การพัฒนาระบบส่งเสริมการผลิตผลไม้คุณภาพ ในกลุ่มจังหวัดภาคใต้ชายแดน
คำสำคัญ:
การพัฒนาระบบ, การส่งเสริมการผลิต, ผลไม้คุณภาพ, จังหวัดภาคใต้ชายแดนบทคัดย่อ
บทความวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการปฏิบัติที่เป็นเลิศในระบบการผลิตผลไม้คุณภาพ 2) ศึกษาการส่งเสริมการผลิตผลไม้คุณภาพตามหลักวิชาการ และ 3) พัฒนาและขยายผลระบบการส่งเสริมการผลิตผลไม้คุณภาพ เป็นการวิจัยแบบผสมผสานวิธี กลุ่มตัวอย่าง มีการคัดเลือกแบบเจาะจง ชั้นภูมิ และเป็นระบบ รวมทั้งสิ้นจำนวน 617คน ประกอบด้วย เกษตรกรผู้ปลูกทุเรียน/ลองกองที่มีการปฏิบัติที่เป็นเลิศในการผลิตผลไม้ เกษตรกรผู้เข้าร่วมโครงการเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตด้านการเกษตร ปี 2562 และ 2563 และเกษตรกรทั่วไป เครื่องมือการวิจัยได้แก่ คู่มือการผลิตผลไม้คุณภาพ แบบสัมภาษณ์ และแบบสอบถาม การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพใช้การสรุปประเด็น ข้อมูลเชิงปริมาณใช้สถิติเชิงพรรณนา การวิเคราะห์องค์ประกอบ การทดสอบค่าที การทดสอบไคสแควร์ การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวและตัวแปรหลายตัว ผลการวิจัยพบว่า 1) เกษตรกรที่มีวิธีการปฏิบัติที่เป็นเลิศมีระบบการผลิตผลไม้คุณภาพตามหลักวิชาการและมาตรฐานการปฏิบัติทางการเกษตรที่ดี 2) เกษตรกรผู้ปลูกทุเรียนมีกระบวนการผลิตและผลผลิตผลไม้คุณภาพดีกว่าเกษตรกรผู้ปลูกลองกองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเกือบทุกประเด็น ส่วนการได้รับและเจตคติต่อระบบการส่งเสริมการผลิตผลไม้คุณภาพอยู่ในระดับมากและมากที่สุด 3) การพัฒนาและขยายผลระบบการส่งเสริมการผลิตผลไม้คุณภาพ เกษตรกรที่เป็นสมาชิกแปลงใหญ่ต้นแบบปฏิบัติในกระบวนการผลิตและผลผลิตผลไม้คุณภาพดีกว่าเกษตรกรกลุ่มอื่นเกือบทุกประเด็น การได้รับและเจตคติต่อระบบการส่งเสริมการผลิตผลไม้คุณภาพอยู่ในระดับมาก ระบบการส่งเสริมเกษตรกรควรบูรณาการหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เกษตรกรเป็นสมาชิกกลุ่มแปลงใหญ่ และ การจัดตั้งศูนย์คัดแยกคุณภาพผลไม้
เอกสารอ้างอิง
กรมทรัพย์สินทางปัญญา. (2559). ประกาศกรมทรัพย์สินทางปัญญา เรื่อง การขึ้นทะเบียนสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ ลองกองตันหยงมัส ทะเบียนเลขที่ สช 59100084. กรุงเทพมหานคร: กรมทรัพย์สินทางปัญญา.
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2562). ระบบการฝึกอบรมและการเยี่ยมเยียนเกษตรกร (Training and Visit System: T&V System). กรุงเทพมหานคร: กรมส่งเสริมการเกษตร.
กลุ่มจังหวัดภาคใต้ชายแดน. (2562). แผนยุทธศาสตร์ กลุ่มจังหวัดภาคใต้ชายแดน 2562-2564. ยะลา: กลุ่มงานบริหารยุทธศาสตร์กลุ่มจังหวัดภาคใต้ชายแดน.
ธยายุส ขอเจริญ และคณะ. (2560). กระบวนการพัฒนาการปลุกพืชสวน (ทุเรียน) ของประชาชนในจังหวัดศรีสะเกษ. ใน รายงานการวิจัย. ศรีสะเกษ:
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย วิทยาลัยสงฆ์ศรีสะเกษ.
ประจักร เทพคุณ และคณะ. (2557). รูปแบบการส่งเสริมการเกษตรภายใต้สถานการณ์ความไม่สงบในจังหวัดนราธิวาส. แก่นเกษตร, 42(ฉบับพิเศษ 1), 571-577.
พลสราญ สราญรมย์ เเละคณะ. (2557). การพัฒนาแบบจำลองการส่งเสริมการผลิตผลไม้ของไทยเพื่อการตลาดคุณภาพสูง. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาเกษตรศาสตร์และสหกรณ์. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พีรพร พร้อมเทพ. (2558). การศึกษาแนวทางการพัฒนาการผลิตทุเรียนศรีสะเกษเพื่อการส่งออกไปยังประเทศจีน ในรายการฝึกอบรม หลักสูตรนักบริหารการทูต รุ่นที่ 7 ปี 2558 สถาบันการต่างประเทศเทวะวงศ์วโรปการ. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงการต่างประเทศ.
มะเสาวดี ไสสากา. (2561). รายงานวิจัยโครงการวิจัยพัฒนาวิสาหกิจเพื่อสังคมบริหารไม้ผลครบวงจรตามแนวเศรษฐกิจวิถีธรรม. ใน รายงานวิจัย. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ยุพิณพรรณ ศิริวัธนนุกูล และคณะ. (2550). การยอมรับเทคโนโลยีด้านการจัดสวนลองกองของเกษตรกรในอำเภอบาเจาะ จังหวัดนราธิวาส. วารสารมหาวิทยาลัยทักษิณ, 10(2), 32-49.
สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2562). สถิติการเกษตรของประเทศไทย ปี 2561. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร.
โสมรัศมิ์ จันทรัตน์. (2562). ภูมิทัศน์ภาคเกษตรไทย จะพลิกโฉมอย่างไรสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน. เรียกใช้เมื่อ 25 สิงหาคม 2562 จาก www.bot.or.th.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.




