นวนิยายแนวสืบสวนสอบสวนแบบมืดของปราปต์ กลวิธีการสร้างโครงเรื่องกับการนำเสนอตัวละครชายขอบ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบการนำเสนอโครงเรื่อง และกลวิธีการนำเสนอตัวละครชายขอบในนวนิยายแนวสืบสวนสอบสวนแบบมืดของปราปต์ จำนวน 4 เรื่อง คือ กาหลมหรทึก นิราศมหรรณพ เปรต และลิงพาดกลอน ผลการศึกษาพบว่า แม้นวนิยายแนวสืบสวนสอบสวนแบบมืดของปราปต์ดำเนินเรื่องตามขนบของนวนิยายแนวนี้ แต่มีลักษณะโต้ขนบในการจบเรื่องแบบปลายเปิด โดยตัวละครผู้กระทำผิดมิได้ถูกลงโทษตามกฎหมายหรือพบกับความตาย ด้านกลวิธีการนำเสนอตัวละครในนวนิยายแนวสืบสวนสอบสวนแบบมืดของปราปต์ พบว่านวนิยายของปราปต์มีความโดดเด่นด้านการนำเสนอตัวละครชายขอบผ่าน 2 กลวิธี ประการแรก คือ กลวิธีการนำเสนอคู่ตรงข้าม ทั้งด้านสถานะทางสังคมและด้านความคิดให้กับตัวละครชายขอบ และประการที่สอง คือ กลวิธีการนำเสนอบทบาทใหม่ให้กับตัวละครชายขอบแทนที่จะนำเสนอภาพเหมารวมด้านลบที่สังคมสร้างให้ กล่าวได้ว่า รูปแบบการสร้างโครงเรื่องและกลวิธีการนำเสนอตัวละครดังกล่าวในนวนิยายแนวสืบสวนสอบสวนแบบมืดของปราปต์ นับเป็นจุดเด่นที่มิได้เพียงสร้างความสนุกสนานน่าติดตามจากความซับซ้อนของการสร้างเรื่องราวเท่านั้น แต่ยังนำเสนอสารเกี่ยวกับกลุ่มคน
ที่ถูกกดทับในสังคมไทยร่วมสมัยไปพร้อมกัน
Article Details
References
ภาษาไทย
ชูศักดิ์ ภัทรกุลวณิชย์. (2558). อ่าน (ไม่) เอาเรื่อง (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: อ่าน.
ถนอมนวล หิรัญเทพ. (2551). วาทกรรมความพิการในเรื่องเล่าสมัยใหม่ของไทย.(วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวรรณคดีเปรียบเทียบ). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ธงชัย แซ่เจี่ย. (2560). การเล่าเรื่องแบบหลังสมัยใหม่ใน นิราศมหรรณพของปราปต์. ในบทความนำเสนอการประชุมวิชาการระดับชาติ “มศว วิจัย” ครั้งที่ 10. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ธงชัย แซ่เจี่ย. (2562). จากกาหลมหรทึก สู่ ลิงพาดกลอน: จักรวาลคู่ขนานกับ
การฉวยใช้วัฒนธรรมวายของนักเขียน. ใน บทความนำเสนอการประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 57: สาขาศึกษาศาสตร์, สาขาเศรษฐศาสตรและบริหารธุรกิจ, สาขามนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ธรณินทร์ มีเพียร. (2542). นวนิยายสืบสวนในทรรศนะของซเวทาน โตโดรอฟ. วารสารอักษรศาสตร์, 28(1), 90-111.
ธัญญารักษ์ ฉบับแบบ และคณะ. (2562). การประยุกต์ใช้ข้อมูลคติชนเรื่องตำนานผีไทยในการสร้างสรรค์ นวนิยายชุดผีมหานคร. ใน บทความนำเสนอการประชุมวิชาการระดับปริญญาตรีด้านมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ครั้งที่ 2. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ปราปต์. (2561ก). กาหลมหรทึก (พิมพ์ครั้งที่ 16). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์
พับลิชชิ่ง.
