องค์ประกอบหลักในการเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชน : กรณีศึกษาชุมชนในจังหวัดนนทบุรี

Main Article Content

วสันต์ ฉายรัศมีกุล

บทคัดย่อ

งานวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ประกอบหลักในการเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชน : กรณีศึกษาชุมชนในจังหวัดนนทบุรี เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากรคือผู้ที่อาศัยอยู่ในจังหวัดนนทบุรี จำนวน 1,193,711 คน การกำหนดกลุ่มตัวอย่างใช้ 20 เท่าของตัวแปร ได้กลุ่มตัวอย่างทั้งสิ้น 500 ตัวอย่าง และสุ่มตัวอย่างโดยวิธีสุ่มแบบบังเอิญ ตามสัดส่วนที่กำหนดไว้ในแต่ละตำบล ในจังหวัดนนทบุรี เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถาม และความเชื่อมั่นของเครื่องมือทั้งฉบับ 0.932 แล้ววิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ ผลการวิจัยพบว่า องค์ประกอบหลักในการเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชน: กรณีศึกษาชุมชนในจังหวัดนนทบุรี ประกอบไปด้วย 6 องค์ประกอบได้แก่ องค์ประกอบที่ 1. ทุนทางสังคม องค์ประกอบที่ 2. ผู้นำชุมชน องค์ประกอบที่ 3. การมีส่วนร่วมของชุมชน องค์ประกอบที่ 4. ความสามารถในการพึ่งตนเอง องค์ประกอบที่ 5. มนุษยสัมพันธ์ของคนในชุมชน และองค์ประกอบที่ 6. ศักยภาพของคนในชุมชน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ฉายรัศมีกุล ว. (2018). องค์ประกอบหลักในการเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชน : กรณีศึกษาชุมชนในจังหวัดนนทบุรี. วารสาร สถาบันวิจัยญาณสังวร มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 9(1), 38–48. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/yri/article/view/173240
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กันตินันท์ สิริวัฒนาพรรณ. (2556). ปัจจัยส่งเสริมความเข้มแข็งของชุมชน บ้านท่าส้มป่อย ตำบลทุ่งฝาย อำเภอเมืองลำปาง. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ชลกร ศิรวรรธนะ. (2554). บทบาทของสมาชิกสภากรุงเทพมหานคร เขตดินแดง ในการเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชนแฟลตดินแดง. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

นิธิ เอี่ยวศรีวงศ์. (2541). ชุมชนเข้มแข็ง ทุนทางสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนเพื่อสังคม.

ประเวศ วะสี. (2541). ประชาคมตำบล: ยุทธศาสตร์เพื่อการพัฒนาเศรษฐกิจพอเพียง ศีลธรรม และสุขภาพ. กรุงเทพมหานคร: มติชน.

ไพบูลย์ วัฒนศิริธรรม. (2541). ประชาคมตำบล. กรุงเทพมหานคร: สถาบันชุมชนท้องถิ่นพัฒนา.

มนตรี ศิริจันทร์ชื่น. (2545). ภาวะผู้นำในการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

ศศิภา ปัญญาวัฒนาสกุล, ชมภูนุช หุ่นนาค, พลศักดิ์ จิรไกรศิริ, สมเจตน์ พันธูโฆษิต, (2559). การมีส่วนร่วมในการจัดการความรู้ชุมชน: กรณีเขื่อนไผ่ชะลอคลื่นในพื้นที่ชายฝั่งทะเลจังหวัดสมุทรสาคร. Veridian E-Journal ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 9 (3), 29-47.
สมบูรณ์ สุริยวงศ์. (2550). การวิเคราะห์องค์ประกอบ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

สุวิมล ติรกานันท์ (2555). การวิเคราะห์ตัวแปรพหุในงานวิจัยทางสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2555). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2555-2559). กรุงเทพมหานคร: สํานักนายกรัฐมนตรี.

สมบูรณ์ ธรรมลังกา. (2556). รูปแบบการเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชนโดยใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นเป็นฐานในจังหวัดเชียงราย. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 15(2), 58-67.

สำนักงานจังหวัดนนทบุรี. (2560). บรรยายสรุปขัอมูลจังหวัดนนทบุรี. นนทบุรี: กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนาจังหวัด. สืบค้น 15 มีนาคม, 2560, จาก http://nonthaburi.go.th.

อภิชัย พันธเสน. (2547). พุทธเศรษฐศาสตร์ : วิวัฒนาการ ทฤษฎี และการประยุกต์กับเศรษฐศาสตร์สาขาต่าง ๆ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์ พับลิชชิ่ง.

เอกศักดิ์ เฮงสุโข, (2557) ศักยภาพของชุมชนในการสร้างเสริมสุขภาพด้วยการออกกำลังกายของผู้สูงอายุ. วารสารวิจัย มสด สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์,10,129-142.

Joseph F. Hair, Jr. et al. (2010). Multivariate Data Analysis.Boston.