กลยุทธ์ความรับผิดชอบต่อชุมชนด้านสิ่งแวดล้อม ของอุตสาหกรรมปูนซีเมนต์ในเขตจังหวัดสระบุรี

ผู้แต่ง

  • จุฑา รัศมียูงทอง มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น
  • นพดล พันธุ์พานิช มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น

คำสำคัญ:

ความรับผิดชอบต่อชุมชน, ด้านสิ่งแวดล้อม, อุตสาหกรรมปูนซีเมนต์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาผลกระทบต่อชุมชนที่ส่งผลต่อกลยุทธ์ ความรับผิดชอบต่อชุมชนด้านสิ่งแวดล้อมของอุตสาหกรรมปูนซีเมนต์ในเขตจังหวัดสระบุรี           2) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อกลยุทธ์ความรับผิดชอบต่อชุมชนด้านสิ่งแวดล้อมของอุตสาหกรรมปูนซีเมนต์ในเขตจังหวัดสระบุรี และ 3) ศึกษาการพัฒนากลยุทธ์ความรับผิดชอบต่อชุมชนด้านสิ่งแวดล้อมของอุตสาหกรรมปูนซีเมนต์ในเขตจังหวัดสระบุรี เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยเก็บข้อมูลจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 2 กลุ่ม ประกอบด้วย กลุ่มชุมชนรอบโรงงานอุตสาหกรรมปูนซีเมนต์ในเขตจังหวัดสระบุรีและกลุ่มภาคธุรกิจ หน่วยงาน/องค์กรภาคธุรกิจที่มิได้หวังผลกำไร ในเขตจังหวัดสระบุรี จำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้รวบรวมข้อมูล คือ แบบสัมภาษณ์      เชิงลึกแบบกึ่งโครงสร้าง การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา ผลการศึกษา พบว่า 1) ผลกระทบต่อชุมชนในด้านสิ่งแวดล้อม พบว่า ปัญหาด้านสิ่งแวดล้อมในด้านมลภาวะทางอากาศเป็นพิษหรือมลพิษทางอากาศซึ่งจากเกิดการทิ้งขยะมูลฝอย ปัญหาการเผาขยะอิเล็กทรอนิกส์ประเภทตะกั่วและแบตเตอรี่ ปัญหาการเกิดมลพิษทางอากาศ ทางน้ำและการเกิดมลพิษทางเสียง 2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อกลยุทธ์ความรับผิดชอบต่อชุมชนด้านสิ่งแวดล้อม พบว่า ปัจจัยภาวะผู้นำ              การเปลี่ยนแปลงมีอิทธิพลต่อการกำหนดนโยบายและการตัดสินใจ ปัจจัยการสื่อสารแบบ           มีส่วนร่วมของชุมชน ปัจจัยการกำหนดกลยุทธ์ความผูกพันองค์กรส่งผลต่อกลยุทธ์                   ความรับผิดชอบต่อชุมชนด้านสิ่งแวดล้อม และ 3) การพัฒนากลยุทธ์ความรับผิดชอบต่อชุมชน พบว่า การป้องกันมลภาวะองค์กรมีการป้องกันมลพิษในชุมชนอย่างชัดเจน การเสริมสร้างความเข้มแข็งทางสังคมองค์กรส่งเสริมพัฒนาคนในชุมชนให้เกิดความเข้มแข็งและการรักษาสิ่งแวดล้อมองค์กรมีการส่งเสริมการใช้ทรัพยากรในชุมชนให้คุ้มค่า

เอกสารอ้างอิง

จามรีม จันทร์สุวรรณ. (2561). อิทธิพลของภาวะผู้นำที่รับผิดชอบต่อสังคม การรับรู้ของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียด้านความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์การที่ส่งผลต่อภาพลักษณ์ของสมาคมยิมนาสติกแห่งประเทศไทย. วารสารสมาคมนักวิจัย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 23(1), 62-73.

ชัยณรงค์ เครือนวน. (2563). ยุทธศาสตร์การพัฒนาความเปลี่ยนแปลงปฏิบัติการทางสังคม และข้อเสนอเชิงนโยบายภายใต้การพัฒนาอุตสาหกรรมในพื้นที่มาบตาพุด จังหวัดระยอง. วารสารเศรษฐศาสตร์การเมืองบูรพา มหาวิทยาลัยบูรพา, 8(1), 25-46.

