แบบจำลองการจัดการการเปลี่ยนแปลงเพื่อนำประเทศไทยสู่ประเทศไทย 4.0
คำสำคัญ:
การจัดการการเปลี่ยนแปลง, แบบจำลองการจัดการการเปลี่ยนแปลง, ประเทศไทย 4.0บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะนำเสนอแนวทางการจัดการการเปลี่ยนแปลงเพื่อนำประเทศไทยไปสู่ประเทศไทย 4.0 โดยได้ตั้งคำถามในการศึกษาไว้ สี่ ประการคือ 1) ประเทศไทย 4.0 คืออะไร? 2) แนวทางการจัดการการเปลี่ยนแปลงที่จะนำไปสู่ประเทศไทย 4.0 มีอะไรบ้าง? 3) แบบจำลองการจัดการการเปลี่ยนแปลงที่จะนำประเทศไทยสู่ประเทศไทย 4.0 เป็นอย่างไร? 4) การจัดการการเปลี่ยนแปลงตามแบบจำลองที่พัฒนาขึ้นเพื่อนำประเทศไทยสู่ประเทศไทย 4.0 ทำอย่างไร? เพื่อตอบคำถามสี่ประการดังกล่าวในบทความนี้จะได้นำเสนอสาระสำคัญโดยแบ่งออกเป็น เจ็ด ส่วน คือ 1) บทนำ เพื่อกล่าวนำถึงปัญหา ที่มาของปัญหา ความสำคัญของปัญหา และวัตถุประสงค์ของการศึกษา 2) แนวคิดประเทศไทย 4.0 เพื่อใช้เป็นพื้นฐานในการศึกษาในรายละเอียดต่อไป 3) แนวทางการจัดการการเปลี่ยนแปลงเพื่อก้าวสู่ประเทศไทย 4.0 เพื่อใช้เป็นแนวทางในการกำหนดแบบจำลองการจัดการการเปลี่ยนแปลงเพื่อก้าวสู่ประเทศไทย 4.0 4) แบบจำลองการจัดการการเปลี่ยนแปลงเพื่อนำประเทศไทยสู่ประเทศไทย 4.0 เพื่อนำเสนอแบบจำลองที่เหมาะสมที่จะใช้ในการจัดการการเปลี่ยนแปลงประเทศไทยไปสู่ประเทศไทย 4.0 5) การจัดการการเปลี่ยนแปลงเพื่อก้าวสู่ประเทศไทย 4.0 เพื่อนำเสนอแนวทางปฏิบัติในกระบวนการการจัดการการเปลี่ยนแปลงเพื่อก้าวสู่ประเทศไทย 4.0 6) สรุปและอภิปรายผลการศึกษา เพื่ออภิปรายและแสดงความคิดเห็นและนำไปใช้ในการนำเสนอข้อเสนอแนะเพื่อจัดการการเปลี่ยนแปลงสู่ประเทศไทย 4.0 ต่อไป และ 7) ข้อเสนอแนะ
References
คมชัดลึก. (2561). งานวิจัยไทยขาดคุณภาพยากจะเป็น 4.0. สืบค้นเมื่อ 19 เมษายน 2561, จาก http://www.komchadluek.net/ news/edu-health/297477
จำเนียร จวงตระกูล. (2560). การปฏิรูปค่านิยมของสังคมไทยเพื่อนำประเทศไทยสู่สังคมประชาธิปไตย. Journal of HR Intelligence, 12(2), 96-119.
_______. (เมษายน 5, 2561). ทิศทางของนักพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามนโยบายประเทศ ไทย 4.0. คำบรรยาย. กรุงเทพมหานคร : คณะพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ชนินทร เพ็ญสูตร. (2560) ประเทศไทย 4.0 บริบททางเศรษฐกิจและการเมือง, วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 8(1), 67-69.
