หลักพุทธปัญญา : วัฒนธรรมองค์กรเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตองค์กรทางพระพุทธศาสนา
Main Article Content
Abstract
องค์การในปัจจุบันต้องการให้ธุรกิจของตนเติบโต และได้เปรียบการแข่งขันอยู่ตลอด เวลาโดยใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ดำเนินงานให้บรรลุเป้าหมายที่ต้องการ บุคลากรที่มีคุณภาพถือเป็นทรัพยากรสำคัญ สามารถสร้างความได้เปรียบแก่องค์การ แต่ต้องเชื่อมโยงบุคลากรเข้ากับองค์การด้วยค่านิยมขององค์การ (Corporate Values) เพื่อให้พนักงานผูกพัน (Commitment) ต่อองค์การค่านิยมนี้แสดงออกมาในรูปของวัฒนธรรมองค์การ (Organizational Culture หรือ Corporate Culture) ซึ่งเป็น ความเชื่อ ค่านิยมและแบบแผนของพฤติกรรมที่พนักงานมีและปฏิบัติร่วมกัน ในรูปคำพูด ความคิด การเรียนรู้ การกระทำหรือพฤติกรรมที่เกิดขึ้นในองค์การ สามารถทำให้องค์การประสบความสำเร็จหรือความล้มเหลวได้หรือกล่าวได้ว่า วัฒนธรรมองค์การทำให้พนักงานแสดงพฤติกรรมการทำงานให้บรรลุเป้าหมายขององค์การด้วยความผูกพันต่อความเชื่อและค่านิยมที่มีร่วมกัน
Article Details
References
จารุวรรณ ประดา. ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล วัฒนธรรมองค์การลักษณะสร้างสรรค์ ความพร้อมขององค์การกับความยึดมั่นผูกพันขององค์การตามการรับรู้ของพยาบาล วิชาชีพ โรงพยาบาลจิตเวช. วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต สาขาการบริหารการพยาบาล จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ๒๕๔๕.
จินต์ทอง แสนคงสุข, และคณะ. วัฒนธรรมองค์การของบริษัท ปตท. จำกัด (มหาชน). กรุงเทพฯ : สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. ๒๕๔๕.
จุฑา เทียนไทย. การจัดการมุมมองนักบริหาร. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แมคกรอ-ฮิล. ๒๕๕๐.
บัญญัติ ท้วมสุข. วัฒนธรรมองค์การบริษัทวิทยุการบินแห่งประเทศไทย จำกัด. ภาคนิพนธ์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. ๒๕๔๙.
พสุ เดชะรินทร์. (๒๕๔๙). องค์กรอัจฉริยะ (Online). Available From : http://www.e-apic.com/article/Seven.htm [เข้าถึงวันที่ ๑๙ ธันวาคม ๒๕๕๕].
เพ็ญผกา พุ่มพวง. ความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะเชิงวิชาชีพ วัฒนธรรมองค์กรลักษณะสร้างสรรค์ คุณภาพชีวิตการทำงาน กับความยึดมั่นผูกพันในองค์กรของพยาบาลประจำการ โรงพยาบาลศูนย์. วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต สาขาการบริหารการพยาบาล จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ๒๕๔๗.
ทองใบ สุดจารี. ทฤษฎีองค์การ. พิมพ์ครั้งที่ 5. อุบลราชธานี : คณะวิทยาการจัดการ สถาบันราชภัฎอุบลราชธานี. ๒๕๔๕.
รังสรรค์ ประเสริฐศรี. พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพมหานคร : ธรรมสาร. ๒๕๔๘.
วงเดือน จานสิบสี. วัฒนธรรมองค์การธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร. ภาคนิพนธ์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. ๒๕๔๘.
วรนุช เนตรพิศาลวนิช. การศึกษาวัฒนธรรมองค์การของฝ่ายการพยาบาล โรงพยาบาลรัฐบาล กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต สาขาการบริหารการพยาบาล จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ๒๕๓๘.
วราพร สีสุขโข. วัฒนธรรมองค์การสำนักงานเขตราษฎร์บูรณะ. กรุงเทพมหานคร : สารนิพนธ์ นักศึกษาปริญญโท สาขารัฐประศาสนศาสตร์มหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสยาม, ๑๐ มีนาคม ๒๕๔๘.
วิจารณ์ พานิช. วิถีแห่งองค์กรอัจฉริยะ. จุลสารอุตสาหกรรมสัมพันธ์. ๗๓. ๒-๓. ๒๕๕๐.
วิรัช สงวนวงศ์วาน. การจัดการและพฤติกรรมองค์การ Management, กรุงเทพมหานคร : เพียร์สัน เอ็ดดูเคชั่น อินโดไชน่า. ๒๕๕๐.
วัฒนธรรมองค์การ (organizational culture) (Online). แหล่งที่มา : http://mbaru.blogspot.com/ 2010/12/organizational-culture.html [เข้าถึงวันที่ ๑๙ ธันวาคม ๒๕๕๕].
วีรวุธ มาฆะศิรานนท์. การพัฒนาองค์การแห่งการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร : ธรรกมลการพิมพ์. ๒๕๔๘.
วีระวัฒน์ ปันนิตามัย. การพัฒนาองค์การแห่งการเรียนรู้. พิมพ์ครั้งที่ ๒. กรุงเทพมหานคร : ธีระป้อมวรรณกรรม. ๒๕๔๔.
สมยศ นาวีการ. การบริหารเชิงกลยุทธ์และนโยบายเชิงธุรกิจ. พิมพ์ครั้งที่ ๔. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ตะวันออก. ๒๕๔๑.
สิทธิโชค วรานุสันติกูล. ทำอย่างไรให้เขายอม. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น. ๒๕๔๗.
สุนีย์ เอมดวงดี. “วัฒนธรรมองค์การกับประสิทธิภาพของการบริหารจัดการ : กรณีศึกษาสำนักงานเขตจอมทอง กรุงเทพมหานคร”. รัฐประศาสนศาสตร์ คณะบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสยาม กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย.
สุรพงษ์ มาลี. วัฒนธรรมแห่งการเป็นองค์กรแห่งการตื่นรู้ : แนวทางใหม่ในการบริหารและพัฒนาทรัพยากรบุคคล. วารสารข้าราชการ. ๔. ๔๐-๔๕. ๒๕๕๐.
สุเมธ เดียวอิศเรศ. พฤติกรรมผู้นำทางการศึกษา, กรุงเทพมหานคร : รุ่งโรจน์การพิมพ์, ๒๕๒๕ : ๓๕-๓๗.