ชาญวิชย์ อริยาวรนันต์. (2563). ความรับผิดชอบต่อสังคมในอุตสาหกรรมยานยนต์กรณีศึกษาบริษัทโตโยต้า มอเตอร์ ประเทศไทย จำกัด. วารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ วิทยาลัยนวัตกรรมการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์, 8(1), 14-23.

ณฐพร พันธุ์อุดม. (2562). การจัดการเพื่อความยั่งยืนของบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก, 37(3), 96-103.

นพดล พันธุ์พานิช. (2563). กลยุทธ์ทางธุรกิจของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมหลังวิกฤตการณ์โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ 2019 ในประเทศไทย. วารสารวิจัยมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น, 42(4), 39-52.

ภัทรชนก เหลืองไพบูลย์. (2563). ความสำเร็จในการบริหารจัดการผลิตภัณฑ์ของโรงงานอุตสาหกรรมที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน. วารสารสมาคมนักวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 25(1),254-270.

วีระศิษฏ์ แก้วป่อง. (2563). ปัจจัยทุนทางสิ่งแวดล้อม ทุนทางสังคมและวัฒนธรรมและทุนทางเศรษฐกิจที่ส่งผลกระทบต่อกิจกรรมถนนคนเดินข่วงเมืองน่าน. วารสารสิ่งแวดล้อมสรรค์สร้างวินิจฉัยคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 19(3), 80-96.

สานิตย์ หนูนิล. (2562). การสร้างความผูกพันกับผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย:ปัจจัยสู่ความสำเร็จในการรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร. วารสารนักบริหาร วิทยาลัยพัฒนศาสตร์ ป๋วย อึ๊งภากรณ์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 38(1), 37-45.

สำนักงานคณะกรรมการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 12 พ.ศ. 2560-2564. เข้าถึงได้จาก https://www.nesdc.go.th/ ewt_dl_link.php?nid=6422.

สำนักงานจังหวัดสระบุรี. (2563). ยุทธศาสตร์การพัฒนาจังหวัดสระบุรี. เรียกใช้เมื่อ 25 กันยายน 2564 จาก http://www.saraburi.go.th/logis/logistics/pan12.html

อทิพันธ์ ศักดิ์ศรี. (2559). นวัตกรรมการบูรณาการและส่งเสริมการลงทุนอย่างมีความรับผิดชอบต่อสังคม. ใน ดุษฎีนิพนธ์วิทยาศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีและการจัดการนวัตกรรม (สหสาขาวิชา).

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อภิญญา ตันสกุล. (2561). อิทธิพลภาวะผู้นำที่รับผิดชอบต่อสังคม การรับรู้ของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียด้านความรับผิดชอบ ต่อสังคมขององค์การที่มีผลต่อภาพลักษณ์ของการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย : กรณีศึกษาโรงไฟฟ้าพลังงานแสงอาทิตย์ทับสะแก จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารสมาคมนักวิจัย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 23(3),178-189.

Porter, M. E. & Kramer, M. R. (2019). Creating Shared Value. In: Lenssen, G. and Smith, N., Eds. Managing Sustainable Business, Springer, Dordrecht, 323-346.

Puttachard, L. (2021). Business / Industry Outlook for 2020-2022: Building Materials Business .article. Bangkok: Krungsri Bank.

Wu, H.-C. (2020). Relationships between secure attachment, experiential co-creation and future experiential intentions in the tourism industry: The case of COVID-19. Retrieved Sebtember 25, 2021, from https://www.researchgate.net/publication/342137384_Relationships_between_secure_attachment_experiential_co-

creation_and_future_experiential_intentions _in_the_tourism_industry_The_case_of_COVID-19/fulltext/5ee4459d92851 ce9e7e04b6c/Relationships-between-sec

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

04/30/2022

รูปแบบการอ้างอิง

รัศมียูงทอง จ. ., & พันธุ์พานิช น. . (2022). กลยุทธ์ความรับผิดชอบต่อชุมชนด้านสิ่งแวดล้อม ของอุตสาหกรรมปูนซีเมนต์ในเขตจังหวัดสระบุรี. วารสารมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(4), 243–258. สืบค้น จาก https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/254859

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย