การบูรณาการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองกับการทำงานเพื่อบริการการท่องเที่ยวชุมชน ภายใต้โครงการชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี ในจังหวัดเชียงราย
คำสำคัญ:
การบูรณาการเรียนรู้, การท่องเที่ยวชุมชน, โครงการชุมชนท่องเที่ยว, OTOP นวัตวิถีบทคัดย่อ
การวิจัยมีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อพัฒนาคู่มือบูรณาการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองกับการทำงานเพื่อบริการการท่องเที่ยวชุมชน OTOP นวัตวิถี ในจังหวัดเชียงราย 2) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้ก่อนเรียนกับหลังเรียนจากการใช้คู่มือบูรณาการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเอง 3) เพื่อประเมินการพึงพอใจต่อคู่มือบูรณาการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเอง งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง กลุ่มเป้าหมาย คือ ชุมชนทั้ง 4 ใน 2 อำเภอของจังหวัดเชียงราย เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย 1) แบบสำรวจ 2) คู่มือภาษาอังกฤษ 3) แบบทดสอบก่อนเรียนกับหลังเรียน 4) แบบประเมินความคิดเห็นการเรียนรู้ด้วยตนเอง การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน คือ การทดสอบค่าที
ผลการวิจัยพบว่า 1) การพัฒนาคู่มือฯ ที่เหมาะสมกับชุมชนทั้ง 4 ที่ประกอบด้วยเนื้อหา 5 บท ที่แตกต่างกัน และรหัสคิวอาร์ (QR Code) เพื่อสแกนฟังเสียงในบทนั้น ๆ 2) ผลสัมฤทธิ์การใช้คู่มือการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองสำหรับชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี หลังการใช้คู่มือมีค่าสูงกว่าก่อนการใช้คู่มืออย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 3) ความพึงพอใจทุกด้านอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.72; S.D. = 0.44) เมื่อพิจารณารายข้อพบว่า ด้านเนื้อหาตรงตามความต้องการของผู้เรียน มีค่าความพึงพอใจสูงสุด อยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.825; S.D. = .382)
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (ม.ป.ป.). สถิตินักท่องเที่ยวภายในประเทศ ปี 2562 (จำแนกตามภูมิภาคและจังหวัด). สืบค้นเมื่อวันที่ 20 มีนาคม 2564, จาก https://www.mots.go.th/more_news_new.php?cid=618
กองแผนงาน กรมการพัฒนาชุมชน กระทรวงมหาดไทย. (ม.ป.ป.). แบบสรุปผลการดำเนินงาน : โครงการชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี. สืบค้นเมื่อวันที่ 20 มีนาคม 2564, จาก https://plan.cdd.go.th/onw_report
คณะกรรมการอำนวยการหนึ่งตำบลหนึ่ง ผลิตภัณฑ์แห่งชาติ. (ม.ป.ป.). แผนปฏิบัติการขับเคลื่อนโครงการหนึ่งตำบล หนึ่งผลิตภัณฑ์ ปี 2562-2565. กรุงเทพฯ: คณะกรรมการอำนวยการหนึ่งตำบลหนึ่ง ผลิตภัณฑ์แห่งชาติ.
เดชา ตาละนึก และคณะ. (2563). การพัฒนาสื่อการเรียนรู้ด้วยตนเองเพื่อพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษสำหรับผู้ประกอบธุรกิจท่องเที่ยวในชุมชน: กรณีศึกษา อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่. วารสารบัณฑิตแสงโคมคำ. 5 (2): 294-312.
ธญวรรณ ก๋าคำ (2561). การพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษเพื่อการท่องเที่ยวสำหรับชุมชนกลุ่มธนบุรี กรุงเทพมหานคร. วารสารสารสนเทศ. 17 (2): 61-70.
บุญเกื้อ ครหาเวช. (2542). นวัตกรรมการศึกษา. กรุงทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ยุทธศาสตร์ชาติ (พ.ศ. 2561-2580). (13 ตุลาคม 2561). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 135 ตอนที่ 82 ก. หน้า 1-71.
ระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยคณะกรรมการอำนวยการหนึ่งตำบล หนึ่งผลิตภัณฑ์แห่งชาติ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. (7 มกราคม 2546). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 120 ตอนพิเศษ 2 ง. หน้า 25-28.
ลัดดา ภู่เกียรติ. (2544). โครงงานเพื่อการเรียนรู้หลักการและแนวทางการจัดกิจกรรม. กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. (ม.ป.ป.). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพฯ:สำนักนายกรัฐมนตรี.
Bloom, B. S. (Ed.). Engelhart, M.D., Furst, E.J., Hill, W.H., Krathwohl, D.R. (1956). Taxonomy of Educational Objectives, Handbook I: The Cognitive Domain. New York: David McKay Co. Inc.
Hart, D. (1994). Authentic Assessment: A Handbook for Educator. New York: Addision Wesley.
Hutchinson, T. and Waters, A. (1989), English for Specific Purpose: A Learning-centered Approach. New York: Cambridge University Press.
Mullins, L. J. (2005). Management and Organizational Behavior. London: FT Pitman.
Phillips, D., Burwood, S., Dunford, H., Maley, A. (2000). Projects with Young Learners Oxford: Oxford University Press.