ไทยรัฐ. (2561). ระดมพลช่วยดันไทยแลนด์ 4.0 ตั้งบอร์ด-ปรับมายด์เซ็ตคนไทยปลดล็อกอุปสรรค. สืบค้นเมื่อ 6 เมษายน 2561, จาก https://www.thairath.co.th/content/1041790
ประเทศไทย 4.0. (2561). Thailand 4.0. สืบค้นเมื่อ 16 มีนาคม 2561, จาก http://www.admissionpremium. com/content/1377
พงศ์พิพัฒน์ ปัญชานนท์. (2017). วิเคราะห์ไทยแลนด์ 4.0 : วิสัยทัศน์ชาติที่ยังขาดรายละเอียด. สืบค้นเมื่อ 19 เมษายน 2561, จาก http://www.bbc.com/thai/thailand-38527250
พัทรวดี เพิ่มพูน. (2560). บัวสี่เหล่า. สืบค้นเมื่อ 22 ตุลาคม 2560, จาก https://phatpark.wordpress.com
โมเดล ‘ประเทศไทย 4.0’. (2561). ขับเคลื่อนประเทศไทยด้วยนวัตกรรม. สืบค้นเมื่อ 16 มีนาคม 2561, จาก https://www.mmthailand.com/โมเดล-ประเทศไทย4-0/
เศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาเศรษฐกิจไทย. (2561). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 21 มีนาคม 2561, จาก https://sites.google.com/ site/kruchaiyooooo/sersthkic-phx-pheiyng-kab-kar-phathna-sersthkic-thiy/3-phaen-phathna-sersthkic-laea-sangkhm-haeng-chati
สภาพัฒน์. (2561). สภาพัฒน์คาดปี 60 จีดีพีไทยโต 3-4% ชี้เครื่องยนต์เศรษฐกิจจุดติดทุกตัว. สืบค้นเมื่อ 7 เมษายน 2561, จาก https://www.khaosod.co.th/economics/news_226434
สมเกียรติ ตั้งกิจวานิชย์. (2559). ท้องถิ่นในยุคประเทศไทย 4.0. ปาฐกถาพิเศษ “ท้องถิ่นในยุคประเทศไทย 4.0” งานเวทีท้องถิ่นไทยปี 2559. สืบค้นเมื่อ 6 เมษายน 2561, จาก https://www.youtube.com/watch?v= JR19q_qdyl0
สุวิทย์ เมษินทรีย์. (2561). แนวคิดประเทศไทย 4.0. สืบค้นเมื่อ 6 เมษายน 2561, จาก http://planning2. mju.ac.th/goverment /20111119104835_planning/Doc_25590823143652_35 8135.pdf
Ahmad, M. H., Ismail, S., Rani., Wan Nurul Mardiah Wan Mohd, & Wahab, M. H. (2017). Trust in Management, Communication and Organizational Commitment: Factors Influencing Readiness for Change Management in Organization. The 2nd International Conference on Applied Science and Technology 2017 (ICAST'17). Kedah : Malaysia.
Armenakis, A. A., Harris, S. G., & Mossholder, K. W. (1993). Creating readiness for organizational change. Human Relations, 46(6), 623-681.
_______. (2000). Creating Readiness for Organizational Change. In W. L. French, C. H. Bell & R. A. Zawacki (Eds.), Organization Development and Transformation (5th ed., pp. 327-341). Boston : McGraw-Hill Company Inc.
Armstrong, M. (2010). Armstrong's Essential Human Resource Management Practice: A Guide to People Management. London : Kogan Page.
Arunmas, P. (2018). Thailand 4.0 : Rise of the Machines?. Retrieved April, 19, 2018, from https://www.bangkokpost.com/business/news/1407570/thailand-4-0-rise-of-the-machines
Baxter, W. (2017). Thailand 4.0 and the Future of Work in the Kingdom. Retrieved April, 19, 2018, from http://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/---dgreports/dcomm/documents/meetingdocument/ wcms_549062.pd
Blouin, D. (2017). Why ‘Thailand 4.0’ AmItions are No Longer Laughing Matter. Retrieved April, 19, 2018, from http://www.khaosodenglish.com/news/business/2017/07/24/thailand-4-0-ambitions-no-laughing-matter/
Buasuwan, P. (2018). Rethinking Thai higher education for Thailand 4.0. Asian Education and Development Studies, 7(2), 157-173.
By, R. T. (2005). Organizational Change Management: A Critical Review. Journal of Change Management, 5(4), 369-380.
