ปัจจัยที่สัมพันธ์กับทักษะการฟังเสียงสูงต่ำภาษาญี่ปุ่นของผู้เรียนชาวไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา ปัจจัยที่สัมพันธ์กับทักษะการฟังเสียงสูงต่ำภาษาญี่ปุ่นของผู้เรียนชาวไทย โดยเลือกศึกษา 1. ระดับความสามารถทางภาษาญี่ปุ่น (ระดับ JLPT) 2. ระยะเวลาการเรียนภาษาญี่ปุ่น 3. ประสบการณ์การอาศัยอยู่ในประเทศญี่ปุ่น 4. ความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเสียงสูงต่ำ และ 5. การใช้กลยุทธ์การเรียนรู้เสียงสูงต่ำ เครื่องมือที่ใช้ได้แก่แบบสอบถาม และแบบทดสอบการฟังเสียงสูงต่ำที่ดัดแปลงจาก “แบบทดสอบการฟังเสียงสูงต่ำภาษาโตเกียว” ซึ่งพัฒนาโดย河津他（2003）กลุ่มเป้าหมายได้แก่ นิสิต นักศึกษาชั้นปีที่ 1-4 ซึ่งเรียนภาษาญี่ปุ่นเป็นวิชาเอกในมหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐ 3 แห่ง ได้แก่ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จำนวนทั้งสิ้น 425 คน ผลการศึกษาพบว่า ระดับความสามารถทางภาษาญี่ปุ่น ระยะเวลาการเรียนภาษาญี่ปุ่น และประสบการณ์การอาศัยอยู่ในประเทศญี่ปุ่นไม่สัมพันธ์กับทักษะการฟังและแยกแยะเสียงสูงต่ำภาษาญี่ปุ่น ในทางกลับกัน ระดับความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเสียงสูงต่ำ และระดับการฟังภาษาญี่ปุ่นกับการใช้กลยุทธ์การเรียนรู้เสียงสูงต่ำ สัมพันธ์กับทักษะการฟังและแยกแยะเสียงสูงต่ำภาษาญี่ปุ่น
Article Details
ข้อความและข้อคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นของผู้เขียนบทความนั้นๆ ไม่ใช่ความเห็นของกองบรรณาธิการหรือของวารสาร jsn Journal
เอกสารอ้างอิง
ยุพกา ฟูกุชิม่า. (2555). ความเชื่อและกลยุทธ์การเรียนรู้การออกเสียงของนิสิตเอกภาษาญี่ปุ่นชาวไทย. เอกสาร หลังการประชุมระดับชาติเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษาในประเทศไทยครั้งที่ 5, 83-100.
___________ (2558). ประสิทธิผลของการฝึกแชโดอิ้งต่อการเรียนรู้เสียงสูงต่ำภาษาญี่ปุ่นของผู้เรียนชาวไทย. วารสารญี่ปุ่นศึกษาปีที่ 32(1), 72-90.
ยุพกา ฟูกุชิม่า และ ทัศนีย์ เมธาพิสิฐ. (2560). ทักษะการฟังและแยกแยะเสียงสูงต่ำในคำภาษาญี่ปุ่นของผู้เรียนชาวไทย: เปรียบเทียบระหว่างผู้ที่มีประสบการณ์เรียนรู้และฝึกฝนเสียงสูงต่ำกับผู้ที่ไม่มี.วารสารญี่ปุ่นศึกษา34(2), 55-74.
Purcell, E.T. and Suter, R.W. (1980). Predictor of Pronunciation Accuracy: A Reexamination. Language Learning. 30 (2), 271-287.
阿部新・河津基・鮎澤孝子(2003).「東京語アクセントの聞き取りテスト―東京語話者と台湾に おける学習者における学習者との比較―」『日本語教育学会春季大会予稿集』, 37-42.
鮎澤孝子・西沼行博・李明姫・荒井雅子・小高京子・法貴則子(1995).「東京語アクセント聴取 実験結果の分析―10言語グループの結果―」『国際社会における日本語についての総合的研究第2回研究報告会予稿集』, 25-32.
鮎澤孝子・西沼行博・楊立明・小高京子(1997).「北京語を母語とする日本語学習者の東京語 アクセントの知覚」『日本語教育論文集―小出詩子先生退職記念―』,凡人社, 69-81.
鮎澤孝子・小高京子(1998).「東京語アクセントの聞き取りテスト 21言語グループの母語別・ 成績群別正答率」『文部省科学基礎研究費（創成的基礎研究費）新プロ「日本語」総括班「国際 社会における日本語についての総合的研究研究論集1」』, 57-71.
鮎澤孝子(1999).「中間言語研究－日本語学習者の音声」『音声研究』3(3), 4-12.
磯村一弘(1996).「アクセント型の知識と聞き取り―北京語を母語とする日本語教師における 東京語アクセントの場合―」『平成8年度日本音声学会全国大会予稿集』, 59-67.
________(2001).「海外における日本語アクセント教育の現状」『2001年度日本語教育学会 秋季大会予稿集』, 211-212.
河津基・鮎澤孝子・許舜貞(2003).『東京語アクセントの聞き取りテストCD』平成11-14年度科学 研究費補助金 特定領域研究（1）「高等教育改革に資するマルチメディアの高度利用に関する 研究」『高等教育改革とマルチメディア教育利用』研究成果報告会2003年1月27日.
佐藤友則（1995）.「単音と韻律が日本語音声の評価に与える影響力の比較」『世界の日本語 教育』5, 139-154.
佐藤友則（2001）.「音声評価基準の習得過程に関する考察」『第二言語としての日本語の習得 研究』4, 134－149．
スィリポンパイブーン・ユパカー(2008).「日本語アクセント学習における自己モニターの有効 性―タイ語母語話者に対するアンケートの分析から―」『音声研究』12(2), 17-29.
タサニー・メーターピスィット(2014).「タイ人日本語学習者のための音声教育の現状と課題―教師の教育方法と学習者の取り組み方を中心に―」『早稲田日本語教育学』16, 87-104.
トラカーンタロンサック・ターンポーン(2012).「タイ語母語話者による日本語の発音の習得― 発話テストの結果から―」『第九回国際日本語教育・日本研究シンポジウム予稿集原稿、研究 発表：言語習得』, 1-8.
戸田貴子(2001).「発音指導がアクセントの知覚に与える影響」『早稲田大学日本語教育研究 センター紀要』14, 67-88.
西田文信(2012).「タイ人日本語学習者の有声・無声閉鎖音の産出と知覚に」『秋田大学国際 交流センター紀要』14, 3-15.
橋本慎吾(1996).「日本滞在期間の長さとアクセントの正確さについて―追跡発話調査の分析・ 考察―」『日本語研修コース修了生追跡調査報告書2』, 37-52.
築地伸美(2008).「日本語教師のアクセント聞き取り能力養成について―成績別、問題の難易度の分析―」『日本語教育方法研究会誌』15(2), 30-31.
平田悦郎・鮎澤孝子・中川千恵子・小高京子(1997).「「東京語アクセント聞き取りテスト」 縦断調査結果報告―韻律教育を実施した場合の観察報告―」新プロ「日本語」研究班3平成8年度研究報告書『21世紀の日本語教育にむけて』, 61-72.
平野絵理香(2011).「日本語学習者の日本語アクセントの知覚能力の向上―訓練の効果―」 『CONFERENCE HANDBOOK SEVENTH INTERNATIONAL CONFERENCE ON PRACTICAL LINGUISTICS OF JAPANESE (ICPLJ7)』, 32-33.
李明姫・鮎澤孝子・西沼行博（1997）「ソウル出身日本語学習者の東京語アクセントの知覚」『日本学報』第38輯, 87-98.
Yupaka Siriphonphaiboon・磯村一弘・Pakatip Skulkru(2008).「タイ人教師による日本語音声 教育の現状調査」タマサート大学主催日本語教育国際シンポジウム『東南アジアにおける日本語 教育の展望』発表予稿集, 146-150.
