Vampire Bat, Foreign Species and the Relationship between Humans and Nature in The Novel Entitled Phantharattikan by Nanthana Weerachon
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article aims to study the relationship between humans and nature through the presentation of the character of the vampire bat in the novel: Phantharattikan by Nanthana Weerachon, using the concept of ecocriticism as the main framework for analysis. The study was divided into two themes: 1) Vampire bats: Mysterious and ferocious creatures; 2) Vampiric humans: Other alien races. The study found that Vampire bats are depicted as an animal that is presented as an exotic species that is not native to Thailand. It is as this exotic species that vampire bats are regarded as mysterious, unapproachable, and when the vampire bats appear, humans fear their ferocity. It also found that the text proposes the notion that the genes of vampire bats could enter the human body. That is why the human with the animal's genetics is presented as a representation of a strange human, which is different from normal human beings. However, the text does not present the horrors of humans with vampire bat genes. Instead, it makes such characters miserable in their destiny. To sum up, Phantharattikan presents the image of vampire bats as an alien species that threatens humans. It shows the relationship between human and nature from the dimension that humans surrender to nature.
Article Details
References
ภาษาไทย
แคมแบลล์, ซี. (2558). ปรักปรำศาสตร์ (อลิสา สันตสมบัติ, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: มติชน.(ต้นฉบับพิมพ์ปี 1977).
ฉวีวรรณ หุตะเจริญ. (2539). ผลกระทบจากชนิดพันธุ์ต่างถิ่นต่อความหลากหลายทางชีวภาพด้านป่าไม้. ใน รายงานการประชุมวิชาการ ชนิดพันธุ์ต่างถิ่นในประเทศไทย (น. 70-80). กรุงเทพฯ: ฝ่ายทรัพยากรชีวภาพ กองประสานการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม สำนักงานนโยบายและแผนสิ่งแวดล้อม.
ดารินทร์ ประดิษฐ์ทัศนีย์. (2559). รื้อสร้างมายาคติเบื้องหลังความอหังการของ “มนุษย์” ใน Ishmael: An Adventure of the Mind and Spirit ของ แดเนียล ควินน์. ใน พินิจปัญหาสิ่งแวดล้อมผ่านมุมมองวรรณกรรมอเมริกันร่วมสมัย (น. 39-94). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธัญญา สังขพันธานนท์. (2556ก). ผู้หญิงยิงเรือ: ผู้หญิง ธรรมชาติ อำนาจ และวัฒนธรรมกำหนด สตรีนิยมเชิงนิเวศในวรรณคดีไทย. กรุงเทพฯ: นาคร.
ธัญญา สังขพันธานนท์. (2556ข). วรรณคดีสีเขียว กระบวนทัศน์และวาทกรรมธรรมชาติในวรรณคดีไทย. กรุงเทพฯ: นาคร.
ธัญญา สังขพันธานนท์. (2560). ใช่เพียงเดรัจฉาน: สัตวศึกษาในมุมมองของการวิจารณ์เชิงนิเวศ ใน ทฤษฎีกับการวิจารณ์ศิลปะ: ทัศนะของนักวิชาการไทย (น. 328-407). กรุงเทพฯ: คบไฟ.
นันทนา วีระชน. (2558). พันธะรัตติกาล. กรุงเทพฯ: ศิลปาบรรณาคาร
ปองปรารถน์ สุนทรเภสัช. (2563). อคติทางชาติพันธ์ุต่อสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวในสังคมไทยที่ปรากฏในสื่อสังคมออนไลน์เว็บบอร์ดพันทิป. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงราย, 15(1), 26-47.
พงศ์เทพ สุวรรณวารี. (2558). การสำรวจชนิดพันธุ์ต่างถิ่นในพื้นที่เกาะช้างและหมู่เกาะใกล้เคียงจังหวัดตราด (รายงานการวิจัย). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี, นครราชสีมา.
