is a qualitative study and a document analysis research. The main source of data is the book containing 100 short poems titled 'Zeng Xin Xiao Shi Yi Bai Shou.' The researcher adopted a translation theory based on the concept of centuple filtering, as well as related research as a framework. The sample group in this study consisted of translated short poems not exceeding 6 lines by Zeng Xin, translated into polite verse by Niranon Nakhasuriyan. The research findings reveal that the most frequently employed technique involves adding words or phrases, totaling 81 instances. The second most common technique is reordering words or phrases, with 24 instances. Following that is the technique of reducing words or phrases, with 12 instances, and direct translation with 7 instances. Additionally, other techniques were also identified, including word variations or repetition, amounting to 5 instances. Among the original 100 poems, there are 28 translated poems in Thai utilized more than one translation technique. The researcher also found that a combination of direct translation and other translation methods was employed to preserve the meaning of the original poems and maintain the aesthetic appeal in the translated versions. The researcher discovered that the factors influencing the selection of these translation techniques include: 1. Factors from the original short poems, 2. Factors from the translator, and 3. Factors related to the characteristics of the poems and the publishing process.
Downloads
References
ชิดหทัย ปุยะติ. (2554). พัฒนาการและลักษณะเด่นของวรรณกรรมจีนโพ้นทะเลในประเทศไทย. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 7(2), 72-91.
หนีจินหัว. (2013). บทกลอนขนาดสั้น 100 บท《曾心小诗一百首》. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สมาคมศิษย์เก่า มหาวิทยาลัยประเทศจีน.
สัญฉวี สายบัว. (2560). หลักการแปล (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
กนกพร นุ่มทอง, และศิริวรรณ ลิขิตเจริญธรรม. (2562). หลักและข้อควรระวังในการแปลจีน-ไทย ไทย-จีน. วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 12(2), 105-151.
ศศรักษ์ เพชรเชิดชู. (2555). การแปลจีนไทยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Fan, Y. (2011). Thai to Chinese translation skills Textbook 实用泰汉翻译教程. Guangzhou: Guangdong World Books Publishing Company.
รัชกฤช วงษ์วิลาศ. (2566). คนจีนโพ้นทะเลกับอัตลักษณ์ชายขอบในกวีนิพนธ์ขนาดสั้นของเจิงซิน. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 23(2), 342-371.
นพินกานต์ แสงอนันต์. (2552). การศึกษาวรรณกรรมเรื่องสั้นของเจิงซิน《曾心微型小说研究》. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
Lu, Y. (2020). การศึกษาจินตภาพทางบทกลอนของเจิงซิน. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
ภัทรธิดา โลหะวิจิตรานนท์. (2552). ศึกษาเปรียบเทียบวรรณกรรมเรื่องสั้นของซือหม่ากงและเจิงซิน. [วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
สุราช โศจิศิริกุล. (2554). ศึกษากวีนิพนธ์ขนาดเล็กของเจิงซิน. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
ศิริวรรณ เจริญธรรมรักษา. (2555). การศึกษาเรื่องสั้นขนาดสั้นเชิงสัจนิยมของเจิงซิน. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
วันวิสาข์ มังกรไพบูลย์. (2554) การศึกษาภาพลักษณ์ผู้สูงอายุในเรื่องสั้นขนาดสั้นและร้อยแก้วของเจิงซิน. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
พิณทิพย์ จึงจำเริญกิจ. (2552). ภาพลักษณ์ของสตรีภายใต้ความหลากหลายและวัฒนธรรมที่กลมกลืนในบทประพันธ์ของเจิงซิน. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
Long, B. (2014). พินิจนวนิยายขนาดสั้นของเจิงซิน 1《曾心微型小说赏析（上）》. Masterpieces Review, 22(4), 52-54.
Liu, J., Yan, X., and Xian, L. (2021). อภิปรายภาพลักษณ์ความผสมผสานเป็นหนึ่งเดียวทางวัฒนธรรมและการสร้างสรรค์งานประพันธ์ของเจิงซิน《论曾心创作与文化身份的“和谐共生”》. Review of World Chinese Literature, 8(1), 252-258.
Qin, H. (2010). วิเคราะห์การสร้างสรรค์นวนิยายขนาดสั้นของเจิงซิน《谈曾心的微型小说创作》. Forum For Chinese Literature of the World, 20(1), 40-42.
Ling, D. (2017). วิเคราะห์กวีนิพนธ์หกบรรทัดของเจิงซิน《浅析泰国曾心的六行小时》. Hongdou, 45(4), 104-405.
มาลี วรลัคนากุล. (2560). การศึกษากลวิธีการแปลวรรณกรรมนวนิยายกำลังภายในฉบับแปลภาษาไทย เรื่องกระบี่ใจพิสุทธิ์จากต้นฉบับภาษาจีนเรื่องเหลียนเฉิงเจวี๋ย (连城诀). วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี, 13(2), 79-104.
จรัสศรี จิรภาส. (2564). ยง อิงคเวทย์ บรมครูผู้บุกเบิกงานแปลกวีนิพนธ์จีนโบราณ ผลงานและอัตลักษณ์. วารสารอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 43(2), 239-263.
ประเทืองพร วิรัชโภคี. (2565). กลวิธีการแปลวรรณคดีจีน เรื่อง จินผิงเหมย์ เป็นภาษาไทยโดยเนียมและสด กูรมะโรหิต. มนุษยศาสตร์สาร, 23(3), 8-33.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Srinakharinwirot Research and Development Journal of Humanities and Social Sciences
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Srinakharinwirot Research and Development Journal of Humanities and Social Sciences is licensed Under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 4.0 International (CC-BY-NC-ND 4.0) License, Unless Otherwise Stated. Please Read Journal Policies Page for More Information on Open Access, Copyright and Permissions.
