วัจนกรรมที่ปรากฏในโปสเตอร์รณรงค์การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมภาษาญี่ปุ่น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) จำแนกประเภทวัจนกรรมในโปสเตอร์รณรงค์การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมโดยใช้ทฤษฎีวัจนกรรมของ Searle (1969) เป็นกรอบ 2) ศึกษาลักษณะวัจนกรรมตรงและวัจนกรรมอ้อมที่ปรากฏในโปสเตอร์เหล่านี้ ข้อมูลเป็นประโยคทั้งหมดที่ปรากฏในโปสเตอร์ที่ออกโดยหน่วยงานราชการของญี่ปุ่นทั้ง 47 จังหวัด จำนวนรวม 235 โปสเตอร์ งานวิจัยนี้ยังได้แบ่งองค์ประกอบของโปสเตอร์เป็น 3 ส่วน ได้แก่ พาดหัว พาดหัวรอง และข้อความบอกรายละเอียดเพื่อศึกษาวัจนกรรมที่ปรากฏในแต่ละส่วนด้วย
ผลการวิจัยพบว่ามีวัจนกรรมที่ปรากฏในโปสเตอร์ทั้งหมด 1986 ประโยค เป็นวัจนกรรมกลุ่มกล่าวความจริง 1181 ประโยค (59.47%) วัจนกรรมกลุ่มชี้นำ 722 ประโยค (36.35%) วัจนกรรมกลุ่มแสดงความรู้สึก 44 ประโยค (2.22%) วัจนกรรมกลุ่มแถลงการณ์ 36 ประโยค (1.81%) และวัจนกรรมกลุ่มผูกมัด 3 ประโยค (0.15%) โดยวัจนกรรมกลุ่มกล่าวความจริงและวัจนกรรมกลุ่มชี้นำพบมากในทุกองค์ประกอบของโปสเตอร์ นอกจากนี้ ประโยคเหล่านี้ปรากฏในรูปแบบวัจนกรรมตรง 1911 ประโยค (96.22%) วัจนกรรมอ้อม 75 ประโยค (3.78%) ในวัจนกรรมอ้อมทั้งหมด พบการใช้ในกลุ่มชี้นำมากที่สุดเป็นจำนวน (42 ประโยคหรือ 56%) และไม่พบการใช้วัจนกรรมอ้อมในกลุ่มผูกมัดและกลุ่มแถลงการณ์เลย
วัจนกรรมกลุ่มกล่าวความจริงและวัจนกรรมกลุ่มชี้นำปรากฏมากในข้อมูลของงานวิจัยนี้ เนื่องจากวัจนกรรมเหล่านี้ตรงกับจุดมุ่งหมายของโปสเตอร์ หน้าที่ของโปสเตอร์ในงานวิจัยนี้คือการรณรงค์เพื่อสร้างความเข้าใจและกระตุ้นจิตสำนึกในการอนุรักษ์ธรรมชาติ ดังนั้น จึงพบการใช้วัจนกรรมกลุ่มกล่าวความจริงเพื่อถ่ายทอดข้อเท็จจริง และวัจนกรรมกลุ่มชี้นำเพื่อต้องการเชิญชวนให้ผู้รับสารปฏิบัติตามความต้องการของผู้ส่งสาร
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความและข้อคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นของผู้เขียนบทความนั้นๆ ไม่ใช่ความเห็นของกองบรรณาธิการหรือของวารสาร jsn Journal
เอกสารอ้างอิง
กรัณฑรัตน์ หัสจำนงค์ และสุวัฒนา เลี่ยมประวัติ. (2562). การใช้วัจนกรรมในเพลงประจำสถาบันอุดมศึกษาของรัฐ. Veridian E-Journal Silpakorn University, 12(3), 119-130.
ณัฏฐ์ชุดา วิจิตรจามรี. (2556). การสื่อสารเพื่อการโน้มน้าวใจ. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ณัฐวดี คมประมูล, จริญญา ธรรมโชโต, และ พัชลินจ์ จีนนุ่น. (2561). วัจนกรรมในการให้คำปรึกษาเรื่องความรักในคอลัมน์คนดังนั่งเขียนของดีเจพี่อ้อย. ผลงานวิจัยนำเสนอในการประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติครั้งที่ 9, 119-130.
บุญโชค เขียวมา. (2550). การศึกษาวัจนกรรมบนป้ายหาเสียงของผู้สมัครรับเลือกตั้งผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานครฯ ปี 2547. [สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์การศึกษา ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เบญจมาภรณ์ ภิญโญพรพาณิชย์. (2554). คู่มือการปฏิบัติงานสื่อสารประชาสัมพันธ์กรมควบคุมโรค. http://odpc9.ddc.moph.go.th/DPC5/WorkManual1/p6-2.pdf
ปิลันธนา สงวนบุญญพงษ์. (2542). โปสเตอร์เพื่อการประชาสัมพันธ์โปรแกรมวิชานิเทศศาสตร์. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์.
พัฒน์นรี นกชัยภูมิ, ศศิชณัฏฐ์ แย้มกลิ่น, ศโรชิน อาจหาญ และ ซอทอง บรรจงสวัสดิ์. (2562). การศึกษาวัจนกรรมในพาดหัวโฆษณาสินค้าประเภทอาหารในประเทศฝรั่งเศส. การประชุมวิชาการบัณฑิตศึกษาระดับชาติ สรรพศาสตร์ สรรพศิลป์ ประจำปี 2562, 496-507.
มนูญ ไชยสมบูรณ์. (2556). โปสเตอร์. https://www.gotoknow.org/posts/193335.
สุจริตลักษณ์ ดีผดุง. (2009). วัจนปฏิบัติศาสตร์เบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (ม.ป.ป.). เกี่ยวกับ SDGs. https://sdgs.nesdc.go.th/
อรวรรณ ปิลันธน์โอวาท. (2526). วาทะสำคัญของไทยและการวิเคราะห์. สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อัจจิมา นิตยประภา. (2558). กลวิธีการสื่อความหมายในบทโฆษณารณรงค์ทางโทรทัศน์เกี่ยวกับการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.). [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์เพื่อการสื่อสาร ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อัจฉราพร ใครบุตร และวิไลศักดิ์ กิ่งคำ. (2559). วัจนกรรมในบทเพลงปลุกใจให้รักชาติระหว่าง พ.ศ.2510–2550. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม, 6(1), 61-69.
Archer, D., & Aijmer K., Wichmann A. (2012). Pragmatics: an advanced resource book for students. Routledge.
Austin, J. L. (1962). How to do things with words. Oxford University Press.
Brown, P., & Levinson, S. C. (1987). Politeness: Some universals in language usage. Cambridge University Press.
Huang, Y. (2014). Pragmatics (second edition). Oxford University Press.
Searle, J. R. (1969). Speech Acts: An essay in the philosophy of language. Cambridge University Press.
Sutherland, S. (2016). A beginner’s guide to discourse analysis. London: Palgrave.
Yule, G. (1996). Pragmatics. Oxford University Press.
中園篤典 (2003).「機能文法としての発話行為の役割 : 発話行為の理論と展開」『人間環境学研究』1 (1/2), 117-135. 広島修道大学人間環境学会
山岡政紀 (2007).「発話行為と発話機能の比較」『日本語日本文学』17, 1-21.
山岡政紀・牧原功・小野正樹 (2010). 『コミュニケーションと配慮表現』東京：明治書院.
読売新聞 (2019). 「持続可能な開発目標 ＳＤＧｓ 未来都市に選定」2019年8月20日. https://database.yomiuri.co.jp/rekishikan/
