ศึกษาวิเคราะห์การบรรลุธรรมของบัณฑิตสามเณร

ผู้แต่ง

  • พระมหาวชิราวุฒิ วชิรเมธี มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตนครศรีธรรมราช
  • สิทธิโชค ปาณะศรี มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตนครศรีธรรมราช
  • สวัสดิ์ อโณทัย มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น

คำสำคัญ:

การบรรลุธรรม, บัณฑิตสามเณร, พระพุทธศาสนาเถรวาท

บทคัดย่อ

การวิจัยเรื่องนี้ มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาประวัติความเป็นมาในการบรรลุธรรมของบัณฑิตสามเณร 2) เพื่อศึกษากระบวนการปฏิบัติในการบรรลุธรรมตามคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท และ 3) เพื่อศึกษารูปแบบและองค์ความรู้ใหม่ในการบรรลุธรรมของบัณฑิตสามเณรในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาทการวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการศึกษาข้อมูลจากคัมภีร์ พระพุทธศาสนาเถรวาท คือ พระไตรปิฎก อรรถกถา ฎีกา และคัมภีร์อื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง และแบบสัมภาษณ์แบบไม่มีโครงสร้าง แล้วนำมาเรียบเรียงบรรยายเป็นเชิงพรรณนำเสนอผู้เชี่ยวชาญตรวจสอบและแก้ไขตามคำแนะนำ โดยใช้กระบวนการศึกษาเชิงวิเคราะห์ เพื่อนำไปสู่การบูรณาการและสร้างองค์ความรู้ใหม่

          ผลการวิจัยพบว่า

  1.  ประวัติการสั่งสมบารมีและการบรรลุธรรมของบัณฑิตสามเณร ได้ทราบว่า เคยเกิดเป็น คนเข็ญใจในสมัยพระกัสสปะพุทธเจ้า วันหนึ่งตนและภรรยาได้ถวายภิกษาแก่พระพุทธเจ้า ทําให้ตนเกิดความปลื้มใจ หลังจากพระพุทธเจ้าฉันเสร็จแล้วทรงทําการอนุโมทนา มหาทุคตะจึงกลายเป็นเศรษฐีตน ถวายทานตลอดอายุ เสียชีวิตไปเกิดในเทวโลก จุติมาปฏิสนธิในครรภ์ของธิดาคนโตในตระกูลอุปัฏฐาก พระสารีบุตร เมื่อคลอดมามารดาจึงตั้งชื่อว่า บัณฑิต เมื่อโตได้ 7 ขวบ จึงขอบรรพชากับพระสารีบุตร เมื่อบวชได้ 8 วัน ก็บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์เพียงเพราะฟังธรรม 4 ข้อของพระพุทธเจ้า
  2.  กระบวนการปฏิบัติการบรรลุธรรมของบัณฑิตสามเณรในคัมภีร์พระพุทธศาสนา   เถรวาท ได้ทราบว่า การเจริญวิปัสสนาภาวนา มีแนวทางปฏิบัติ 2 แบบ คือ สมถยานิก การปฏิบัติวิปัสสนาโดยอาศัย สมถะเป็นพื้นฐาน ทำฌานให้เกิดขึ้นจนมีวสีในองค์ของฌานทั้ง 5 คือ วิตก วิจาร ปีติสุข เอกัคคตา และวิปัสสนายานิก คือ การปฏิบัติวิปัสสนาล้วน ๆ โดยอาศัยขณิกสมาธิที่มีเฉพาะอยู่ในอารมณ์ปัจจุบันขณะนั้น ๆ เป็นการเจริญปัญญาเพื่อเข้าไปรู้สภาวะของรูปนามตามความเป็นจริงจนเกิดวิปัสสนาญาณ
  3. รูปแบบและองค์ความรู้ใหม่ในการบรรลุธรรมของบัณฑิตสามเณรในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท ได้แก่ วิธีการปฏิบัติสมถกัมมัฏฐาน และวิปัสสนากัมมัฏฐาน เมื่อบัณฑิตสามเณรบำเพ็ญสมณธรรมพิจารณาธรรมตามสมควรแก่ธรรมแล้วสามารถละสังโยชน์ได้ ตามลำดับ

เอกสารอ้างอิง

พรทิพย์ พรมชาติ. (2550). ศึกษาเชิงเปรียบเทียบการบรรลุธรรมในพระพุทธศาสนาเถรวาท กับการบรรลุธรรมแบบฉับพลันในคำสอนของพระโพธิธรรม. ใน พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิปัสสนาภาวนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระคันธสาราภิวงศ์. (2551). เนตติอรรถกถา . (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัด ซีเอไอเซ็นเตอร์.

พระมหาวิสุทธิ์ ธมฺมธีโร. (2558). ศึกษากัลยาณมิตรที่มีผลต่อการบรรลุธรรมในพระพุทธศาสนาเถรวาท. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ). (2548). วิปัสสนานัย เล่ม 2. นนทบุรี: ไทยร่มเกล้า.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

06/30/2019

รูปแบบการอ้างอิง

วชิรเมธี พ., ปาณะศรี ส., & อโณทัย ส. (2019). ศึกษาวิเคราะห์การบรรลุธรรมของบัณฑิตสามเณร. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 4(1), 32–43. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/188858

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย