The Development of Informal Education of Opportunity Foundation, Nangrong District, Buriram Province
DOI:
https://doi.org/10.14456/nrru-rdi.2024.1คำสำคัญ:
การพัฒนาการจัดการศึกษา, การจัดการศึกษาตามอัธยาศัย, มูลนิธิเพื่อให้โอกาสบทคัดย่อ
การให้การสนับสนุนและปรับปรุงการเรียนรู้เพื่อตอบสนองต่อความต้องการตามคุณลักษณะพิเศษของนักเรียนแต่ละคนจำเป็นต้องมีหลักการและวิธีการที่สำคัญอย่างหลากหลายและเป็นประโยชน์ต่อผู้เรียน ดังนั้น งานวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพปัญหาการพัฒนา ศึกษาแนวทางการพัฒนา และศึกษาผลการพัฒนา การจัดการศึกษาตามอัธยาศัยของมูลนิธิเพื่อให้โอกาส อำเภอนางรอง จังหวัดบุรีรัมย์ กำหนดกลุ่มเป้าหมายโดยไม่อาศัยความน่าจะเป็นด้วยวิธีการเลือกแบบเฉพาะเจาะจง ประกอบด้วย กลุ่มผู้ร่วมพัฒนาและจิตอาสา 18 คน กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 4 คน กลุ่มผู้เรียน 15 คน รวมทั้งสิ้น 37 คน โดยใช้เครื่องมือการวิจัย ประกอบด้วย แบบสอบถามสภาพปัญหา แบบประเมินความรู้ความเข้าใจ แบบประเมินผลการพัฒนา แบบสังเกตการมีส่วนร่วม และแบบสัมภาษณ์ ที่มีค่าดัชนีความสอดคล้องเท่ากับ 1.00 ทุกฉบับ ในการเก็บรวบรวมข้อมูล 4 ขั้นตอน คือ ขั้นวินิจฉัยและขั้นดำเนินการโดยการจัดประชุมเชิงปฏิบัติการ ขั้นวัดผลโดยร่วมกันดำเนินการ สังเกตการณ์ ประเมินผลโครงการ กิจกรรม และขั้นสะท้อนผล โดยการจัดสนทนากลุ่ม และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหาในรูปแบบเชิงบรรยายและใช้สถิติเชิงพรรณนาในการวิเคราะห์หาค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัย พบว่า 1) เด็กในมูลนิธิยังขาดทักษะและควรมีการปรับปรุงและพัฒนา 2) กลุ่มผู้ร่วมวิจัยและจิตอาสามีความรู้ความเข้าใจการจัดการศึกษาตามอัธยาศัยในระดับมากที่สุด 3) การวิเคราะห์สภาพแวดล้อม ประกอบด้วย ปัจจัยภายใน คือ จุดแข็ง มีจำนวน 18 ข้อ จุดอ่อน มีจำนวน 15 ข้อ และปัจจัยภายนอก คือ โอกาส มีจำนวน 13 ข้อ และความท้าทาย มีจำนวน 8 ข้อ 4) แนวทางการพัฒนาสามารถกำหนดโครงการพัฒนาทักษะได้ 6 โครงการ รวม 72 ดัชนีชี้วัด 5) ภาพรวมผลการดำเนินงานพัฒนาอยู่ในระดับมาก และ 6) ภาพรวมของการพัฒนาอยู่ในระดับมาก โดยมีโครงการพัฒนาทักษะชีวิตตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงอยู่ในระดับมากเป็นอันดับแรก ส่วนโครงการพัฒนาทักษะการอ่านออก เขียนได้ภาษาอังกฤษอยู่ในระดับปานกลาง โดยมีข้อเสนอแนะคือ ควรมีการนำไปบรรจุเป็นนโยบายขององค์กรเพื่อให้เกิดการบริหารจัดการไปสู่ความเป็นเลิศอย่างต่อเนื่อง
References
Arsathong, S., & Julsuwan, S. (2024). Components and Indicators of Education Management According to Sub-District Non-Formal and Informal Education Centre Standards for Excellence. International Online Journal of Education and Teaching (IOJET), 11(1), 103-114.
Brault, A., & Vaillancourt, G. (2022). Group Telehealth Music Therapy with Caregivers: A Qualitative Inquiry. Journal of Patient Experience, 9, 1–9. https://doi.org/10.1177/23743735221107241
Bruscia, K. E. (2014). Defining Music Therapy (3rd ed.). Barcelona Publishers.
Coghlan, D., & Brannick, T. (2001). Doing Action Research in Your Own Organization. Sage.
Department of Academic Affairs. (2002). Basic Education Curriculum 2001 (3rd ed.). Teachers' Council of Ladprao Printing House.
Department of Provincial Administration. (2013). Foundation and Association Operations Manual. Territorial Defense Volunteer Printing House, Department of Provincial Administration. N.p.
