แนวทางการพัฒนาสมรรถนะด้านการจัดการศึกษาเฉพาะทางของ โรงเรียนช่างฝีมือทหารให้สอดคล้องกับยุคประเทศไทย 4.0

ผู้แต่ง

  • ธรรมรัตน์ คงสมศักดิ์ หลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยปทุมธานี
  • ไพฑูรย์ โพธิสาร หลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยปทุมธานี
  • นีรนาท จุลเนียม

คำสำคัญ:

สมรรถนะ, การจัดการศึกษาเฉพาะทาง, ยุคประเทศไทย 4.0

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีมุ่งหมาย 1)เพื่อศึกษาสภาพปัญหาและอุปสรรคในด้านสภาพแวดล้อมขององค์กรที่เกี่ยวข้องกับสมรรถนะด้านการจัดการศึกษาเฉพาะทางของโรงเรียนช่างฝีมือทหาร 2)เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยคุณลักษณะบุคลากรในสถานศึกษาและปัจจัยการบริหารจัดการภายในของสถาบันการอาชีวศึกษาที่ส่งผลต่อสมรรถนะด้านการจัดการศึกษาเฉพาะทางของโรงเรียนช่างฝีมือทหาร และ 3)เพื่อวิเคราะห์แนวทางการพัฒนาสมรรถนะด้านการจัดการศึกษาเฉพาะให้สอดคล้องกับยุคประเทศไทย 4.0 ของโรงเรียนช่างฝีมือทหาร กลุ่มตัวอย่างจำนวน 30 คน โดยได้มาจากการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย (Simple random Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยแบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบสอบถามการคิดอย่างมีวิจารณญาณและการแก้ปัญหาตามมาตรฐานวิชาชีพ แบบสอบถามแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ แบบสอบถามเจตคติต่อการเรียน แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์หาค่าสถิติพื้นฐาน โดยใช้ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว One-Way ANOVA โดยการวิเคราะห์การถดถอยเชิงพหุคูณ (Multiple Regression Analysis) ใช้สถิติ Adjusted R2, Fและ t

References

เกียรติอนันต์ ล้วนแก้ว. (2556, 1 พฤศจิกายน). โครงสร้างระบบการศึกษาไทยกับความต้องการแรงงานสายอาชีวะ. หนังสือพิมพ์มติชนรายวัน.

จงสถาพร ดาวเรือง; และคณะ. (2560, มกราคม-เมษายน). อนาคตภาพการอาชีวศึกษาระบบทวิภาคีของสถานศึกษาสังกัดสํานักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษาในทศวรรษหน้า. 12(1).

ฐณัฐ วงศ์สายเชื้อ. (2560). หาขนาดตัวอย่างสูตร Krejci & Morgan. สืบค้นเมื¬อ 27 กรกฎาคม 2564, จาก https://sufar.ru/video_eURFcm9oaVBoQ0Fz/Krejci Morgan.

ณัฐชัย ต๊ะต้องใจ; อินทร์ จันทร์เจริญ; และวีรพันธุ์ ศิริฤทธิ์. (2558, เมษายน). สมรรถนะของครูที-สําเร็จการศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิต สาขาวิชาชีพครู ที¬ปฏิบัติงานในสถานศึกษาอาชีวศึกษา ในเขตภาคเหนือตอนบน. วารสารศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 9(ฉบับพิเศษ): 145-147.

ดาว์พงษ์ รัตนสุวรรณ. (2559ก). จุดเน้น 6 ยุทธศาสตร์ กระทรวงศึกษาธิการ. สืบค้นเมื¬อ 28 มีนาคม2561, จาก http://www.moe.go.th/moe/th/news/detail.php?News ID=45271&Key =infographics.

ธานินทร์ ศรีชมพู. (2557). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานอาชีวศึกษาระบบทวิภาคีในสถานศึกษา สังกัดสํานักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ประภาพรรณ ปรีวรรณ. (2558). ศึกษารูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุขององค์ประกอบที่ส่งผลการพัฒนาการอาชีวศึกษาระบบทวิภาคี. ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.

พัฒศ์วพิศ โนรี. (2556). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานเทคโนโลยีสารสนเทศในสถาบันการอาชีวศึกษา สังกัดสํานักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.

พิศมัย จารุจิตติพันธ์. (2555). ศักยภาพและแนวทางพัฒนาการท่องเที!ยวเชิงนิเวศในเกาะสมุย.กรุงเทพฯ: สํานักวิชาเศรษฐศาสตร์และนโยบายสาธารณะ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ภัทรพรรณ เล้านิรามัย. (2558). การปรับตัวของสถาบันอาชีวศึกษา. สืบค้นเมื¬อ 3 กุมภาพันธ์ 2565,จาก www.spu.ac.th/~patrapan/Tip3_46html.[06/06/2014].

ภาวิช ทองโรจน์. (2554). สภาสถาบันอุดมศึกษากับการพัฒนาอุดมศึกษา. สืบค้นเมื¬อ 23 กุมภาพันธ์2564, จาก www.google.co.th/search.

มณีรัตน์ สุวรรณวารี. (2554). ทฤษฎีและแนวความคิดทางการบริหาร. สืบค้นเมื¬อ 10 ธันวาคม 2560,จาก https://www.gotoknow.org/posts/458779.

Best, John W. (1981). Research in Education. 4th ed., New Jersey: Prentice-Hall Inc.

Boyatzis, R. E. (1982). The Competent Manager: A Model of Effective Performance. New York: John Wiley and Sons Inc.

Darwin Hendel. AERA Mini Presentation. (1977). Value based Management.net. 7-S Framework of McKinsey. from http://www.valuebasedmanagement.net/ methods_7S.html (9 April 2008), 2008.

De Bono, E. (1967). Teach Yourself to Think. England: Penguin Books.

Hamel, G. (1994). Strategy as Revolution, Harvard Business Review. July-August.

Kast, F. E.; & Rosenzweig, J. E. (1985). Organization and Management: A Systems and Contingency Analysis. 4th ed., New York: McGraw-Hill.

Katz, Daniel; & Kahn, Robert L. (1978). The Social Psychology of Organization. 2nd ed.,New York: Wiley & Son.

Kennedy, P. W.; & S. G. Dresser. (2005). Creating a Competency-Based Workplace, Benefits Compensation Digest. Brookfield: Feb.

Krejci, R. V.; & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement

Lindgren, R.; O. Henfridsson; & U. Schultze. (2004). Design Principles for Competence Management Systems: A Synthesis of an Action Research Study 1. MIS Quarterly. Minneapolis: Sep.

McClelland, D. C. (1973). Testing for Competence rather than for “Intelligence”. American Psychologist. 28(1): 1-14.

Mehrens, William A.; & Lehmann, Irvin J. (1984). Measurement and Evaluation and Phycology. Orlando: Holt, Rinehart & Winston, Inc.

Miner, John B. (2002: 43). Industrial Organization Psychology. Singapore: McGraw-Hill, Inc.

Prosser, C. A.; & T. H. Quigley. (1925). Vocational Education in a Democracy. American Technical Society. Chicago, Illinois. 217-232.

Robbins, Stephen P.; & Decenzo. (2004). Management. 6th ed., U.S.A.: Prentice-Hill.

Scott, B. P. (2000). Training for Results: Key Tools and Techniques to Sharpen Trainers' Skills. Alexandria, Va.: American Society for Training & Development.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2023-06-30