การพัฒนารูปแบบการประชาสัมพันธ์ของเทศบาลตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1.ศึกษาระดับการประชาสัมพันธ์ของเทศบาลตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน 2)ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างหลักหลักเทศนาวิธี 4 กับรูปแบบการประชาสัมพันธ์ของเทศบาลตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน 3)แนวทางการพัฒนารูปแบบการประชาสัมพันธ์ของเทศบาลตำบลปัวอำเภอปัว จังหวัดน่าน การวิจัยเป็นแบบผสานวิธี ประกอบด้วย การวิจัยเชิงปริมาณ มีกลุ่มตัวอย่าง 383 คน โดยใช้แบบสอบถาม สถิติวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการสัมภาษณ์เชิงลึกจำนวน 9 รูปหรือคน วิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า
1) ระดับการให้บริการประชาชนของสำนักงานเทศบาลตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน พบว่าภาพรวมอยู่ในระดับมาก และหลักพุทธธรรมเพื่อการพัฒนารูปแบบการประชาสัมพันธ์ของเทศบาลตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก
2)ความสัมพันธ์ระหว่างหลักเทศนาวิธี 4 กับรูปแบบการประชาสัมพันธ์ของเทศบาลตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน โดยภาพรวม มีความสัมพันธ์เชิงบวกในระดับสูงมาก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01
3)แนวทางการพัฒนารูปแบบการประชาสัมพันธ์ของเทศบาลตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน พบว่า 1) การเผยแพร่ข่าวสาร ข่าวสารที่สื่อออกไปต้องมีความถูกต้องเหมาะสมบ่งบอกภาพลักษณ์ที่ดี 2) การชักจูงใจ มีเนื้อหาในการชักจูงใจคนให้เห็นด้วย ทำให้ความเชื่อ ทัศนคติ ค่านิยม และพฤติกรรมของผู้ฟังเปลี่ยนไป 3) การจัดองค์การ การบริการจัดการที่เป็นระบบมีการจัดแบ่งงานตามภารกิจให้บุคลากรตามความถนัด และเผยแพร่ข่าวสารประชาสัมพันธ์แก่ประชาชนทั้ง Online และ offline 4)การไตร่ตรองมีการทบทวนข้อมูลที่ได้ดำเนินการไปแล้วว่าถูกต้อง เหมาะสมกับเวลา สถานการณ์ มีข้อบกพร่องที่ต้องปรับปรุงให้มีความทันสมัย
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กนกนาถ ลิขิตไพรวัลย์. (2563). “กลยุทธ์การสื่อสารข้อมูลข่าวสารผ่านเฟซบุ๊กเพจในจังหวัดพิษณุโลก”. วิทยานิพนธ์หลักสูตรนิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสาร. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยนเรศวรปีการศึกษา.
ปนัดดา รักษาแก้ว. (2564). “พุทธนวัตกรรมการสื่อสารเพื่อการประชาสัมพันธ์เชิงรุกของสำนักงานตำรวจแห่งชาติ”. ดุษฎีนิพนธ์หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูปลัดชลอ เตชพโล (ปิ่นวิเศษ). (2554).“บทบาทการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระเทพสุวรรณโมลี (สอิ้ง สิรินนฺโท)”. วิทยานิพนธ์หลักสูตรพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาเสกสรรค์ สุขกาโม, พระมหาสุนันท์ สุนนฺโท และพระปลัดระพิน พุทธิสาโร. (2563). “นวัตกรรม การเผยแผ่พระพุทธศาสนาของคณะสงฆ์จังหวัดอุดรธานี”. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 6 (4), (กรกฎาคม-สิงหาคม) : 1418-1428.
พิมพ์ใจ รอดเมือง. (2546). “การบริหารจัดการการประชาสัมพันธ์ของศูนย์กสิกรรมธรรมชาติโป่งแรด จังหวัดจันทบุรี”. วิทยานิพนธ์หลักสูตรพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
เมธี คชาไพร. (2548). การพัฒนาคอมพิวเตอร์มัลติมีเดียประชาสัมพันธ์งานบริการสื่อโสตทัศน์. สารนิพนธ์. กศ.ม. สำนักสื่อและเทคโนโลยีการศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ภาณุมาศ มนัสประเสริฐ. (2559). “รูปแบบ กลยุทธ์ และการสื่อสารความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กรธุรกิจที่ปรากฏอยู่ในหนังสือบ้านและสวน.”. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์และศิลปะ. 9 (1) (เดือนมกราคม – เมษายน 2559 : 1381-1498.
รวิวงศ์ ศรีทองรุ่ง. (2543). เอกสารคำสอนการพัฒนาบุคลิกเพื่อการประชาสัมพันธ์. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรเวช ศิริประเสริฐศรี. (2558). “ศึกษาวิเคราะห์การประยุกต์ใช้สัมมาวาจาในการประชาสัมพันธ์”. สารนิพนธ์หลักสูตรปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สำนักทะเบียนท้องถิ่นเทศบาลตำบลปัว. (2564). สถิติจำนวนประชากรผู้มีสิทธิเลือกตั้งในเขตพื้นที่เทศบาลตำบลปัว อำเภอปัว จังหวัดน่าน. ข้อมูล ณ วันที่ 20 กันยายน 2564.
สุพรรณี สุนทรา. (2559). “ความคิดเห็นของประชาชนต่อการพัฒนางานประชาสัมพันธ์ของเทศบาลตำบลแวงน่าง อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม”. วิทยานิพนธ์หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.