Congruence Model. (2017). The Congruence Model. Retrieved October, 23, 2017, from https://leg4. wikispaces.com/Congruence+Model
Goncalves, J. M., & Goncalves, R. J. D. S. (2012). Overcoming resistance to changes in information technology organizations. Paper presented at the CENTERIS 2012-Conference on ENTERprise Information Systems/HCIST 2012-International Conference on Health and Social Care Information Systems and Technology. Procedia Technology, 5, 293-301.
Hiatt, J. M. (2006). ADKAR: A Model for Change in Business, Government and Our Community Loveland, Colorado : Prosci Research.
Hofstede, G. (1984). Culture's Consequences: International Differences in Work-Related Values. London : Sage.
Holt, D. T., Armenakis, A. A., Field, H. S., & Harris, S. G. (2007). Readiness for Organizational Change: The Systematic Development of a Scale. The Journal of Applied Behavoral Science, 43(2), 232-255.
Joungtrakul, J. (2009). Industrial Democracy and Best Practice in Thailand. Saarbrucken, Germany : LAP Lambert Academic Publishing AG & Co. KG.
_______. (2010). The Strike: A Concerted Industrial Action In Thailand, Strike vesus Lockout, Labour Dispute Prevention and Settlement, Cultural Based Industrial Democracy. Saarbrucken, Germany : LAP Lambert Academic Publishing AG & Co. KG.
_______. (2016). Making Change Last: Is It an Impossible Task in Thailand. AFBE Journal, 9(1), 34-52.
Joungtrakul, J., & Allen, B. M. (2011). Cultural Dimensions of Business Management in Thailand. Paper presented at the East Asia Watch 2011, 1st Academic International Conference: Cross-Cultural Studies and Management in East Asia Bangsaen, Chonburi, Thailand.
Joungtrakul, J., & Sheehan, B. (2013). Industrial Relations Values: A Comparative Study of Western and an AEC Member Country Values-Thailand. (In press). Annual Report of the Working Committee on Labour and Social Welfare of the National Economic and Social Advisory Council. Bangkok : National Economic and Social Advisory Council.
Joungtrakul, J., & Teparagul, O. (2012). Social dialogue in Thailand. In C. Perryer & D. Plowman (Eds.), Business Development in Asia (pp. 149-156). Broadway, Western Australia : Juniper Press Asia.
Kotter, J. P. (2002). The Heart of Change: Real-life Stories of How People Change their Organizations. Boston, Mass : Harvard Business School Press.
_______. (2007). Leading Change: Why Transformation Efforts Fail. January 2007 (Best of HBR), 1-11.
_______. (2012). Leading Change. Boston, Mass : Harvard Business Review Press.
_______. (2016). The 8-Step Process for Leading Change. Retrieved May 31, 2016, from Kotter International
Kreitner, R. (2007). Management (10th ed.). Boston, MA.: Houghton Mifflin Company.
Lawlor, K. B., & Homyak, M. J. (2012). Smart Goals: How the Application of Smart Goals Can Contribute to Achievement of Student Learning Outsomes. Development in Business Simulation and Experimental Learning, 39, 259-267.
Lewin, K. (1947). Frontiers in Group Dynamics: Concept, Method and Reality in Social Science; Social Equilibria and Social Change. Human Relations, 1(5), 5-41.
_______. (2000 orig. 1951). The Field Approach: Culture and Group Life as Quasi-Stationary Processes. In W. L. French, C. H. Bell & R. A. Zawacki (Eds.), Organization Development and Transformation: Managing Effective Change (5th ed., pp. 115). Boston : Irwin McGraw-Hill.
Lines, B. C., Sulivan, K. T., Smithwick, J. B., & Mischung, J. (2015). Overcoming resistance to cahnge in engineering and construction: Change management factors for owner organizations. International Journal of Project Management, 33, 1170-1179.
