ความเชื่อเกี่ยวกับเทพเจ้าที่มีอิทธิพลต่อชนชั้นนักรบและความสัมพันธ์นาย-บ่าวในนิยายสงครามสมัยกลางของญี่ปุ่น

Main Article Content

สุวภา ธีรกิตติกุล

บทคัดย่อ

ในสมัยคะมะกุระ-มุโระมะชิหรือสมัยกลางของญี่ปุ่นเป็นสมัยที่นักรบเรืองอำนาจเกิดการรบราฆ่าฟันซึ่งสะท้อนสัจธรรมของความไม่เที่ยงของชีวิต โดยจุดเริ่มต้นของเรื่องราวการรบพุ่งที่ถ่ายทอดเป็นนิยายสงครามนั้นมาจากการต่อสู้แย่งชิงอำนาจที่เกิดขึ้นระหว่างกลุ่มนักรบผู้มีอำนาจ 2 ตระกูลใหญ่อันได้แก่ ตระกูลเฮะอิเกะ (平家) กับตระกูลเก็นจิ (源氏) ในช่วงปลายสมัยเฮอันมาจนกระทั่งถึงช่วงต้นของสมัยคะมะกุระ ความขัดแย้งดังกล่าวถูกนำมาถ่ายทอดเป็นนิยายสงครามเรื่องเด่น 3 เรื่อง ได้แก่ เฮะอิเกะ โมะโนะงะตะริ โซะงะ โมะโนะงะตะริ และ กิเกะอิกิ จนในที่สุดมินะโมะโตะ โนะ โยะริโตะโมะได้ขึ้นมาเป็นผู้นำรัฐบาลทหารคนแรกของญี่ปุ่น อีกทั้งเขายังมีกองทัพนักรบอันเกรียงไกรในการรบตามคำบัญชาการของโยะริโตะโมะ  นอกจากนี้ ภาพความยิ่งใหญ่ของโยะริโตะโมะนั้นยังประกอบสร้างมาจากการใช้ความเชื่อต่าง ๆ ผลักดันและสนับสนุนด้วยเช่นกัน งานวิจัยฉบับนี้จึงมุ่งเน้นการศึกษาความเชื่อที่ปรากฏในเรื่องเพื่อสะท้อนแนวความคิดของกลุ่มนักรบที่มีต่อโชกุนโยะริโตะโมะในนิยายสงครามทั้ง 3 เรื่อง จากการศึกษาพบว่าความเชื่อเกี่ยวกับเทพเจ้าและพระพุทธศาสนาโดยเฉพาะความเชื่อเกี่ยวกับเทพฮะชิมันดะอิโบะซะท์ซุนั้นมีส่วนช่วยในการส่งเสริมภาพลักษณ์อันเกรียงไกรของโยะริโตะโมะว่าได้รับการสนับสนุนจากเทพเจ้า อีกทั้งความเชื่อเกี่ยวกับความฝันยังเป็นเสมือนนิมิตอันดีที่เกิดขึ้นเพื่อสร้างความชอบธรรมในการต่อต้านตระกูลเฮะอิเกะ และการขึ้นมาเรืองอำนาจของโยะริโตะโมะ

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัยและบทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต) .(2018). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์สหธรรมิก. สำนักพิมพ์

อรรถยา สุวรรณระดา.(2015). บันทึกการเดินทางไปไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ของมิชิท์ซุนะ โนะฮะฮะ ใน คะเงะโรนิกกิ. เอกสารหลังการประชุมวิชาการระดับชาติญี่ปุ่นศึกษาในประเทศไทย ครั้งที่ 8. xx-xx.

อรรถยา สุวรรณระดา. (2017). ธรรมเนียมความเชื่อญี่ปุ่นในวรรณกรรมสมัยเฮอัน โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. สำนักพิมพ์.

市古貞次.(1978).『平家物語研究事典』.東京:明治書店.

__________.(2014).『新編日本古典文学全集45 平家物語』東京:小学館.

__________.(2015).『新編日本古典文学全集46 平家物語』東京:小学館.

梶原正昭.(2006). 『新編日本古典文学全集62 義経記』東京:小学館.

梶原正昭 、大津雄一、野中哲照.(2009). 『新編日本古典文学全集53 曾我物語』東京:小学館.

木村泰賢.(1968). 『木村泰賢全集』第五巻小乗仏教思想論.東京:大法輪閣.

黒板勝美、 國史大系編修會編.(1987). 『尊卑分脈』第三篇.東京:吉川弘文館.

佐伯真一.(2007).「日本中世文学研究の内外―『平家物語』と東アジアー」(『海を渡る文学』―日本と東アジアの物語・詩・絵巻・芸能―.東京:新典社.

重松明久(校注訓訳).(1986). 『八幡宇佐宮御託宣集』 東京:現代思潮社.

筒井英俊(校訂).(2003). 『東大寺要録』第四巻.東京:国書刊行会.

牧野和夫.(2006).「熊野本地・敦煌資料・如意輪観音―東アジアのなかの日本―」 『国文学解釈と鑑賞』.東京:至文堂.

松林靖明、松林靖明、信太周、犬井善寿.(2002).『新編日本古典文学全集41・将門記/陸奥話記/保元物語/平治物語』.東京:小学館.