Everlasting Mythos: Re-examination of the Collective Memory in Thailand Regarding World War II

Abstract

This paper focuses on three stories concerning the history of World War II in Thailand, on which a widespread ‘mythos’ is inconsistent with ‘history’, which can be confirmed by reliable sources: 1) Japanese ‘spy stories’; 2) Casualties of Thai and Japanese sides on 8 December 1941; 3) Thai-Burma Railway (‘Death Railway’): the role of Allied POWs and the attitudes of Thai government and local residents. Sources include interviews, eyewitness accounts, archived documents and personal memories written by ex-soldiers. I conclude by attempting to clarify the basis for the discrepancies between stories or mythos and history.

ตำนานที่ไม่มีที่สิ้นสุด: ตรวจสอบความทรงจำร่วมในประเทศไทยเกี่ยวกับสงครามโลกครั้งที่สอง

เคนจิ โอดะ*

ในบทความนี้มุ่งพิจารณาเรื่องราวในประวัติศาสตร์ สงครามโลกครั้งที่สองในไทยสามเรื่องด้วยกัน คือ 1) พ่อค้าและ นายแพทย์ชาวญี่ปุ่นที่อยู่ในประเทศไทยก่อนสงครามล้วนเป็น สายลับ 2) วันที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2484 กองทัพและตำรวจไทย สามารถต้านทานกองกำลังญี่ปุ่นที่กำลังยกพลขึ้นบกได้ ในแต่ละ สมรภูมิสังหารทหารญี่ปุ่นไปราว 200-300 คน โดยที่ฝ่ายไทยได้ รับความสูญเสียน้อยมาก 3) ในช่วงการสร้างทางรถไฟสายไทย- พม่ารัฐบาลไทยและชาวบ้านในท้องถิ่นได้ช่วยเหลือเชลยศึกชาว บริเตน ออสเตรเลีย อเมริกันและดัตช์ และต่อต้านการยึดครอง ของญี่ปุ่น โดยศึกษาหลักฐานต่างๆ ทั้งจากการสัมภาษณ์ บันทึก ของผู้เห็นเหตุการณ์ เอกสารจดหมายเหตุ และบันทึกความทรง จำ ส่วนบุคคลที่เขียนโดยอดีตทหารญี่ปุ่น ผู้เขียนได้แสดงให้เห็น ถึงความแตกต่างระหว่างเรื่องเล่าหรือตำนานกับประวัติศาสตร์

* อาจารย์ประจำ สาขาวิชาภาษาญี่ปุ่น คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี, ที่อยู่: 181 หมู่ที่ 6 ถนนเจริญประดิษฐ์ ตำบลรูสะมิแล อำเภอเมือง จังหวัดปัตตานี 94000