พงศ์วรุตม์ ธีระวัฒน์. (2564). แนวทางการจัดการชนิดพันธุ์ต่างถิ่นที่รุกราน กรณีศึกษาปลาหมอคางดำ ในพื้นที่ตำบลไร่เก่า อำเภอสามร้อยยอด จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ (รายงานการค้นคว้าอิสระ สาขาการจัดการสิ่งแวดล้อม). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, กรุงเทพฯ.
พิสิฐ ณ พัทลุง. (2539). ผลกระทบชนิดพันธุ์ต่างถิ่น. ใน รายงานการประชุมวิชาการ ชนิดพันธุ์ต่างถิ่นในประเทศไทย (น. 64-67). กรุงเทพฯ: ฝ่ายทรัพยากรชีวภาพ กองประสานการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม สำนักงานนโยบายและแผนสิ่งแวดล้อม.
มิ่ง ปัญหา. (2558). Dracula: โอษฐภาวะและความเป็นสัตว์ในพื้นที่เมือง. ใน ดิน น้ำ ลม ไฟ: ธาตุ จักรวาล พิษภัย จากมุมมองมนุษยศาสตร์ (น. 203-252). กรุงเทพฯ: สยามปริทัศน์.
สำนักวิจัยการอนุรักษ์ป่าไม้และพันธุ์พืช. (2556). พืชต่างถิ่นรุกรานในพื้นที่เขตอนุรักษ์. กรุงเทพฯ: ส่วนความหลากหลายทางชีวภาพ สำนักวิจัยการอนุรักษ์ป่าไม้และพันธุ์พืช กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช.
สุภางค์ จันทวานิช. (2555). ทฤษฎีสังคมวิทยา (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรวรรณ ฤทธิ์ศรีธร. (2562). ภาพแทนและการประกอบสร้างความจริงเรื่องธรรมชาติในนวนิยายแนวจินตนิมิตของไทย (วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาภาษาไทย). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.
อันดามัน พีรานนท์. (2561). กระบวนการรับรู้ต่อการเปลี่ยนแปลงความหมายของการนำเสนอภาพผีแวมไพร์ในภาพยนตร์ ซีรีส์ และนิยายออนไลน์ (รายงานการศึกษาเฉพาะบุคคล ปริญญาบัณฑิต สาขามานุษยวิทยา). มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.
อาทิตย์ เจียมรัตตัญญู. (2560). จาก "โซ๊ด" สู่ "สะวิง": อัสดงคตนิยมกับการเมืองของการแปลทางวัฒนธรรมในประวัติศาสตร์ไทยสมัยใหม่. ใน รัฐศาสตร์สาร (น. 73-130). กรุงเทพฯ: เคล็ดไทย.
อาทิตย์ เจียมรัตตัญญู. (2562). ผัสสศึกษาและผัสสวิจารณ์: พัฒนาการ แนวคิดทฤษฎี และวิธีวิทยา. ใน นววิถี วิธีร่วมสมัยในการศึกษาวรรณกรรม (น. 235-322). กรุงเทพฯ: สยามปัญญา.
ภาษาต่างประเทศ
Buell, L. & Ursula, K. H. & Thornber, K. others. (2011). Literature and Environment. Annu. Rev. Environ. Resource, 36, 417–440.
Emmanuel, N. (2015). Eurocentrism and the African Frora and Fauna: An Ecocritical Discourse of Obinkarm Echewa’s The Land’s Lord European Journal of English Language. Linguistic and Literature, 2(1), 32–42.
Feder, H. (2010). “A blot upon the earth”: Nature’s “Negative” and the Production of Monstrosity in Frankenstein. Journal of Ecocriticism, 2(1), 55–66.
Glottfelty, C. (1996). The Ecocriticism Reader: Landmarks in Literary Ecology. Athens: University of Georgia Press.
Murphy, P. D. (2009). Ecocritical Explorations in Literary and Cultural Studies: Fences, Boundaries, and Field. New York and Toronto: Lexington Books.
