การศึกษากลวิธีการแปลบทกลอนขนาดสั้นจากภาษาจีนเป็นภาษาไทย กรณีศึกษา การแปลบทกลอนขนาดสั้น 100 บท ของเจิงซิน
คำสำคัญ:
การแปลจีน-ไทย, เจิงซิน, บทกลอนขนาดสั้น, กลวิธีการแปลบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากลวิธีการแปลบทกลอนขนาดสั้นของเจิงซิน (นายเกรียงไกร เศรษฐวงศ์) จากภาษาจีนเป็นภาษาไทย ซึ่งแปลโดย นายนิรันดร นาคสุริยันต์ งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพและเป็นงานวิจัยเอกสาร โดยมีแหล่งข้อมูลสำคัญ คือ หนังสือ เรื่อง บทกลอนขนาดสั้น 100 บท《曾心小诗一百首》นำแนวคิด ทฤษฎีการแปลร้อยกรองจากภาษาจีนเป็นภาษาไทย รวมถึงงานวิจัยที่เกี่ยวข้องมาเป็นกรอบแนวคิดในการวิจัย กลุ่มตัวอย่างในงานวิจัย คือ งานแปลการประพันธ์บทกลอนขนาดสั้นความยาวไม่เกิน 6 บรรทัด ของเจิงซิน ซึ่งแปลโดย นิรันดร นาคสุริยันต์ โดยแปลเป็นกลอนสุภาพ ผลการวิจัยพบว่า กลวิธีที่ใช้มากที่สุด คือ การเพิ่มคำหรือข้อความ โดยมีมากถึง 81 บทกลอน อันดับรองลงไป คือ กลวิธีปรับลำดับคำหรือข้อความ จำนวน 24 บทกลอน อันดับถัดมา คือ การลดคำหรือข้อความ จำนวน 12 บทกลอน และการแปลตรง จำนวน 7 บท นอกจากนี้ยังพบว่า มีการใช้กลวิธีอื่น ๆ ได้แก่ การหลากคำหรือการซ้ำข้อความเดิม จำนวน 5 บทกลอน ทั้งนี้ในจำนวน 100 บทกลอนต้นฉบับนั้น มีบทกลอนที่แปลเป็นภาษาไทย จำนวน 28 บทกลอน ที่ผู้แปลเลือกใช้กลวิธีการแปลมากกว่า 1 กลวิธี โดยผสมวิธีการแปลตรงกับการแปลรูปแบบอื่น เพื่อให้งานแปลรักษาความหมายของบทกลอนต้นฉบับและอรรถรสในการอ่านบทแปลให้คงอยู่มากที่สุดว่าปัจจัยที่มีผลต่อการเลือกใช้กลวิธีการแปลเหล่านั้น ประกอบด้วย 1. ปัจจัยจากงานบทกลอนขนาดสั้นต้นฉบับ 2. ปัจจัยจากผู้แปล และ 3. ปัจจัยจากฉันทลักษณ์ของบทกลอนและการตีพิมพ์เผยแพร่
Downloads
เอกสารอ้างอิง
ชิดหทัย ปุยะติ. (2554). พัฒนาการและลักษณะเด่นของวรรณกรรมจีนโพ้นทะเลในประเทศไทย. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 7(2), 72-91.
หนีจินหัว. (2556). บทกลอนขนาดสั้น 100 บท《曾心小诗一百首》. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สมาคมศิษย์เก่า มหาวิทยาลัยประเทศจีน.
สัญฉวี สายบัว. (2560). หลักการแปล (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
กนกพร นุ่มทอง, และศิริวรรณ ลิขิตเจริญธรรม. (2562). หลักและข้อควรระวังในการแปลจีน-ไทย ไทย-จีน. วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 12(2), 105-151.
ศศรักษ์ เพชรเชิดชู. (2555). การแปลจีนไทยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Fan, Y. (2011). Thai to chinese translation skills textbook 实用泰汉翻译教程. Guangzhou: Guangdong World Books Publishing Company.
รัชกฤช วงษ์วิลาศ. (2566). คนจีนโพ้นทะเลกับอัตลักษณ์ชายขอบในกวีนิพนธ์ขนาดสั้นของเจิงซิน. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 23(2), 342-371.
นพินกานต์ แสงอนันต์. (2552). การศึกษาวรรณกรรมเรื่องสั้นของเจิงซิน《曾心微型小说研究》[วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
Lu, Y. (2563). การศึกษาจินตภาพทางบทกลอนของเจิงซิน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
ภัทรธิดา โลหะวิจิตรานนท์. (2552). ศึกษาเปรียบเทียบวรรณกรรมเรื่องสั้นของซือหม่ากงและเจิงซิน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
สุราช โศจิศิริกุล. (2554). ศึกษากวีนิพนธ์ขนาดเล็กของเจิงซิน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
ศิริวรรณ เจริญธรรมรักษา. (2555). การศึกษาเรื่องสั้นขนาดสั้นเชิงสัจนิยมของเจิงซิน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
วันวิสาข์ มังกรไพบูลย์. (2554). การศึกษาภาพลักษณ์ผู้สูงอายุในเรื่องสั้นขนาดสั้นและร้อยแก้วของเจิงซิน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
พิณทิพย์ จึงจำเริญกิจ. (2552). ภาพลักษณ์ของสตรีภายใต้ความหลากหลายและวัฒนธรรมที่กลมกลืนในบทประพันธ์ของเจิงซิน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
Long, B. (2014). พินิจนวนิยายขนาดสั้นของเจิงซิน 1《曾心微型小说赏析（上）》. Masterpieces Review, 22(4), 52-54.
Liu, J., Yan, X., and Xian, L. (2021). อภิปรายภาพลักษณ์ความผสมผสานเป็นหนึ่งเดียวทางวัฒนธรรมและการสร้างสรรค์งานประพันธ์ของเจิงซิน《论曾心创作与文化身份的“和谐共生”》. Review of World Chinese Literature, 8(1), 252-258.
Qin, H. (2010). วิเคราะห์การสร้างสรรค์นวนิยายขนาดสั้นของเจิงซิน《谈曾心的微型小说创作》. Forum For Chinese Literature of the World, 20(1), 40-42.
Ling, D. (2017). วิเคราะห์กวีนิพนธ์หกบรรทัดของเจิงซิน《浅析泰国曾心的六行小时》. Hongdou, 45(4), 104-405.
มาลี วรลัคนากุล. (2560). การศึกษากลวิธีการแปลวรรณกรรมนวนิยายกำลังภายในฉบับแปลภาษาไทย เรื่องกระบี่ใจพิสุทธิ์จากต้นฉบับภาษาจีนเรื่องเหลียนเฉิงเจวี๋ย (连城诀). วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 13(2), 79-104.
จรัสศรี จิรภาส. (2564). ยง อิงคเวทย์ บรมครูผู้บุกเบิกงานแปลกวีนิพนธ์จีนโบราณ ผลงานและอัตลักษณ์. วารสารอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 43(2), 239-263.
ประเทืองพร วิรัชโภคี. (2565). กลวิธีการแปลวรรณคดีจีนอีโรติกเรื่อง จินผิงเหมย์ เป็นภาษาไทย โดยเนียนและสด กูรมะโรหิต. มนุษยศาสตร์สาร, 23(3), 8-33.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ อยู่ภายใต้การอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 4.0 International (CC-BY-NC-ND 4.0) เว้นแต่จะระบุไว้เป็นอย่างอื่น โปรดอ่านหน้านโยบายของวารสารสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเข้าถึงแบบเปิด ลิขสิทธิ์ และการอนุญาต