Mercer Delta Consulting LLC. (2003). The Congruence Model: A Roadmap for Understanding Organizational Performance. Retrieved October 23, 2017, from https://ldt.stanford.edu/-gwarman/Files/Congruence_Model.pdf
Nadler, D. A., & Tushman, M. L. (1980). Frameworks for Organizational Behavior-A model for diagnoseing organizational behavior : Applying a congruence perspective. Retrieved October 23, 2017, from https:///pdf.hs.colu,bia.edu/Congruence-Model.pdf
_______. (1989). Organizational Frame Bending: Principles for Managing Reorientation. The Academy of Management EXECUTIVE, 3(3), 194-204.
Promwong. (2018). Strategic Direction of Science, Technology and Innovation [STI] for Competitivens and Human Resources Deeloment. Retrieved April 19, 2018, from https://mail.google.com/mail/u/0/#inbox/162d181547abf433
Rogers, E. M. (1983). Diffusion of Innovations (3 ed.). New York : The Free Press.
Swanson, R. A., & Holton III, E. F. (2001). Foundations of Human Resource Development. San Francisco : Berrett-Koehler.
The Prosci ADKAR Model. (2017). What is the ADKAR Model?. Retrieved October 22, 2017, from https://www.prosci.com/adkar/adkar-model
The Prosci definition. (2018). The Prosci definition of change management. (2018). Retrieved April 19, 2018, from https://www.prosci.com/change-management/thought-leadership-library/change-management-definition
Ulrich, D., Allen, J., Brockbank, W., Younger, J., & Nyman, M. (2009). HR Transformation: Building Human Resources from the Outside In. New York : McGraw Hill.
Yilmaz, D., & Kilicoglu, kG. (2013). Reistance to change and ways to reducing resistance in educational organizations. European Journal of Research on Education, 1(1), 14-21.
จำเนียร จวงตระกูล. (2560). การปฏิรูปค่านิยมของสังคมไทยเพื่อนำประเทศไทยสู่สังคมประชาธิปไตย. Journal of HR Intelligence, 12(2), 96-119.
_______. (เมษายน 5, 2561). ทิศทางของนักพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามนโยบายประเทศ ไทย 4.0. คำบรรยาย. กรุงเทพมหานคร : คณะพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ชนินทร เพ็ญสูตร. (2560) ประเทศไทย 4.0 บริบททางเศรษฐกิจและการเมือง, วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 8(1), 67-69.
ไทยรัฐ. (2561). ระดมพลช่วยดันไทยแลนด์ 4.0 ตั้งบอร์ด-ปรับมายด์เซ็ตคนไทยปลดล็อกอุปสรรค. สืบค้นเมื่อ 6 เมษายน 2561, จาก https://www.thairath.co.th/content/1041790
ประเทศไทย 4.0. (2561). Thailand 4.0. สืบค้นเมื่อ 16 มีนาคม 2561, จาก http://www.admissionpremium. com/content/1377
พงศ์พิพัฒน์ ปัญชานนท์. (2017). วิเคราะห์ไทยแลนด์ 4.0 : วิสัยทัศน์ชาติที่ยังขาดรายละเอียด. สืบค้นเมื่อ 19 เมษายน 2561, จาก http://www.bbc.com/thai/thailand-38527250
พัทรวดี เพิ่มพูน. (2560). บัวสี่เหล่า. สืบค้นเมื่อ 22 ตุลาคม 2560, จาก https://phatpark.wordpress.com
โมเดล ‘ประเทศไทย 4.0’. (2561). ขับเคลื่อนประเทศไทยด้วยนวัตกรรม. สืบค้นเมื่อ 16 มีนาคม 2561, จาก https://www.mmthailand.com/โมเดล-ประเทศไทย4-0/
เศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาเศรษฐกิจไทย. (2561). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 21 มีนาคม 2561, จาก https://sites.google.com/ site/kruchaiyooooo/sersthkic-phx-pheiyng-kab-kar-phathna-sersthkic-thiy/3-phaen-phathna-sersthkic-laea-sangkhm-haeng-chati
สภาพัฒน์. (2561). สภาพัฒน์คาดปี 60 จีดีพีไทยโต 3-4% ชี้เครื่องยนต์เศรษฐกิจจุดติดทุกตัว. สืบค้นเมื่อ 7 เมษายน 2561, จาก https://www.khaosod.co.th/economics/news_226434
สมเกียรติ ตั้งกิจวานิชย์. (2559). ท้องถิ่นในยุคประเทศไทย 4.0. ปาฐกถาพิเศษ “ท้องถิ่นในยุคประเทศไทย 4.0” งานเวทีท้องถิ่นไทยปี 2559. สืบค้นเมื่อ 6 เมษายน 2561, จาก https://www.youtube.com/watch?v= JR19q_qdyl0
สุวิทย์ เมษินทรีย์. (2561). แนวคิดประเทศไทย 4.0. สืบค้นเมื่อ 6 เมษายน 2561, จาก http://planning2. mju.ac.th/goverment /20111119104835_planning/Doc_25590823143652_35 8135.pdf
Ahmad, M. H., Ismail, S., Rani., Wan Nurul Mardiah Wan Mohd, & Wahab, M. H. (2017). Trust in Management, Communication and Organizational Commitment: Factors Influencing Readiness for Change Management in Organization. The 2nd International Conference on Applied Science and Technology 2017 (ICAST'17). Kedah : Malaysia.
