รูปแบบศูนย์การเรียนรู้ผลิตภัณฑ์เชิงสร้างสรรค์กลุ่มชาติพันธุ์ลาวครั่ง เพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวนวัตวิถีในจังหวัดนครปฐม
คำสำคัญ:
ศูนย์การเรียนรู้, ผลิตภัณฑ์เชิงสร้างสรรค์, กลุ่มชาติพันธุ์ลาวครั่ง, การพัฒนา การท่องเที่ยวนวัตวิถีบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบันของศูนย์การเรียนรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในจังหวัดนครปฐม และ 2) สร้างรูปแบบศูนย์การเรียนรู้ผลิตภัณฑ์เชิงสร้างสรรค์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวครั่งเพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวนวัตวิถีในจังหวัดนครปฐม ใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บข้อมูลจากเอกสาร การสัมภาษณ์เชิงลึก และ การสนทนากลุ่ม ในพื้นที่กลุ่มเป้าหมาย 5 ตำบล ได้แก่ 1) โพรงมะเดื่อ 2) วังน้ำเขียว 3) ห้วยม่วง 4) ห้วยด้วน และ 5) ลำเหย วิเคราะห์ข้อมูลและสรุปเป็นเชิงพรรณนา ผลการศึกษาพบว่า 1) สภาพปัจจุบันของศูนย์การเรียนรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวในจังหวัดนครปฐมนั้น ในแต่ละชุมชนเรียกชื่อศูนย์การเรียนรู้แตกต่างกัน แต่ศูนย์เหล่านั้นก็มีลักษณะที่คล้ายกันคือ 1.1) เป็นสถานที่เก็บรวบรวมภูมิปัญญาของชาติพันธุ์ลาวครั่ง 1.2) ไม่มีระเบียบข้อบังคับ 1.3) ไม่ได้รับการบริหารจัดการที่เหมาะสม 1.4) มีการจัดแบ่งพื้นที่ของศูนย์ไม่เอื้อต่อการเรียนรู้ 1.5) ไม่มีบัญชีคุมวัตถุสิ่งของที่อยู่ภายในศูนย์ 1.6) ไม่มีกิจกรรมในการส่งเสริมการเรียนรู้ และพบว่า 2) รูปแบบศูนย์การเรียนรู้ผลิตภัณฑ์เชิงสร้างสรรค์ของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวครั่งเพื่อ การพัฒนาการท่องเที่ยวนวัตวิถีในจังหวัดนครปฐมนั้น จะต้องมี 2.1) ระเบียบข้อบังคับ 2.2) มีคณะกรรมการบริหาร 2.3) มีการจัดแบ่งพื้นที่ของศูนย์ให้เอื้อต่อการเรียนรู้ 2.4) ทำบัญชีวัตถุสิ่งของที่จัดแสดง 2.5) มีวิทยากรให้ความรู้ประจำศูนย์ 2.6) มีกิจกรรมส่งเสริมการเรียนรู้ อาทิ อบรม เสาวนา อภิปราย หรือ การสาธิต ทั้งนี้ การบริหารจัดการศูนย์นั้นต้องให้สอดคล้องกับแนวนโยบายของรัฐ คือ เป็นทั้งศูนย์การเรียนรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นและแหล่งท่องเที่ยวนวัตวิถีเพื่อสร้างรายได้ให้กับชุมชนท้องถิ่นอย่างยั่งยืนต่อไป
เอกสารอ้างอิง
กรมการพัฒนาชุมชน. (2561). การท่องเที่ยวนวัตวิถี. เรียกใช้เมื่อ 3 กุมภาพันธ์ 2564 จาก http://www.cdd.go.th/
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2556). นโยบายการพัฒนาและส่งเสริมอุตสาหกรรม การท่องเที่ยวของไทย. กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
จิตกวี กระจ่างเมฆ. (2557). ความเชื่อและพิธีกรรมการนับถือผีบรรพบุรุษของกลุ่มชาติพันธุ์ลาวครั่งในอำเภอดอนตูม จังหวัดนครปฐม. ใน ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาไทยศึกษา. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ชัชวาล ขันติคเชนชาติ และคณะ. (2561). การศึกษารูปแบบศูนย์การเรียนรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นโดยกระบวนการมีส่วนร่วมของชุมชนท่าไห อ.เขื่องใน จ.อุบลราชธานี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัย
ราชภัฏอุบลราชธานี, 9(1), 35-42.
เทิดชาย ช่วยบำรุง. (2554). ภูมิปัญญาเพื่อการพัฒนาท้องถิ่นเชิงสร้างสรรค์. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.
นิคม ชมภูหลง. (2548). ภูมิปัญญาท้องถิ่นสู่ฐานการเรียนรู้ (พิมพ์ครั้งที่ 2). มหาสารคาม: อภิชาตการพิมพ์.
บุษราภรณ์ พวงปัญญา และภักดี โพธิ์สิงห์. (2560). ศูนย์การเรียนรู้เพื่อการพัฒนาชุมชนท้องถิ่น. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 17(1), 193-203.
ประเวศ วะสี และศิริ ทิวะพันธ์. (2540). ภูมิปัญญาท้องถิ่นกับการพัฒนาที่ยั่งยืน (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: ชมรมศึกษาเพื่อการพัฒนา.
ปราโมทย์ น้อยวัน. (2554). แนวทางการจัดศูนย์การเรียนรู้ชุมชน อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พระครูปลัดสราวุธ ฐิตปญฺโญ และคณะ. (2560). การพัฒนาวัดเพื่อเป็นศูนย์กลางการเรียนรู้ของชุมชนในจังหวัดชลบุรี. กรุงเทพมหานคร: สังคมศาสตร์ปริทรรศน์.
พระครูปิยคุณาธาร สุจริตธุรการ. (2563). รูปแบบการบริหารจัดการศูนย์การเรียนรู้เชิงพุทธบูรณาการสถานปฏิบัติธรรมโยคาวจร จังหวัดนครนายก. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 5(2), 453-464.
พอเจตน์ ธรรมศิริขวัญ และคณะ. (2561). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้ชุมชนเสมือนของศูนย์ การเรียนรู้มะม่วงสำหรับวิสาหกิจผู้ผลิตมะม่วงเมืองแปดริ้ว อำเภอบางคล้า จังหวัดฉะเชิงเทรา. วารสารชุมชนวิจัย
มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา, 12(1), 87-97.
วิลาวัลย์ วัชระเกียรติศักดิ์. (2557). การศึกษาเพื่อพัฒนารูปแบบศูนย์การเรียนรู้ท้องถิ่นสมัยก่อนประวัติศาสตร์ แหล่งอารยธรรมบ้านโนนวัดตำบลพลสงคราม อำเภอโนนสูง จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่, 6(4), 5-22.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.




