ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าของประชาชน ในเขตเทศบาลตำบลหล่มเก่า อำเภอหล่มเก่า จังหวัดเพชรบูรณ์

บทคัดย่อ

โรคพิษสุนัขบ้า เป็นโรคติดต่อร้ายแรงจากสัตว์สู่คน ที่ยังคงเป็นปัญหาสำคัญทางสาธารณสุขในหลายพื้นที่ทั่วโลก ส่งผลกระทบต่อชีวิตทำให้เกิดความหวาดกลัวและวิตกกังวลในสังคม การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวาง เพื่อศึกษาพฤติกรรมและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าของประชาชนในเขตเทศบาลตำบลหล่มเก่า อำเภอหล่มเก่า จังหวัดเพชรบูรณ์ กลุ่มตัวอย่าง คือ ประชาชนที่เป็นเจ้าของสัตว์เลี้ยง จำนวน 135 คน จากการสุ่มตัวอย่างแบบอย่างง่าย เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และสถิติอนุมาน โดยใช้การวิเคราะห์ไค-สแคว์ และสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน กำหนดค่านัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ผลการวิจัย พบว่า ประชาชนมีพฤติกรรมการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าโดยรวมอยู่ในระดับสูง (  = 3.87, S.D. = 0.63) และมีแรงจูงใจเพื่อป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง (  = 3.64, S.D. = 0.38) ส่วนปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ พบว่า อายุ (r = 0.201, p-value = 0.019) อาชีพ (p-value = 0.033) ประวัติการถูกสัตว์กัด ข่วน เลีย (p-value = 0.011) การได้รับข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับโรคพิษสุนัขบ้า (p-value = 0.026) และแรงจูงใจเพื่อป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า (r = 0.599, p-value < 0.001) มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าของประชาชนในเขตเทศบาลตำบลหล่มเก่า อำเภอหล่มเก่า จังหวัดเพชรบูรณ์ ผลการวิจัยนี้จะนำไปสู่การพัฒนากลยุทธ์และแนวทางในการส่งเสริมพฤติกรรมการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น หน่วยงานสาธารณสุข หน่วยงานปศุสัตว์ ตลอดจนเครือข่ายในชุมชนในการป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าอย่างมีประสิทธิภาพและเหมาะสมกับบริบทของชุมชน