ความเชื่อและความคาดหวังของผู้เรียนภาษาญี่ปุ่นชาวไทยต่อชั้นเรียนภาษาญี่ปุ่น ครูภาษาญี่ปุ่น และบทบาทของผู้สอน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความเชื่อ และความคาดหวังของผู้เรียนภาษาญี่ปุ่นชาวไทยต่อชั้นเรียนภาษาญี่ปุ่น ครูภาษาญี่ปุ่น และบทบาทของผู้สอน กลุ่มเป้าหมายได้แก่ นิสิตวิชาเอกภาษาญี่ปุ่น ชั้นปีที่ 1-4 หลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาญี่ปุ่น ภาควิชาภาษาตะวันออก คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ จำนวน 95 คน ผลการศึกษาพบว่าลักษณะของ “ชั้นเรียนภาษาญี่ปุ่นที่ดี” ที่ผู้เรียนส่วนใหญ่ระบุคือ “ชั้นเรียนที่ได้เพิ่มพูนความรู้ภาษาญี่ปุ่น” “ชั้นเรียนที่ครูสอนเข้าใจง่าย” และ “ชั้นเรียนที่เรียนสบาย ไม่เครียด” สอดคล้องกับเงื่อนไขของ “ครูสอนภาษาญี่ปุ่นที่ดี” ที่ผู้เรียนระบุ ได้แก่ “ครูที่สอนเก่ง อธิบายเข้าใจง่าย” “ครูที่เข้าใจ รับฟังความเห็นของผู้เรียน” และ “ครูที่สอนสนุก ไม่เครียด” จึงกล่าวได้ว่าผู้เรียนชาวไทยชื่นชอบครูที่ใจดี สอนสนุก อธิบายเข้าใจง่าย และให้ความสำคัญกับบรรยากาศในชั้นเรียน
ด้านความเชื่อเกี่ยวกับการเรียนภาษาญี่ปุ่น และบทบาทหน้าที่ของครูผู้สอน พบว่าผู้เรียนชาวไทยให้ความสำคัญกับการเรียนรู้วัฒนธรรมญี่ปุ่น ทักษะการออกเสียงภาษาญี่ปุ่นที่ถูกต้อง การเรียนรู้คำศัพท์ ไวยากรณ์ และการใช้ภาษาญี่ปุ่นอย่างถูกต้อง รวมถึงต้องการให้ผู้สอนเป็นผู้สร้างแรงจูงใจ ให้กำลังใจผู้เรียน และคาดหวังให้ผู้สอนจัดการเรียนการสอนให้มีความสนุกสนาน นอกจากนี้ยังเชื่อว่าการเรียนกับเจ้าของภาษาดีที่สุด ทั้งนี้สำหรับการใช้ภาษาของผู้สอน ผู้เรียนส่วนใหญ่เห็นด้วยว่าอาจารย์ชาวญี่ปุ่นควรใช้ภาษาญี่ปุ่นเป็นหลัก แต่ไม่แน่ใจ หรือไม่เห็นด้วยที่อาจารย์ชาวไทยจะใช้ภาษาไทยเป็นหลักในการจัดการเรียนการสอน
สำหรับความคาดหวังต่อการกำหนดผู้สอน และภาษาที่ใช้ในการจัดการเรียนการสอน พบว่า (1) หัวข้อที่ผู้เรียนส่วนใหญ่คาดหวังให้ผู้สอนเป็นชาวญี่ปุ่นหรือใช้ภาษาญี่ปุ่นเป็นหลักในการสอนได้แก่ “การออกเสียงภาษาญี่ปุ่น” และ “การสนทนาภาษาญี่ปุ่น” (2) หัวข้อที่ผู้เรียนส่วนใหญ่คาดหวังให้ผู้สอนเป็นชาวไทย หรือใช้ภาษาไทยเป็นหลักในการสอน ได้แก่ “ไวยากรณ์” “วรรณคดีญี่ปุ่น” “คันจิ” “การแปล/ล่าม” อย่างไรก็ตาม ยังมีผู้เรียนประมาณร้อยละ 40-50 ที่ต้องการให้ผู้สอนใช้ภาษาไทยร่วมกับภาษาญี่ปุ่นอย่างละครึ่งในรายวิชาเหล่านี้ (3) หัวข้อที่ผู้เรียนส่วนใหญ่คาดหวังให้ชาวไทยและชาวญี่ปุ่นสอนร่วมกันได้แก่ “ญี่ปุ่นศึกษา” “การท่องเที่ยว/การโรงแรม” “ภาษาญี่ปุ่นธุรกิจ” “การเปรียบเทียบภาษาญี่ปุ่น-ภาษาไทย” และ“คำศัพท์” (4) หัวข้อที่ไม่ปรากฏแนวโน้มการเลือกผู้สอนชาวไทย หรือผู้สอนชาวญี่ปุ่น ได้แก่ “การเขียน” และ “การอ่าน”
Article Details
ข้อความและข้อคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นของผู้เขียนบทความนั้นๆ ไม่ใช่ความเห็นของกองบรรณาธิการหรือของวารสาร jsn Journal
เอกสารอ้างอิง
กมลทิพย์ พลบุตร. (2551). ความเชื่อของผู้เรียนเกี่ยวกับการเรียนภาษาญี่ปุ่น. วารสารมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 5 (2), 25-40.
ยุพกา ฟูกุชิม่า. (2554). ความเชื่อและกลยุทธ์การเรียนรู้ของนิสิตวิชาเอกภาษาญี่ปุ่นชาวไทย. มนุษยศาสตร์ ในทศวรรษใหม่: พลวัติแห่งองค์ความรู้กับพหุลักษณ์ทางวัฒนธรรม. คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 103-120.
ยุพกา ฟูกุชิม่า. (2562). ทัศนคติของผู้เรียนต่อการบรรยายด้วยภาษาญี่ปุ่นของผู้สอนชาวไทยในรายวิชาการ อ่านภาษาญี่ปุ่นขั้นสูง. วารสารเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษา, 9(1), 25-48.
สมพร โกมารทัต. (2548). รายงานผลการวิจัยเรื่อง การศึกษาเปรียบเทียบวัฒนธรรมการสอนภาษาญี่ปุ่นในฐานะภาษาที่สอง ระหว่างมหาวิทยาลัยในประเทศไทยกับมหาวิทยาลัยในประเทศญี่ปุ่น. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
สำานักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย. (2559). แนวทางการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 (Online). https://webs.rmutl.ac.th/assets/upload/files/2016/09/20160908101755_51855.
อรพินทร์ ชูชม. (2555). แรงจูงใจในการทำงาน: ทฤษฎีและการประยุกต์. วารสารจิตวิทยา มหาวิทยาลัย เกษมบัณฑิต, 2(2), 52-61.
อษัฎายทุธ ชศูร.ี (2012). การใชภ้าษาญปี่นุ่ในการบรรยายโดยผสู้อนชาวไทย กรณศีกึษาการสอนวชิาเนอื้หา ระดับกลาง-สูง ในจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. วารสารเจแปนฟาวน์เดชั่น กรุงเทพฯ, 9, 139-144.
Atchara Aungtrakul.(2008).「外国語教師の役割に関するタイ人日本語学習者のビリーフ―大学 における日本語主専攻を対象として―」『日本語教育国際シンポジウム「東南アジアにおける 日本語教育の展望」予稿集』92-96.タマサート大学教養学部日本語学科.
池谷清美・Kanokwan Laohaburanakit KATAGIRI・片桐準二.(2012).「タイ国高等教育機関にお けるタイ人教師と日本人教師の協働観の比較―PAC分析からの考察―」『国際交流基金バンコク 日本文化センター日本語教育紀要』9, 29-38.
岡本和恵.(2010).「「ネイティブ」教師・「ノンネイティブ」教師の意識とその実践：ティー ム・ティーチングを通して見えてきたもの」『大阪日本語研究』22, 205-235.
カイザー・シュテファン.(1995).「ノンネイティブ日本語教師の役割―異文化間教育の現場とし ての日本語教室を目指して―」『筑波大学留学生センター日本語教育論集』10, 95-106.
カノックワン・ラオハブラナキット片桐.(2010).「日本人教師と協働したタイ人教師の体験と本 音―『正確さ』重視の「指導観」を中心に―」『大阪大学フォーラム2009報告書東南アジアに おける日本語・日本文化教育の21世紀的展望』40-46.大阪大学フォーラム2009実行委員会.
カノックワンラオハブラナキット片桐・池谷清美・片桐準二.(2016).「タイ人教師のコミュニケ ーションの仕方に出会った日本人教師の工夫とその過程―タイの大学の日本人教師のインタビ ューデータから― 」Japanese Studies Journal,33(1),17-31.
鹿目葉子・大橋真由美.(2017).「タイの日本企業が求める日本語人材育成に向けた日本語授業の 提案―タイの日本企業への日本語ニーズ調査から―」『言語教育研究』8, 25-34.
久保田美子.(2005).「ノンネイティブ日本語教師のビリーフ調査―指導内容、指導方法を中心と
ยุพกา ฟูกุชิม่า | Yupaka Fukushima した分析―」『応用言語学研究』7, 163-176.
久保田美子.(2017).「ノンネイティブ日本語教師のビリーフと学習経験―2004・2005年度と2014 ・2015年度の量的調査結果の比較―」『国際交流基金日本語教育紀要』13, 7-22.
幸銀眞.(2006).「日本国内の非母語話者日本語教師に対する学習者の変容―早稲田大学の初級実 践を通して―」『講座日本語教育』42, 60-81.早稲田大学日本語教育研究センター.
Saranya KONGJIT・吉田直子.(2012).「ティーム・ティーチングにおけるネイティブ教師とノン ネイティブ教師の役割分担―チェンマイ大学初級日本語クラスのタイ人学習者の期待―」『国 際交流基金バンコク日本文化センター日本語教育紀要』9, 129-138.
高橋雅子.(2015).「国内の日本語教育における非母語話者教師に関する考察―多文化共生社会に おける語学教師の多様性を問う―」『日本語教育実践研究』2, 104-113.
田中里奈.(2013).「日本語教育における「ネイティブ」/「ノンネイティブ」概念 言語学研究 および言語教育における関連文献のレビューから」『言語文化教育研究』11, 95-111.
縫部義憲他.(2006).「学習者が求める日本語教師の行動特性の構成概念」『日本語教員養成にお ける実践能力の育成と教育実習の理念に関する調査研究 平成16年度～平成17年度科学研究費 補助金基盤研究 (B) 研究成果報告書』(研究代表：中川良雄，課題番号：16320068) เข้าถึงได้จาก https://ir.lib.hiroshima.ac.jp/files/public/1/19900/20141016134410453195/Keken_16320068_ Nuibe.pdf
縫部義憲.(2010).「日本語教師が基本的に備えるべき力量・専門性とは何か」『日本語教育』144, 4-14.
横田隆志.(2013).「留学生の日本におけるノンネイティブ日本語教師に対する意識調査」2013 CAJLE Annual Conference Proceedings, 322-331.
横田隆志.(2017).「日本におけるノンネイティブ日本語教師に対する効果的な研修」『北陸大学 紀要』43, 75-86.
吉田一彦・芝崎理恵(2007).「母語話者教師と現地教師との協働モデル構築に向けて―モンゴル でできること、タイとの比較―」『アジアにおける日本語教育：外国語としての日本語修士課 程一周年セミナー論文集』89-102.チュラロンコン大学文学部東洋言語学科日本語講座.
冷麗敏.(2005).「中国の大学における「総合日本語（精読）」に関する意識調査―学習者と教師 の回答を比較して―」『日本言語文化研究会論集』創刊号, 59-73.