Dick, W., & Carey, L. (1985). The system design of Instruction. Foresman E. Alana.
Drucker, P. F. (2006). The fifth discipline: the art and practice of the learning Organization. Doubleday.
George, J. M., & Jones, G. R. (2014). Understanding and mamaging: Organizational Behavior (2nd ed.). Addison-Wesley.
Hasbullah, H., Wahidah, N., & Nanning, N. (2023). Integrating Multiple Intelligence Learning Approach to Upgrade Students' English Writing Skills. International Journal of Language Education, 7(2), 199-211. https://doi.org/10.26858/ijole.v7i2.34383
James, E. A., Milenkiewicz, M. T., & Bucknam, A. (2008). Participatory Action Research for Educational Leadership. Sage.
Kasetsart University. (2022). Child and youth development report for the year 2021. Faculty of Social Sciences. Kasetsart University.
Keesukphan, E. (2023, November 1). Quality of Thai education and hope that has not yet been lost. Matichon Online. https://www.matichon.co.th/article/news_4092025
Klambut, T. (2021). Development of additional course curriculum. Living according to the philosophy of Sufficiency Economy Social Studies, Religion and Culture learning group, Grade 5. [Master’s Thesis, Pibulsongkram Rajabhat University]. ThaiLIS Digital Collection Object Download (TDC). https://tdc.thailis.or.th/tdc/dccheck.php?Int_code=22&RecId=1620&obj_id=8716&showmenu=no
Laowichian, U. (2015). Public Administration: nature of the subject and various dimensions. Sematham Publishing House.
Likert, R., & Lkert, J. (1976). New way of managing conflict. McGraw-Hill.
Manurung, P., Karimaliana, K., Ansi, R. Y., Harahap, D. A., Ginting, D., & Subagiharti, H. (2021). The involvement of non-formal education in students' learning needs during the covid-19 epidemic. International Journal for Educational and Vocational Studies, 3(4), 287-292. https://doi.org/10.29103/ijevs.v3i4.5901
Ministry of Education. (2017). National Education Plan 2017-2036. Agricultural Cooperative Assembly Press of Thailand.
Moeed, A. (2023). Adoption of Online Higher Education System in Saudi Arabia During the COVID-19 Pandemic: A SWOC Analysis. European Economic Letters (EEL), 13(5), 1203-1211. https://doi.org/10.52783/eel.v13i5.894
Mokharat, S., & Phonhan, C. (2023). Guidelines for developing the results of educational administration according to the Sufficiency Economy Philosophy in schools under Maha Sarakham Municipality. Journal of Education Maha Sarakham Rajabhat University, 20(2), 60-72.
National Education Act 1999. (1999, August 14). Royal Gazette. Volume 125, 41 Kor, pages 1-46.
Office for the Promotion of Non-Formal and Informal Education. (2017). Policy and focus of operations Office for the Promotion of Non-Formal and Informal Education Fiscal year, 2017. Teachers Council Ladprao.
Office of the Civil Service Commission. (2010). Manual for determining competency in the civil service: Manual for administrative competency. Prachoomchang publisher.
Office of the National Economic and Social Development Council. (2016). SUSTAINABLE DEVELOPMENT GOALS. Office of the National Economic and Social Development Council. https://sdgs.nesdc.go.th/เกี่ยวกับ-sdgs/
Opportunity Foundation. (2019). Personnel information of Opportunity Foundation, Nangrong District, Buriram Province. Opportunity Foundation Printing House.
Saleesongsom, P. (2022). Skills of educational institution administrators in the 21st century in Mae Lao District under the Chiang Rai Primary Educational Service Area Office, Area 2. [Master’s Independent study, University of Phayao]. ThaiLIS Digital Collection Object Download (TDC). https://tdc.thailis.or.th/tdc/dccheck.php?Int_code=191&RecId=1937&obj_id=16040&showmenu=no
Sararatana, W. (2012). Concepts, theories, and issues for educational administration (8th ed.). Thippayawisut.
Srisa-Ard, B. (2017). Preliminary research (10th ed.). Suviriyasan.
Taylor, F. W. (2002). The Principles of Scientific Management. Harper.
Tirakanan, S. (2006). The use of Statistics in social science research: a guide to practice (2nd ed.). Chulalongkorn University.
UCDAVIS College of Agricultural & Environmental Sciences. (2023, November 1). SWOC Analysis. chrome-extension://efaidnbmnnnibpcajpcglclefindmkaj/https://meas.illinois.edu/wp-content /uploads/2017/02/Tips-and-Facts-A-SWOC-Analysis.pdf
Wasi, P. (1994). Future educational development in the guidelines for future educational development. Office of the National Education Commission.
Wasi, P. (2007). Sufficiency economy and civil society, guidelines for revitalizing the economy and society (6th ed.). Mor Chao Ban Publishing.
Yawirat, N. (2013). Modern management (7th ed.). Triple Group.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2024 สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
