DEVELOPMENT OF ADMINISTRATION MODEL FOR SUFFICIENCY SCHOOLS UNDER THE PRIMARY EDUCATIONAL SERVICE AREA OFFICE SURATTHANI 2

Authors

  • Keawalin Petsorn Field in Educational Administration, Suratthani Rajabhat University
  • Banjong Jaroensuk Field in Educational Administration, Suratthani Rajabhat University
  • Yanisa Boonchit Field in Educational Administration, Suratthani Rajabhat University

Keywords:

school administration, sufficiency school, model development

Abstract

The objectives of this study were: 1) to study the state of administration for sufficiency schools, 2) to develop the administration model for sufficiency schools, and 3) to assess the administration model for sufficiency schools under The Primary Educational Service Area Office Surattthani 2. The research procedure consisted of three steps as follows. Step 1 was used to study the state of administration for sufficiency schools. The sample were 127 school administrators under The Primary Educational Service Area Office Surattthani 2, which were selected by simple random sampling. Data were collected by the questionnaire with the reliability of 0.82 and were analyzed by mean and standard deviation. Step 2 was used to develop the administration model for sufficiency schools validated by five experts. Step 3 was used to examine the administration model for sufficiency schools. The sample were 127 school administrators under The Primary Educational Service Area Office Surattthani 2, which were selected by simple random sampling. Data were collected by the suitability and feasibility test of the model with the reliability of 0.93 and were analyzed by mean and standard deviation.

          The research findings were as follows. 1) The state of administration for sufficiency schools was high in overall and each aspect ranked in descending order: school administration; educational personnel development; supervision, monitoring, and evaluation; organizing student development activity; and product/success image, respectively. 2) The development of the administration model for sufficiency schools consisted of six components: (1) school administration, (2) curriculum and learning activity organization, (3) organizing student development activity, (4) educational personnel development, (5) supervision, monitoring, and evaluation, and (6) product/success image. 3) The examination of the model showed that the overall suitability and feasibility was high.

References

กระทรวงศึกษาธิการ.(2550). แนวทางปฏิรูปการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพฯ: ที.เอส.บี. โปรดักส์.

กัลยา วานิชย์บัญชา. (2557). การใช้ SPSS for Windows. พิมพ์ครั้งที่ 14. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สามลดา.

ฉัตรชัย ตั้งศรีทอง พิกุล ภูมิโคกรักษ์ และนฤมล ศักดิ์ปกรณ์กานต์. (2562). การพัฒนารูปแบบการบริหารสถานศึกษาพอเพียง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี, 13(2), 58-74.

ณัฏฐพงศ์ ทองภักดี. (2554). ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงกับสังคมไทย. กรุงเทพฯ : ศูนย์ศึกษาเศรษฐกิจพอเพียง สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

ธนา โด่งพิมาย. (2561). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการสถานศึกษาโดยบูรณาการหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในโรงเรียนประถมศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.

บรรจง พลขันธ์ ศิริ ถีอาสนา และปองภพ ภูจอมจิตร. (2562). การพัฒนารูปแบบการจัดการอาชีวศึกษาระบบทวิภาคีโดยการประยุกต์ใช้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง : กรณีศึกษาวิทยาลัยสารพัดช่างมหาสารคาม. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 13(2), 105-119.

บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพฯ: สุวีริยสาส์น.

มูลนิธิชัยพัฒนา. (2563). เศรษฐกิจพอเพียง [Online].เข้าถึงได้จาก : https://www.chaipat.or.th/site_content/item/3579-2010-10-08-05-24-39.html [2563, กรกฎาคม 29]

วีระยุทธ ชาตะกาญจน์. ( 2555). เทคนิคการบริหารสำหรับนักบริหารการศึกษามืออาชีพ. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพ ฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุธรรม ธรรมทัศนานนท์. (2560). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงสำหรับสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 27. วารสารศึกษาศาสตร์, 28(2), 140-153.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2550). ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพ ฯ : โรงพิมพ์ 21 เซ็นจูรี่.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.(2554). ทิศทางแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมฉบับที่ 11 (ฉบับชุมชน). กรุงเทพฯ: สหมิตร พริ้นติ้งแอนด์ พับลิชชิ่ง.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.(2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง (พ.ศ.2560-2564). กรุงเทพฯ : สำนักนายกรัฐมนตรี.

สำนักงานคณะกรรมการพิเศษเพื่อประสานงานโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ (สำนักงาน กปร.).(2563). ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง [Online].เข้าถึงได้จาก : http://www.rdpb.go.th/th/Sufficiency[2563, กรกฎาคม 29]

สำนักงานศึกษาธิการภาค 1. (2561). รายงานผลการประเมินสถานศึกษาเป็นศูนย์การเรียนรู้ตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในพื้นที่รับผิดชอบสำนักงานศึกษาธิการภาค 1. กรุงเทพฯ : สำนักงานศึกษาธิการภาค 1.

Krejcie, R.V.& D.W. Morgan. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. 30(3) : 607 – 610.

Likert, R. (1961). New Pattern of Management. New York : McGraw – Hill.

Downloads

Published

2021-06-25

How to Cite

Petsorn, K. . ., Jaroensuk, B., & Boonchit , Y. . (2021). DEVELOPMENT OF ADMINISTRATION MODEL FOR SUFFICIENCY SCHOOLS UNDER THE PRIMARY EDUCATIONAL SERVICE AREA OFFICE SURATTHANI 2. Journal MBU Education, 9(1), 212–223. retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/edj/article/view/268756

Issue

Section

Research Articles