รูปแบบการนิเทศการจัดการเรียนรวม เพื่อพัฒนาเด็กที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุทัยธานี เขต 2

กิรณา บุญวรนุช

ผู้แต่ง

กิรณา บุญวรนุช สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุทัยธานี เขต 2

คำสำคัญ:

รูปแบบ, การนิเทศการจัดการเรียนรวม, เด็กที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการนิเทศการจัดการเรียนรวมเพื่อพัฒนาเด็กที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุทัยธานี เขต 2 2) สร้างรูปแบบการนิเทศการจัดการเรียนรวมเพื่อพัฒนาเด็กที่มีความบกพร่องทาง การเรียนรู้ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุทัยธานี เขต 2 3) ศึกษาผลการทดลองใช้รูปแบบการนิเทศการจัดการเรียนรวมเพื่อพัฒนาเด็กที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุทัยธานี เขต 2 4) ประเมินรูปแบบการนิเทศการจัดการเรียนรวมเพื่อพัฒนาเด็กที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุทัยธานี เขต 2 เครื่องมือที่ใช้คือ แบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง และแบบสอบถาม แบบตรวจสอบความเหมาะสมชนิดตรวจสอบรายการ แบบประเมินการนิเทศการสอนของครูผู้สอน แบบประเมินรูปแบบลักษณะมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ สถิติที่ใช้ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์เนื้อหา และ การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ ผลการวิจัยพบว่า 1) องค์ประกอบของการนิเทศการจัด การเรียนรวม มีจำนวน 7 องค์ประกอบ 84 ตัวบ่งชี้ 2) รูปแบบการนิเทศการจัดการเรียนรวม ประกอบด้วย 3 ส่วน คือ ส่วนนำ เนื้อหา และเงื่อนไขความสำเร็จ 3) ผลการทดลองใช้รูปแบบการนิเทศการจัดการเรียนรวม พบว่า ครูผู้สอนมีการพัฒนาการนิเทศการจัดการเรียนรวมเพิ่มขึ้นอยู่ในระดับมาก นักเรียนที่มีความบกพร่องทางการเรียนรู้มีผลการอ่านออกเสียงและการอ่านรู้เรื่องในระดับดี 3) การประเมินคุณภาพผู้เรียน (NT) วิชาภาษาไทย ของนักเรียนชั้น ป.3 อยู่ในระดับคุณภาพพอใช้ มีผลคะแนนเพิ่มขึ้นร้อยละ 1.70 และ 4) ผลการประเมินรูปแบบการนิเทศการจัดการเรียนรวมโดยรวมอยู่ในระดับมาก

เอกสารอ้างอิง

ณชญาดา แก้วแสงอินทร์ และคณะ. (2560). การพัฒนาทักษะการอ่านและการเขียนสำหรับ นักเรียนที่บกพร่องทางการเรียนรู้ (L.D.) โดยใช้ชุดฝึกทักษะการอ่านและการเขียนภาษาไทย โรงเรียนอนุบาลนางแล (บ้านทุ่ง). วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 10(2), 89-98.

นิรุทธ์ นันทมาศวังนรา และคณะ. (2560). รูปแบบการนิเทศภายในสถานศึกษาที่มีประสิทธิผลของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขต พื้นที่การศึกษาประถมศึกษา นราธิวาส เขต 1. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, 6(1), 61-72.

ประภาภรณ์ พลรักษ์ และคณะ. (2560). แนวทางการส่งเสริมกระบวนการนิเทศภายในสถานศึกษาของผู้บริหารสถานศึกษาขั้น พื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 1. วารสารวิจัยราชภัฏกรุงเก่า สำนักงานคณะกรรมการบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา, 4(2), 39-47.

พระราชบัญญัติการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ พ.ศ. 2551. (2551). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 125 ตอนที่ 28 ก. หน้า 1-13. (5 กุมภาพันธ์ 2551).

รัตนา ดวงแก้ว และคณะ. (2554). การสังเคราะห์งานวิจัยเกี่ยวกับการนิเทศการเรียนการสอนในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ, 5(2), 95-107.

ศานติกรศิ์ วงค์เขียว และอนุชา กอนพ่วง. (2560). รูปแบบการบริหารเพื่อส่งเสริมมาตรฐานการเรียนร่วมของโรงเรียนเรียนรวม สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 19(2), 230-244.

ศุภลักษณ์ มีปาน. (2562). รูปแบบการนิเทศภายในสำหรับการจัดการเรียนร่วม ในโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์, 20(1), 87-101.

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุทัยธานี เขต 2. (2561). รายงานผลการพัฒนาคุณภาพการศึกษา การจัดการเรียนรวม ประจำปีการศึกษา 2560. อุทัยธานี: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุทัยธานี เขต 2.

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุทัยธานี เขต 2. (2562). แผนพัฒนาการศึกษาขั้นพื้นฐานประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2562 - 2564. อุทัยธานี: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุทัยธานี เขต 2.

Briggs, T. H. & Justman, J. (1952). Improving Instruction through Supervision. New York: The McMillan.

Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed). New York: Harper & Row.