Armenakis, A. A., Harris, S. G., & Mossholder, K. W. (1993). Creating readiness for organizational change. Human Relations, 46(6), 623-681.
_______. (2000). Creating Readiness for Organizational Change. In W. L. French, C. H. Bell & R. A. Zawacki (Eds.), Organization Development and Transformation (5th ed., pp. 327-341). Boston : McGraw-Hill Company Inc.
Armstrong, M. (2010). Armstrong's Essential Human Resource Management Practice: A Guide to People Management. London : Kogan Page.
Arunmas, P. (2018). Thailand 4.0 : Rise of the Machines?. Retrieved April, 19, 2018, from https://www.bangkokpost.com/business/news/1407570/thailand-4-0-rise-of-the-machines
Baxter, W. (2017). Thailand 4.0 and the Future of Work in the Kingdom. Retrieved April, 19, 2018, from http://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/---dgreports/dcomm/documents/meetingdocument/ wcms_549062.pd
Blouin, D. (2017). Why ‘Thailand 4.0’ AmItions are No Longer Laughing Matter. Retrieved April, 19, 2018, from http://www.khaosodenglish.com/news/business/2017/07/24/thailand-4-0-ambitions-no-laughing-matter/
Buasuwan, P. (2018). Rethinking Thai higher education for Thailand 4.0. Asian Education and Development Studies, 7(2), 157-173.
By, R. T. (2005). Organizational Change Management: A Critical Review. Journal of Change Management, 5(4), 369-380.
Congruence Model. (2017). The Congruence Model. Retrieved October, 23, 2017, from https://leg4. wikispaces.com/Congruence+Model
Goncalves, J. M., & Goncalves, R. J. D. S. (2012). Overcoming resistance to changes in information technology organizations. Paper presented at the CENTERIS 2012-Conference on ENTERprise Information Systems/HCIST 2012-International Conference on Health and Social Care Information Systems and Technology. Procedia Technology, 5, 293-301.
Hiatt, J. M. (2006). ADKAR: A Model for Change in Business, Government and Our Community Loveland, Colorado : Prosci Research.
Hofstede, G. (1984). Culture's Consequences: International Differences in Work-Related Values. London : Sage.
Holt, D. T., Armenakis, A. A., Field, H. S., & Harris, S. G. (2007). Readiness for Organizational Change: The Systematic Development of a Scale. The Journal of Applied Behavoral Science, 43(2), 232-255.
Joungtrakul, J. (2009). Industrial Democracy and Best Practice in Thailand. Saarbrucken, Germany : LAP Lambert Academic Publishing AG & Co. KG.
_______. (2010). The Strike: A Concerted Industrial Action In Thailand, Strike vesus Lockout, Labour Dispute Prevention and Settlement, Cultural Based Industrial Democracy. Saarbrucken, Germany : LAP Lambert Academic Publishing AG & Co. KG.
_______. (2016). Making Change Last: Is It an Impossible Task in Thailand. AFBE Journal, 9(1), 34-52.
Joungtrakul, J., & Allen, B. M. (2011). Cultural Dimensions of Business Management in Thailand. Paper presented at the East Asia Watch 2011, 1st Academic International Conference: Cross-Cultural Studies and Management in East Asia Bangsaen, Chonburi, Thailand.