ปราปต์. (2561ข). นิราศมหรรณพ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์
พับลิชชิ่ง.
ปราปต์. (2561ค). เปรต. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โซฟาพับลิชชิ่ง.
ปราปต์. (2561ง). ลิงพาดกลอน (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์
พับลิชชิ่ง.
ปาริฉัตร ภูพันธ์. (2553). อาชญนิยายไทย พ.ศ. 2541 – 2550. วารสารศิลปศาสตร์ปริทัศน์, 5(10), 53-65.
เพ็ญวิษา วัฒนปรีชานนท์. (2550). กลวิธีการประพันธ์ในนวนิยายแนวสืบสวนสอบสวนของกิ่งฉัตร. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาภาษาไทย). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
แพร ปุโรทกานนท์ และสราญรัตน์ ไว้เกียรติ. (2561). กาหลมหรทึก: ทำความรู้จัก“ปราปต์”ผู้เขียนนิยายสืบสวนสอบสวนที่เขย่าวงการวรรณกรรมไทย.
สืบค้นเมื่อ 8 มกราคม 2564 จาก https://thestandard.co/prapt-chairat-pipitpatanaprapt/
ยุวพาส์ (ประทีปะเสน) ชัยศิลป์วัฒนา. (2559). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับวรรณคดี.กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สรณัฐ ไตลังคะ. (2560). ศาสตร์และศิลป์แห่งการเล่าเรื่อง. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานทางวิชาการ มนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สุรเดช โชติอุดมพันธ์. (2563). The spatial turn: วิธีวิทยาการศึกษาพื้นที่ในวรรณกรรม.
ใน นววิถี: วิธีวิทยาร่วมสมัยในการศึกษาวรรณกรรม (น. 120-181). กรุงเทพฯ: ศยาม.
สุริชัย หวันแก้ว. (2550). คนชายขอบ: จากความคิดสู่ความจริง. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อธิษฐาน กาญจนะพงศ์. (2562). เปรต พญานาค ชนกลุ่มน้อย ชนชั้นและภาพสะท้อนสังคมไทยผ่านนวนิยายของปราปต์. สืบค้นเมื่อ 8 มกราคม 2564 จาก https://thestandard.co/novel-of-prapt/
อลิสา สันตสมบัติ. (2552). ความจริง อัตลักษณ์ เรื่องเล่า และเขาวงกต: การแสวงหาแบบหลังสมัยใหม่ในนวนิยายโต้ขนบสืบสวนสอบสวน. (วิทยานิพนธ์
มหาบัณฑิต สาขาวรรณคดีเปรียบเทียบ). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
อังคณา สุขวิเศษ. (2544). นวนิยายแนวสืบสวนสอบสวน: อิทธิพลของชุดชอร์ลอคโฮล์มส์ที่มีต่อชุดปัวโรต์และนิทานทองอิน. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต
สาขาวรรณคดีเปรียบเทียบ). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ภาษาต่างประเทศ
Harrison, R. (2009). “Elementary, My Dear Wat”: Influence and Imitation in the Early Crime Fiction of ‘Late-Victorian’ Siam. In Chewing Over the West: Occidental Narratives in Non-Western Readings (pp. 303-348). Amsterdam and New York: Rodopi.
Lim, S. (2012). Detective Fiction, the Police and Secrecy in Early Twentieth Century Siam. South East Asia Research, 20(1), 83-102.
Chotiudompant, S. (2017). World Detective Form and Thai Crime Fiction. In Crime fiction as world literature (pp. 197-211). New York: Bloomsbury Academic.
Chaochuti, T. (2009). “The Murderer of Bangkhunphrom”: The Semi- Colonial Siam and its Early Literary Adaptations. Manusya: Journal of Humanities, 12(4), 30-41.