กลวิธีการใช้ภาษาญี่ปุ่นในวัจนกรรมแสดงความไม่เห็นด้วยของผู้เรียนภาษาญี่ปุ่นชาวไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาการใช้กลวิธีแสดงความไม่เห็นด้วยของกลุ่มผู้เรียนภาษาญี่ปุ่นชาวไทยเปรียบเทียบกับกลุ่มตัวอย่างชาวญี่ปุ่นและกลุ่มตัวอย่างชาวไทยเป็นภาษาแม่กลุ่มละ 20 คนใน 4 สถานการณ์ที่กำหนดให้สถานภาพของคู่สนทนา และความเป็นทางการของสถานการณ์แตกต่างกัน การวิจัยครั้งนี้ใช้แบบสอบถามปลายเปิดในการเก็บข้อมูลและวิเคราะห์การใช้กลวิธีแสดงความไม่เห็นด้วย ผลการศึกษาพบว่าผู้เรียนภาษาญี่ปุ่นชาวไทยมีแนวโน้มการใช้รูปแบบอ้อมมากกว่าผู้พูดภาษาแม่ทั้งสองภาษาและใช้กลวิธีลดการคุกคามหน้าของคู่สนทนาใกล้เคียงกับกลุ่มตัวอย่างชาวญี่ปุ่นมากกว่ากลุ่มตัวอย่างชาวไทย นอกจากนี้ในสถานการณ์ที่เป็นทางการพบว่าผู้เรียนภาษาญี่ปุ่นชาวไทยและกลุ่มตัวอย่างชาวญี่ปุ่นจะใช้กลวิธีการกล่าวขอโทษและการแสดงให้คู่สนทนาเห็นว่าเห็นด้วยมากกว่ากลุ่มตัวอย่างชาวไทย
Article Details
ข้อความและข้อคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นของผู้เขียนบทความนั้นๆ ไม่ใช่ความเห็นของกองบรรณาธิการหรือของวารสาร jsn Journal
เอกสารอ้างอิง
วันวิสาข์ กูลภัทรนิรันดร์. (2549). การเปรียบเทียบโครงสร้างและกลวิธีการโต้แย้งในภาษาญี่ปุ่นและภาษาไทย.วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาญี่ปุ่น คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
__________ (2555). การเปรียบเทียบโครงสร้างบทสนทนาและวิธีการแสดงความไม่เห็นด้วยระหว่างภาษาญี่ปุ่นและภาษาไทย: ศึกษากรณีการไม่เห็นด้วยต่อคู่สนทนาที่มีสถานภาพสูงกว่า. ในเอกสารหลังการประชุมวิชาการระดับชาติเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษาในประเทศไทย ครั้งที่ 5 (มนุษยศาสตร์) กรุงเทพฯ : โครงการเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษาในประเทศไทย. 171-188.
สุภาสินี โพธิวิทย์. (2547). กลวิธีการแสดงความเห็นโต้แย้งในภาษาไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อุมาภรณ์ สังคมาน. (2544). การใช้ภาษาสุภาพในภาษาไทย: วัจนกรรมขอร้อง ปฏิเสธและการไม่เห็นด้วย.วารสารภาษาและวัฒนธรรม ปีที่ 20. ฉ.1.43-54.
Beebe, L.M. Takahashi, T. and Uliss-Weltz, R. (1990). Pragmatic transfer in ESL refusals, in Scarcella, R., E. Andersen and S. Krashen (eds.), Developing Communicative Competence in a Second Language, Newbery House, 55-73.
Bell, N. (1998). Politeness in the Speech of Korean ESL Learners. Working Papers in Educational Linguistics,14(1), 25-47.
Blum-Kulka, S. & House, J. (1989). “Cross-cultural and situational variation in requesting behavior” in Blum-Kulka, S., House, J., and Kasper, G. (eds.)Cross-Cultural Pragmatics. Ablex, Norwood, N.J.
Brown, P. & Fraser, C. (1979). “Speech as a marker of situation” in Scherer, K. and Giles, H. (eds.)Social Marker in Speech. Cambridge University Press, Cambridge.
Brown, P. & Levinson, S. C. (1978). Politeness: Some universals in language usage. Cambridge: Cambridge University Press.
Deepheungton, Phawadee. (1992). Politeness in Thai: Strategies of Refusing and Disagreeing. Doctoral Dissertation, University of Kansas.
Naruse, Mari. (1996). Disagreement Strategies in Japanese. 駒沢女子短期大学研究紀要, 第29号, 97-110.
李吉鎔 (2001).「日・韓両言語における反対意見表明行動の対象研究―談話構造とス キーマを中心として―」『阪大日本語研究』13, 19-32.
__________ (2003).「韓・日両言語の反対意見表明行動の対照研究: 場の改まり度による表現形 式の使い分けを中心に」『阪大日本語研究』15，67-88.
生駒知子・志村明彦（1993).「英語から日本語へのプラグマティック・トランス ファー：「断り」という発話行為について」『日本語教育』79号，日本語教育学 会, 41-52.
大津友美（2001).「雑談における共感作りのためのコミュニケーション行動―不 一致を表明する際の緩和処置について―」『言語と文化』2号, 211－222．
亀田千里他(1998).「高校生の話し合い―「議題の提示」「提案」「反対意見の 表明」「説得」場面の分析―」『JALT日本語教育論集』3号, 全国語学教育学会 日本語教育研究部会.
木山幸子 (2005).「日本語の雑談における不同意の様相―会話教育への示唆―」 『言語情報学研究報告』6号, 宇佐美まゆみ編, 165-182.
白井香織 (2009).「不同意の間接的発話行為に関する異文化比較研究―日本語と アメリカ英語の場合―」『千葉商大紀要』47(1), 87-101.
ピナンソッティクン・ポラニー(2014).「日本語熟達度と語用論的能力に関する考察」 『小出記念日本語教育研究会』22，5-16.
__________ (2015).『タイ語を母語とする日本語学習者の不同意表明に関する語用論的研究』名古 屋大学大学院国際言語文化研究科日本語言語文化専攻博士学位論文.
堀田智子・吉本啓（2012).「中国人日本語学習者の「不同意」行動―談話の一考 察―」『2012年度日本語認知科学会第29回大会』, 2-14.
楊昉（2009).「意見の不一致における類型と調整ストラテジー―中国語母語場面 と日中接触場面の事例分析―」『千葉大学人文社会科学研究科研究プロジェク ト報告書』218, 65-85. 千葉大学人文社会科学研究科.
