ผลของการใช้รูปแบบการสอนแบบซิปปาโมเดลที่มีต่อผลสัมฤทธิ์และความพึงพอใจ ในการเรียนวิชาการจัดการงานบริการอาหารและเครื่องดื่ม
คำสำคัญ:
การจัดการเรียนรู้แบบซิปปาโมเดล, การจัดการงานบริการอาหารและเครื่องดื่ม, ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง ชั้นปีที่ 1 รายวิชาการจัดการงานบริการอาหารและเครื่องดื่มที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบซิปปากับรูปแบบปกติ 2) ศึกษาความพึงพอใจที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบซิปปา ในวิชาการจัดการงานบริการอาหารและเครื่องดื่มของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง ชั้นปีที่ 1 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ นักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง ชั้นปีที่ 1 สาขาวิชาการโรงแรม วิทยาลัยอาชีวศึกษาเลิงนกทา อำเภอเลิงนกทา จังหวัดยโสธร ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2563 จำนวน 160 คน วิธีการได้มาของกลุ่มตัวอย่างใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) จำนวน 2 กลุ่ม 2 ห้องเรียน กลุ่มทดลอง ได้แก่ ห้อง 1/4 จำนวน 40 คน และกลุ่มควบคุม ได้แก่ ห้อง 1/5 จำนวน 40 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้แบบซิปปา แผนการจัดการเรียนรู้แบบปกติ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และแบบสอบถามความพึงพอใจ ผลการวิจัย พบว่า 1) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง ชั้นปีที่ 1 รายวิชาการจัดการงานบริการอาหารและเครื่องดื่ม ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบซิปปาโมเดลสูงกว่าผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนแบบปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 2) ความพึงพอใจที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ตามรูปแบบซิปปาโมเดล ในวิชาการจัดการงานบริการอาหารและเครื่องดื่มของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง ชั้นปีที่ 1 โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
References
จารุวรรณ เทวกุล. (2555). ความพึงพอใจในการจัดการเรียนการสอนของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ ประเภทวิชาพาณิชยกรรม ชั้นปีที่ 1 ชั้นปีที่ 2 และชั้นปีที่ 3 วิทยาลัยอาชีวศึกษาฉะเชิงเทรา. สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต ธุรกิจศึกษา, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชาตรี เกิดธรรม. (2547). เทคนิคการสอนแบบโครงงาน. กรุงเทพฯ : ชมรมเด็ก.
ณัฐทยา เจริญวงษ์. (2561). การเปรียบเทียบความสามารถในการคิดวิเคราะห์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ที่เรียนด้วยการจัดการเรียนรู้แบบซิปปาโมเดล (CIPPA MODEL) กับการจัดการเรียนรู้แบบปกติ. สารนิพนธ์ คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัย รามคำแหง.
ประณีต พลกรัง. (2560). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาไทย เรื่องชนิดของคำของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนวัดดาวคะนองระหว่างวิธีสอนแบบซิปปา (CIPPA MODEL) กับวิธีสอนแบบปกติ. วารสารศึกษาศาสตร์ มมร, 6(2), 111-118.
รักไทย ธนวุฒิกุล. 2546. การจัดการเรียนการสอนโดยโครงงาน. ปัตตานี : โรงเรียนบ้านจาแบปะ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาปัตตานีเขต 1.
ยุทธการ พุฒน้อย. (2558). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ เรื่องแสงและการมองเห็นของ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปี ที่ 2 โรงเรียนพระมารดานิจจานุเคราะห์ที่ได้รับการสอนโดยใช้รูปแบบ การจัดการเรียนรู้ตามหลักซิปปา (CIPPA) กับการเรียนรู้แบบปกติ.
สืบค้นเมื่อ กุมภาพันธ์ 25, 2564 จาก http://www.edu.ru.ac.th/images/edu.
ลัดดา ภู่เกียรติ. (2544). กิจกรรมการเรียนการสอนแบบซิปปา การเรียนรู้สำหรับครูยุคปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วชิรญาณ์ บุญราศรี. (2557). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิทยาศาสตร์ เรื่อง หินและการเปลี่ยนแปลงที่ ได้รับการจัดการเรียนแบบซิปปา (CIPPA) กับการจัดการเรียนรู้แบบปกติของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนเทศบาล 1. สืบค้นเมื่อ กุมภาพันธ์ 25, 2564 จาก http://www.edu.ru.ac.th/images/edu.
สุภาวดี ชัยเลิศ. (2553). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะกระบวนการกลุ่มสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปี ที่ 5 กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพและเทคโนโลยี (งานเกษตร) โดยใช้รูปแบบการสอนแบบบูรณาการ. วารสารศึกษาศาสตร์, 4(2), 111-118.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2558). หลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง พุทธศักราช 2557. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยเทคนิคมีนบุรี.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 พ.ศ. 2560-2564. สืบค้นเมื่อ กุมภาพันธ์ 20, 2564, จากhttps://www.nesdc.go.th/ewt_w3c/more_news.php? filename=&cid=297.
Bloom, B.S. (1976). Human Characteristic and School Learning. New York: McGraw Hill.
Brande, L.V.D. (1993). Flexible and distance learning. Chichester: John Wiley and Sons.
