THE TREND OF THE EDUCATIONAL MANAGEMENT OF PARIYATTIDHRAMA IN PALI DIVISION IN THAILAND
Main Article Content
Abstract
The purposes of the research were (1) to study the Pariyattidhrama instruction in Pali division in Thailand, (2) to analyze the Pariyattidhrama instruction in Pali division in Thailand, and (3) to propose guidelines of the Pariyattidhrama instruction in Pali division in Thailand. The research design was a qualitative research. The sample was 21 Buddhism educational professionals, 17 monks and 4 religious specialists. A purposive selection was applied. The instruments were a semi structured interview form and a questionnaire. The finding showed that (1) In the curriculum, the learners studied sub-commentary and explanation, but they did not study from Tipitaka, so they could not realize the knowledge completely, and should increase the grammar in graduate of theology and apply the modern knowledge to encourage the learners, (2) Pariyattidhrama instruction in Pali division was the non-formal education and informal education, but there was no specific plan in national education act. Buddhist churches, monks, had planed educational management without state participation, (3) Instruction aimed to pass the test, and lacked of learning process, (4) Lecturer lacked of teaching psychology and experiences, (5) Learners were less than and studied to compare with other educational backgrounds, and (6) Assessment was not comprehensive, and should have multiple choices examination to cover the matters.
Article Details
References
บาลี พุทธรักษา. (2544). รายงานการวิจัยมหาวังสมาลินีวิลาสินิ : การสอบชำระเชิงวิเคราะห์วรรณกรรม พุทธศาสนาภาษาบาลี จากเอกสารตัวเขียน และแปลต้นฉบับเป็นภาษาไทย. สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. โรงพิมพ์มิ่งเมือง.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต). (2529). การศึกษาของคณะสงฆ์ : ปัญหาที่รอทางออก. กรุงเทพฯ: บริษัท เคล็ดไทย จำกัด.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต). (2558). สถาบันสงฆ์กับสังคมปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: องค์การนิสิตบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระไพศาล วิสาโล.(2552). พุทธศาสนาไทยในอนาคต แนวโน้มและทางออกจากวิกฤต. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโกมลคีมทอง.
พระมหาพรพล ม่วงสาว. (2556).การสังเคราะห์แนวคิดการจัดการศึกษาของสามเณรตามการจัดการศึกษาแนวตะวันตก เพื่อส่งเสริมการจัดการศึกษาตามหลักสูตรการศึกษาพระปริยัติธรรมแผนกบาลี. รายงานสืบเนื่องการประชุมวิชาการระดับนานาชาติมหาวิทยาลัยศรีปทุม ครั้งที่ 8 ประจำปี 2556 เรื่อง ผลงานวิจัยและนวัตกรรมสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน, ณ อาคาร 40 ปี มหาวิทยาลัยศรีปทุม, หน้า 275.
พระรัตนปัญญา (แปลโดย พระยาพจนาพิมล). (2554). ชินกาลมาลินี. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์เคล็ดไทย.
สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. (2540). วรรณกรรมพุทธศาสนาในล้านนา. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย. กรุงเทพฯ: โอเอส พริ้นติ้งเฮ้าส์.
สุภาพรรณ ณ บางช้าง. (2529). วิวัฒนาการงานเขียนภาษาบาลีในประเทศไทย : จารึก ตำนานพงศาวดาร สาส์น ประกาศ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย.
สุภาพรรณ ณ บางช้าง. (2533). วิวัฒนาการวรรณคดีบาลีสายพระสุตตันตปิฏกที่แต่งในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุษา ชัยโชณิชย์. (2526). การจัดการศึกษาของคณะสงฆ์ไทยในระยะปี พ.ศ. 2432 – 2490. ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต ภาควิชาประวัติศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.