Joungtrakul, J., & Sheehan, B. (2013). Industrial Relations Values: A Comparative Study of Western and an AEC Member Country Values-Thailand. (In press). Annual Report of the Working Committee on Labour and Social Welfare of the National Economic and Social Advisory Council. Bangkok : National Economic and Social Advisory Council.
Joungtrakul, J., & Teparagul, O. (2012). Social dialogue in Thailand. In C. Perryer & D. Plowman (Eds.), Business Development in Asia (pp. 149-156). Broadway, Western Australia : Juniper Press Asia.
Kotter, J. P. (2002). The Heart of Change: Real-life Stories of How People Change their Organizations. Boston, Mass : Harvard Business School Press.
_______. (2007). Leading Change: Why Transformation Efforts Fail. January 2007 (Best of HBR), 1-11.
_______. (2012). Leading Change. Boston, Mass : Harvard Business Review Press.
_______. (2016). The 8-Step Process for Leading Change. Retrieved May 31, 2016, from Kotter International
Kreitner, R. (2007). Management (10th ed.). Boston, MA.: Houghton Mifflin Company.
Lawlor, K. B., & Homyak, M. J. (2012). Smart Goals: How the Application of Smart Goals Can Contribute to Achievement of Student Learning Outsomes. Development in Business Simulation and Experimental Learning, 39, 259-267.
Lewin, K. (1947). Frontiers in Group Dynamics: Concept, Method and Reality in Social Science; Social Equilibria and Social Change. Human Relations, 1(5), 5-41.
_______. (2000 orig. 1951). The Field Approach: Culture and Group Life as Quasi-Stationary Processes. In W. L. French, C. H. Bell & R. A. Zawacki (Eds.), Organization Development and Transformation: Managing Effective Change (5th ed., pp. 115). Boston : Irwin McGraw-Hill.
Lines, B. C., Sulivan, K. T., Smithwick, J. B., & Mischung, J. (2015). Overcoming resistance to cahnge in engineering and construction: Change management factors for owner organizations. International Journal of Project Management, 33, 1170-1179.
Mercer Delta Consulting LLC. (2003). The Congruence Model: A Roadmap for Understanding Organizational Performance. Retrieved October 23, 2017, from https://ldt.stanford.edu/-gwarman/Files/Congruence_Model.pdf
Nadler, D. A., & Tushman, M. L. (1980). Frameworks for Organizational Behavior-A model for diagnoseing organizational behavior : Applying a congruence perspective. Retrieved October 23, 2017, from https:///pdf.hs.colu,bia.edu/Congruence-Model.pdf
_______. (1989). Organizational Frame Bending: Principles for Managing Reorientation. The Academy of Management EXECUTIVE, 3(3), 194-204.
Promwong. (2018). Strategic Direction of Science, Technology and Innovation [STI] for Competitivens and Human Resources Deeloment. Retrieved April 19, 2018, from https://mail.google.com/mail/u/0/#inbox/162d181547abf433
Rogers, E. M. (1983). Diffusion of Innovations (3 ed.). New York : The Free Press.
Swanson, R. A., & Holton III, E. F. (2001). Foundations of Human Resource Development. San Francisco : Berrett-Koehler.
The Prosci ADKAR Model. (2017). What is the ADKAR Model?. Retrieved October 22, 2017, from https://www.prosci.com/adkar/adkar-model
The Prosci definition. (2018). The Prosci definition of change management. (2018). Retrieved April 19, 2018, from https://www.prosci.com/change-management/thought-leadership-library/change-management-definition
Ulrich, D., Allen, J., Brockbank, W., Younger, J., & Nyman, M. (2009). HR Transformation: Building Human Resources from the Outside In. New York : McGraw Hill.
Yilmaz, D., & Kilicoglu, kG. (2013). Reistance to change and ways to reducing resistance in educational organizations. European Journal of Research on Education, 1(1), 14-21.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
2018-05-01
How to Cite
ฉบับ
บท
บทความปริทัศน์
