การศึกษาข้อผิดพลาดการใช้นามวลีภาษาไทยของนักศึกษาจีน วิชาเอกภาษาไทย ชั้นปีที่ 2 มหาวิทยาลัยชนชาติกวางสี (A STUDY OF THE ERRORS IN THAI NOUN PHRASE USAGE OF SECOND – YEAR THAI – MAJORED CHINESE STUDENTS AT GUANGXI UNIVERSITY FOR NATIONALITIES)

Abstract

บทคัดย่อ

     งานวิจัยนี้มุ่งศึกษาข้อผิดพลาดการใช้นามวลีภาษาไทยของนักศึกษาจีนวิชาเอกภาษาไทย ชั้นปีที่ 2 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2554 คณะภาษาต่างประเทศ มหาวิทยาลัยชนชาติกวางสี สาธารณรัฐประชาชนจีน  

     ผลของการวิจัยพบว่า ข้อผิดพลาดการใช้นามวลีในงานเขียนเรียงความจำนวน 110 ชิ้นงานของนักศึกษาจีนนั้น ผู้วิจัยสามารถจำแนกลักษณะข้อผิดพลาดออกเป็น 6 ประเภท คือ การลำดับคำผิด การใช้คำผิด การใช้คำฟุ่มเฟือย การสะกดคำไม่ถูกต้องตามอักขรวิธี การใช้คำไม่ครบถ้วนในบริบท และการใช้อนุพากย์คุณศัพท์ไม่ถูกต้อง สาเหตุที่เกิดข้อผิดพลาดเหล่านี้เนื่องมาจากอิทธิพลของภาษาแม่ ภาษาระหว่างสองระบบภาษา นักศึกษาเรียนรู้คำศัพท์ภาษาไทยยังไม่มาก นักศึกษาเข้าใจไวยากรณ์ภาษาไทยไม่ชัดเจน และนักศึกษาไม่รอบคอบจึงเขียนคำขาดหายไป เป็นต้น

     จากลักษณะข้อผิดพลาดทั้ง 6 ประเภทดังกล่าว จำนวนครั้งของข้อผิดพลาดในการใช้นามวลีของนักศึกษาจีนมีทั้งหมด 220 ครั้ง ข้อผิดพลาดในการใช้นามวลีของนักศึกษาจีนที่พบมากที่สุดคือ การใช้คำผิด มีจำนวน 67 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 30.45 รองลงมาคือ การใช้คำไม่ครบถ้วนในบริบท มีจำนวน 47 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 21.36 รองลงมาคือ การลำดับคำผิด มีจำนวน 45 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 20.45 รองลงมาคือ การใช้คำฟุ่มเฟือย มีจำนวน 30 ครั้ง คิดเป็น ร้อยละ 13.64 รองลงมาคือ การสะกดคำไม่ถูกต้องตามอักขรวิธี มีจำนวน 23 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 10.46 ข้อผิดพลาดที่พบน้อยที่สุดคือการใช้อนุพากย์คุณศัพท์ไม่ถูกต้อง มีจำนวน 8 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 3.64

Abstract

     The objective of this research is to study the errors on the use of noun phrase made by 2^nd-year Chinese students majoring in Thai from Guangxi University, the Republic of China.

From 110 essays written by these students, six types of errors are found: the misordering error, the wrong use of words, the redundancy, the misspelling error, the omission error, and the wrong use of adjectival phrase. The causes of these errors are: the interference of mother tongue, the interlingual interference, the narrow vocabulary, the students’ unclear understanding of Thai grammar rules, and the students’ indiscretion.

     The result of the analysis shows that these six types of errors occur 220 times. The order of occurring error from the most to the least is as follows: the wrong use of words 67 times (30.45%), the omission error 47 times (21.36%), the misordering error 45 times (20.45%), the redundancy 30 times (13.64%), the misspelling error 23 times (10.46), and the wrong use of adjectivial phrase 8 times (3.64).